ابراز مخالفت افراد و گروههای مختلف مذهبی با اقامت روح اللّه خمینی در فرانسه
تاریخ سند: 17 مهر 1357
ابراز مخالفت افراد و گروههای مختلف مذهبی با اقامت روح اللّه خمینی در فرانسه
متن سند:
بدنبال اقامت روح اللّه خمینی در کشور فرانسه، تعدادی از آیات و روحانیون مقیم ایران مخالفتهایی با اقامت روح اللّه خمینی در فرانسه ابراز داشته و عنوان کرده اند با استقرار روح اللّه خمینی در این کشور، افرادی که دارای تمایلات کمونیستی هستند، با یاد شده تماس و معاشرت خواهند داشت و اقامت او در فرانسه بمصلحت نیست.1 ارزیابی خبر : خبر صحت دارد.
اقدامات انجام شده : مراتب به نخست وزیری اعلام گردیده است.
توضیحات سند:
* امروز بعدازظهر (17 /7 /57) امام خمینی از اقامتگاه موقت خود به خانه ای در نوفل لوشاتو تغییر مکان دادند.نوفل لوشاتو در 25 کیلومتری پاریس واقع است.
(اطلاعات، ش 15732، ص 4) 1ـ برخلاف آنچه در این بولتن تک برگی آمده، در این روزها نامه ها و تلگراف های فراوانی در حمایت از امام خمینی، از طرف روحانیان خطاب به رهبر انقلاب و یا رئیس جمهور فرانسه به پاریس ارسال شد که در پاورقی سندهای گذشته مورد اشاره قرار گرفت.
از دیگر تلگراف هایی که امروز (17 /7 /57) به پاریس مخابره شد، یکی مربوط به فضلا و مدرسین حوزه علمیه نجف بود که با 55 امضاء خطاب به امام و رئیس جمهور فرانسه فرستاده شد و دیگری توسط روحانیون مبارز خارج از کشور بود که خطاب به امام ارسال گردید.
فضلا و مدرسین حوزه علمیه نجف به امام نوشتند «که صبر و شکیبایی ملت قهرمان ایران دیگر به پایان رسیده و همواره در انتظار یک تحول اساسی و بنیادی و برقراری نظام عادلانه اسلامی به دست با کفایت آن پیشوای انقلابی اسلام و نابودی و اضمحلال دشمنان اسلام و غلامان حلقه به گوش استعمار است.
» (اسناد انقلاب اسلامی، ج 3، ص 406) این روحانیان خطاب به رئیس جمهور فرانسه هم نوشتند که «جامعه روحانیت نجف اشرف از شما به طور جدی انتظار دارد که از هیچ گونه کوشش و بذل و جهدی در جهت حفظ و حراست معظم له دریغ نورزید و نیز از ایجاد هرگونه محدودیت و مانعی بر سر راه شان به طور جدی بپرهیزید...
» (همان، ص 408) روحانیان مبارز خارج از کشور نیز خطاب به امام نوشتند که «اطمینان داشته باشید که فرزندان روحانی شما و تربیت یافتگان مکتب انقلابی قائد عظیم الشان تا خون در رگ هاشان در جریان است به راه پیشوا که راه خدا و راه احیای حقوق از دست رفته توده های محروم است ادامه خواهند داد.
» (همان، ج 4، ص 573)