تاریخ سند: 18 خرداد 1347
موضوع: فعالیت دکتر صادقی در عراق
متن سند:
از: 9/ق تاریخ:18 /3 /1347
به: 9/ ﻫ شماره: 386/ق
موضوع: فعالیت دکتر صادقی در عراق
در تاریخ 15 /3 /47 در حجره 21 مدرسه عوضیه قوچان آقای شیخ مسلم یعقوبی که یکی از محصلین حوزه علمیه نجف می‌باشد و اهل قوچان است و تازه از نجف به قوچان آمده، برای آقای شیخ محمدحسن مقدس و محمدرضا ذکاوتی از وضع علماء نجف صحبت کرده و اظهار می‌داشت که دکتر صادقی1 یکی از روحانیون برجسته است (ایرانی اهل قم است) در مکه منبر می‌رفت و در آنجا به دولت ایران و شاه حمله کرده و حرف‌های زننده‌ای زده بود، لذا مورد تعقیب دولت عربستان سعودی واقع شد و به عراق آمد. در عراق هم از منبر رفتن وی بنا به مصلحت دولت عراق و ایران جلوگیری شد. درنتیجه نامبرده به منزل آیتالله خوئی وارد شده و از طرف ایشان حفاظت می‌گردد.
نظریه منبع: آقای شیخ مسلم یعقوبی طلبه اهل قوچان مدت سه سال است که در نجف ساکن است. فرد بی‌نظری می‌باشد.
نظریه رهبر عملیات: از شیخ مسلم یعقوبی سوابقی موجود نیست.
نظریه رئیس: ندارد.
توضیحات سند:
1. آیتالله دکتر محمد صادقی تهرانی فرزند رضا در سال 1307ش. در تهران متولد شد. پس از اخذ مدرک سیکل، به تحصیل علوم دینى روى آورد و به کسوت روحانیت درآمد و به مدت دوازده سال در شهر مقدس قم و در جمع طلاب مدرسه فیضیه بود. او پس از اخذ «تصدیق مدرسى» وارد دانشگاه تهران ـ دانشکده معقول و منقول ـ شد و پس از اخذ مدرک لیسانس، به عنوان دبیر به جمع معلمان وزارت فرهنگ پیوست. از سال 1337 در خلال تبلیغ و تدریس و تألیف، به تحصیل در دوره دکترى اشتغال ورزید و ظاهراً در سال 1343 فارغ‌التحصیل شد. محمد صادقی هنگام فعالیت‌هاى فدائیان اسلام در قم و تهران از آنان هوادارى نمود و در زمان مصدق نیز چند بار به طرفدارى از او منبر رفت. از سال 1336 تا زمانى که مرحوم آیتالله سیدابوالقاسم کاشانى در قید حیات بود، منبرى ویژه ایشان محسوب مى‌شد و همواره در خطابه‌هاى خویش از آن مرحوم تجلیل مى‌نمود. اولین سخنرانی‌هاى تند او علیه دستگاه حکومت طاغوت از سال 1343 آنگاه که در عراق بود، شروع شد. در سال 1348 در پى ردّ درخواست دولت بعث در خصوص انجام سخنرانى علیه حکومت ایران، زمینه را مساعد حدس زده، از طریق نامه‌اى به دوست خود «آقاى موسوى واعظ» از او در برابر دولتیان ـ براى بازگشت به ایران و نادیده گرفتن گذشته‌ها ـ استشفاع مى‌کند، لیکن ساواک پذیرش آن را منوط به صدور اعلامیه و انجام سخنرانى به نفع شاه و عذرخواهى رسمى از گذشته‌ها مى‌داند که طبیعتاً نمى‌پذیرد و سرانجام با گذرنامه‌اى جعلى از عراق به لبنان سفر کرده، در مسجد «برج البراجنه» چند سخنرانى علیه عراق انجام مى‌دهد. از همان زمان پایگاه فعالیت‌هاى وى در لبنان، مسجد برج البراجنه شد. تا سال 54 و به روایتى 55 این فعالیت‌ها علیه دستگاه شاه و در جهت حمایت از فلسطینیان ادامه یافت و سپس راهى کشور حجاز شد. او در آنجا کوشید تا مقامات سعودى را براى صدور اجازه تدریس در مکه معظمه متقاعد کند، لیکن سخنرانى وى علیه تاریخ شاهنشاهى، سفارت ایران در عربستان و ساواک را برآشفته و عصبانى کرد و آنان تمام همّ خود را مصروف جلوگیرى از فعالیت‌هاى او کردند. دکتر صادقی با اطلاع از هجرت امام از نجف به پاریس، به امام (ره) ملحق شد و به نمایندگى از ایشان در «خانه ایتالیا» شرکت کرد و «حکومت اسلامى» را تبیین نمود. از دیگر اقدامات او مى‌توان به تأسیس جمعیت امر به معروف و نهى از منکر در عراق اشاره کرد که ساواک و عوامل وابسته به حکومت ایران همواره درصدد برهم زدن مجالس آن بودند. از او تألیفات بسیارى در زمینه‌هاى مختلف از جمله «تفسیر قرآن» با نام «تفسیر الفرقان» به جاى مانده است. آیتالله صادقی در فروردین 1390 دار فانی را وداع گفت. (اسناد ساواک، پرونده انفرادی)
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان خراسان رضوی- 06 صفحه 24
