محضر انور علمای اعلام مراجع عظام دامت برکاتهم.
متن سند:
تاریخ : سوم شعبان 1297
در این مملکت بی پناه و پایه که امر و قضا و قانون در یک جا جمع شده، نه
می توان تظلم به نزد ظالم برد و نه قبول ظلم کرد و ساکت نشست شکوه و درد دل
به حضور پیشوایان دین و مأمورین دفاع از حق و عدل می آورم.
بدینوسیله ندایی
و دعایی می طلبم.
شاید به گوش دنیا و اجابت خدا برسد.
حضرات عظام بخوبی آقای
حاجی سیدمحمود طالقانی
را می شناسند.
از فضل و
زهد و از مجاهدات دیرینه
ایشان در اشاعه قرآن و
ارشاد جوانان نیز استحضار
دارند.
این سید جلیل القدر را
سازمان مرعی امنیت در دو
سال قبل معلوم نیست به چه
اتهام واهی همراه با عده
دیگری از افاضل و اتقیاء
روحانیت دستگیر نمود.
سپس بدون ملاحظه کبر سن
و کسالتهای عدیده مدت
مدیدی معظم له را بدون
محاکمه در زندانهای طاقت فرسا اسیر کرده است، در حالی که اظهار می شد
زندانیان سیاسی ایران تماما مارکسیست هستند.
اخیرا نیز علیرغم ادعای
دیگرشان که محاکمات ما قانونی و علنی است آیت الله طالقانی را بدون اطلاع و
حضور حتی افراد خانواده در دادگاههای نظامی (و شاید به طور غیابی) به ده
سال محکوم نموده اند!
آیا آیت الله طالقانی کمونیست بی دین بود یا جانی خرابکار؟
آیا کسانی که این مجتهد را بازداشت و محکوم کرده اند کوچکترین صلاحیت
قضایی و شرعی داشته اند؟
آیا در سایه حکومت به قول خودشان دموکراتیک و مدافع حقوق بشر و مسلمان نباید کمترین حق دفاع و
آزادی و حیات برای افراد کشور خصوصا زبدگان روحانیت وجود داشته باشد؟ ...
اللهم انا نرغب الیک فی دولۀ کریمه تقربها الاسلام و اهله و تذّل باالنفاق و اهله
مهدی بازرگان
منبع:
کتاب
آیتالله سید محمود طالقانی به روایت اسناد ساواک - جلد سوم صفحه 569