تاریخ سند: 13 آذر 1357
متن سند:
تماس و مذاکرات شخصی بنام اشرفی با آیت الله سید کاظم شریعتمداری روز 13 /9 /57 (2537 شاهنشاهی) یکی از روحانیون اهل شهر شاهرود که با آیت الله سیدحسن طباطبائی قمی (مقیم مشهد) در تماس است، در مذاکراتی که بطور خصوصی با آیت الله سیدکاظم شریعتمداری داشته، با اشاره به وضع کنونی کشور و لزوم چاره اندیشی در این باره، عنوان نموده چون خمینی تغییر رای و نظر نداده است، اگر صلاح باشد باز هم نماینده ای نزد او فرستاده شود.آیت الله سیدکاظم شریعتمداری گفته: درست است که بعضی ها رفتند و برگشتند و گفتند خمینی تا اندازه ای تغییر رای داده است، ولی عملاً هیچ فرقی نکرده، بلکه حادتر هم شده است.
اشرفی عنوان کرده، در صدد بوده اند که از شهرهای دامغان و شاهرود نامه هائی برای خمینی بنویسند و رویه خلاف مصالح مملکتی روح الله خمینی را یادآوری نمایند و نظر آیت الله سیدکاظم شریعتمداری را در این باره استفسار کرده است.
آیت الله سیدکاظم شریعتمداری اظهار نموده: خوبست تلفن و یا تلگراف کنند و ضمن حفظ احترام خمینی بوی یادآور شوند، تصمیماتی را که میگیرد، درست نیست و مملکت در خطر سقوط است و فردا بدست روسها می افتد و یا تجزیه میشود و یا اینکه جنگ داخلی روی میدهد.
اینکه میگویند حکومت اسلامی تشکیل میدهند یعنی مملکت سقوط کند و دست قدرتهای خارجی بیفتد و بعد بفکر رئیس جمهور باشند.
آیت الله شریعتمداری افزوده: دیروز بیکی از نزدیکان خمینی که عازم مسافرت و ملاقات با او بود، پیغام دادم که آیا خمینی تایید مینماید که مردم جلوی گلوله بروند و کشته شوند و در مورد اینکه میگوید شاهنشاه نباشد، بر فرض که این مقام در یک شب کنار برود و صبح خبر آنرا بشنویم، ولی بعدا مملکت را چطور میتوان نگاهداشت.
ما یا شما باید بیائیم و دوباره مملکت را از نو بسازیم و تا چشم از خواب باز کنیم کار از کار خواهد گذشت و در معنا برای دیگران کار کرده ایم.
آیت الله سیدکاظم شریعتمداری از اشرفی خواسته این خطر بزرگ را به خمینی یادآوری و از طرف اهالی هم بنحویکه متوجه نشوند از ناحیه او (شریعتمداری) توصیه شده چنین توجهاتی به خمینی داده شود.
1 ارزیابی خبر: انجام مذاکرات صحت داشته و مطالب بالا عنوان شده است.
توضیحات سند:
1ـ هم براساس مفاد این سند و هم برمبنای سخنرانی ای که امام خمینی در روز هجدهم آذرماه در محل اقامت خود ایراد کردند، روشن می شود که جهت ایجاد تغییر رویه در امام خمینی، پیش از فرارسیدن روزهای تاسوعا و عاشورا اقدامات برنامه ریزی شده ای صورت گرفته است.این اقدامات چه در قالب سفر برخی از افراد و چه در قالب نگارش نامه در این دوره افزایش چشمگیری پیدا کرد.
برای نمونه گروهی از بازاریان که ساواک آن ها را بازرگانان میانه رو می نامید، بنا بود به قول ساواک برای «تعدیل نظریات و تندروی های» امام عازم فرانسه شوند.
در همین روزها نیز شخص ظاهرا موجهی کهامام او را «آقای ریش سفید» که «آدم دانشمندی است لکن ...
، یک خرده عقلش ناقص است» نامیدند، غیرمستقیم تقاضای بخشش محمدرضا پهلوی را از امام خمینی کرد.
امام نیز با دادن لقب «ناکث عهداللّه » به شاه، گفتند: «مگر با من یک کاری کرده که حق من است که عفوش کنم؟ حق یک ملت را خورده است این.
خون یک ملت را ریخته این آدم ...
» (صحیفه امام، ج 5، ص 198)