تاریخ سند: 27 خرداد 1357
متن سند:
به: 312 از: تبریز شماره: 10628 /3 ه 1 روز 27 /3 /37 اعلامیه ای از طرف سه نفر از روحانیون معروف تبریز به اسامی سید محمد علی قاضی طباطبائی، سید حسن انگجی1 و عبدالحمید شربیانی در مورد تعطیل عمومی مورخ 27 /3 /37 در شهر توزیع گردیده که متن آن بقرار زیر است.بسم اللّه الرحمن الرحیم آیه 139 از سوره 3.
دیر زمانی است که گرفتاریهای پیگیر و ناراحتیهای ممتد بر جامعه مسلمانان و افراد شیعه اثنی عشری سایه افکنده است و هر چند روزی بفاصله های کم و زیاد مصیبت تازه ای بر مصائب سابق افزوده می گردد و دستگاه استبدادی حاکمه بجای ترسیم و تکمیل نقائص و خرابیها دست به یک سلسله عملیاتی تازه می زند که بر انزجار قبلی می افزاید.
مسلمانان ایران بخصوص جامعه روحانیت هر چند صباحی در ماتم تازه می نشیند و تا می خواهد ساده ترین و آرامترین مکان بر شهیدان و کشته شدگان متوالی و معتقد به سوگ عزا بنشیند تجدید زور آزمایی و قدرت نمائی می کند و مصیبت تازه تری را پیش می آورند.
چهل روز است که از هتک و حرمت اخیر در حریم روحانیت و کشت و کشتار بیرحمانه و جرأت و جسارت به خانه های پناه و امن ملت مسلمان و شلیک خونریزی در محل مقدس قم آشیانه اهل بیت و آنهم در پناهگاههای امت اسلامی و منازل مراجع تقلید می گذرد و نیز چهل روز است که از کشتار دسته جمعی عده ای بی پناه و دانشجویان عزیز ما در دانشگاه تبریز به جرم پشتیبانی از علمای اعلام و روحانیت و تظاهر به شعار و کلمه لا اله الا اللّه می گذرد ما نیز با اظهار همدردی و رویه مراجع عظام به همان جهتی که آقایان مراجع در اعلامیه خودشان تذکر داده اند که تشکیل مجالس سوگواری موجب تجدید مصیبت می شود.
روز چهلم شنبه یازده رجب 98 را با سکوت و خانه نشینی و طلب خیر مسئلت به شهدا می گذاریم و با توسل به ناحیه مقدس حضرت ولی عصر ارواحنا فدا ورفع گرفتاریها و علّو حکم اسلام و مسلمین و حزنان [خزلان ]بدبینان و بدکاران و بد اندیشان را مسئلت داریم.
انَّه کریمٌ مجیبٌ
توضیحات سند:
1ـ آیت الله حاج سید حسن انگجی بزرگترین فرزند مرحوم آیت الله حاج سید ابوالحسن انگجی از علمای اعلام و دانشمندان بزرگ تبریز بود.وی که در مهد علم و مجد تربیت شده بود، مقدمات و سطوح را از علمای تبریز مخصوصا والد ماجد خود و مرحوم آیت الله حاج میرزا صادق آقا و دیگران خوانده و مسافرت به قم نموده و از محضر مرحوم آیت الله حائری یزدی و آیت الله حجت کوهکمره ای استفاده کرده و آن گاه به تبریز مراجعت نمود و به وظایف دینی پرداخت.
ر.ک: گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، ج3