موضوع : بیانات آیت الله شیخ عباسعلی اسلامی
تاریخ سند: 13 اسفند 1339
موضوع : بیانات آیت الله شیخ عباسعلی اسلامی
متن سند:
شماره 2 ـ 3 ـ 5938 از ساعت 13 روز گذشته پس از پایان نماز جماعت ظهر و عصر به پیشنمازی آیت الله استرآبادی1 در مسجد جمعه بازار آیت الله شیخ عباسعلی اسلامی واعظ در حضور متجاوز از یک هزار و دویست نفر از مجتمعین که عموما بازاری بودند به منبر رفته و پس از ذکر مقدمات اظهار داشت دستگاههای ظلم و جاسوسی فعلی تمام مانند بنی امیه است و هیچ فرقی ندارد به قول آقای خراسانی وقتی که ایشان به نماز می ایستادند تمام نفرات صف اول از جاسوسان و کارآگاهان بودند که با قیافه حق به جانب مثل جاسوسهای بنی امیه مشغول نماز بودند و دست آقا را هم می بوسیدند اما همانها با گرفتن پول و حقوق جاسوسی می کردند و گزارش تهیه می نمودند و برای نابودی مردم نقشه می کشیدند.) در اینجا ناطق مثالی از عدم استقبال یک پیرمرد ضمن عبور یکی از سلاطین به میان آورده و بدنبال آن چنین گفت تو که در مقابل یک مرض اسهال دو دقیقه نمی توانی خود را نگهداری پس چرا آنقدر به خودت می بالی برای این چهار روز حب مقام آخر فکر آخرت باش.هر وقت باشد می میری خیلی بالا نگیر ظلم و زور تشریفات لازم ندارد.
گمان مدار که این حسن پایدار بماند.
خرت بمیرد و بارت به رهگذار بماند.
مگر تا کی پادشاهی را به تو می دهند خیال کن همیشه تو را حفظ کردند بعد از 20 یا 30 سال باید بمیری.
سلطنت خدایی که نیست امام حسن دستور داد هر کجا جاسوسی دیدید سرش را ببرید و امان ندهید و در آن موقع چند نفر که برای جاسوسی آمده بودند و امام شناخته بود سر آنها را بریدند) در اینجا ناطق به سخنان انتقادی شدید خود خاتمه داد و بعد از ذکر مصیبت مقارن ساعت 2114 به گفتار خود خاتمه داد.
ضمیمه پرونده شیخ عباسعلی اسلامی ارائه گردد.
14 /12 /39 تذکر لازم به مشارالیه داده شد بایگانی شود.
نشاط
توضیحات سند:
1ـ حاج سید ضیاءالدین استرآبادی فرزند مرحوم حاج سید محمد استر آبادی در سال 1333 ق متولد شد و پس از طی مقدمات و سطوح نزد پدرش و آقا سید محمد وحید در تهران به قم مشرف شده و به حوزه تدریس مرحوم حاج شیخ حسن فاضل و بعد آیت الله حاج سید محمد تقی خوانساری و مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حایری (ره) حاضر گردید.وی بعدها از آیات عظام حایری، اصفهانی، خوانساری، حکیم و دیگران اجازه اجتهاد گرفت.
پس از فوت آیت الله حائری مشغول تدریس متون فقه و اصول گردید تا این که در سال 1365 ق بعد از فوت پدرش به تهران آمده و به جای پدر در مسجد جمعه به اقامه جماعت پرداخت و نیز مدیریت مدرسه علمیه محمدیه را به دست گرفت.
از وی آثاری نیز باقی است؛ از جمله: تقریرات مباحثات فقه و اصول استدلالی استادان قم، رساله العقائد الامامیه، رساله در خمس.