درباره مدرسه حقانی
تاریخ سند: 18 فروردین 1353
درباره مدرسه حقانی
متن سند:
نخستوزیریسازمان اطلاعات و امنیت
از: ساواک قم تاریخ:18 /1 /53
به: مدیریت کل اداره سوم ۳۱۲ شماره: 60 /21 ﻫ
درباره مدرسه حقانی
عطف به شماره 12719 /312 – 28 /12 /52
در تحقیقاتی که به عمل آمده مسئول مدرسه حقانی علی قدوسی نهاوندی است که بیوگرافی ملصق به عکس وی قبلاً تقدیم گردیده و در آن اداره کل نیز سوابقی دارد. مشارالیه از جمله مدرسین است که وجهه محلی نسبتاً خوبی در حوزه علمیه داشته و با کلیه آیات مقیم قم و حتی مشهد و تهران نیز دوستی و مراوده دارد. ضمناً از طرفداران روح‌الله خمینی نیز به شمار می‌آید و هرگاه فعالیتی عمومی از جانب مدرسین حوزه به نفع خمینی انجام شود نظیر تهیه تلگراف تسلیت وسیله مدرسین حوزه قم به خمینی به مناسبت فوت آیت‌اله حکیم وی نیز بی‌مداخله نبوده و از اینگونه فعالیت‌ها روگردان نیست لکن اظهارات على عرفا در مورد وی اغراق‌آمیز بوده و آنچه به نظر می‌رسد انگیزه وی از اظهار این مطالب مخالفتی است که با قدوسی دارد زیرا مدرسه حقانی تنها مدرسه علمیه‌ایست که از نظر پذیرش شاگرد وضع منظمی داشته و هرکسی را نمی‌پذیرد بالاخص افرادی که سابقه فعالیت سیاسی داشته باشند و چنانچه شاگردان مدرسه مذکور پس از ثبت‌نام نیز مبادرت به فعالیت‌های سیاسی بنمانید که قدوسی به هر کیفیت از ماجرا آگاه گردد آنان را از مدرسه اخراج می‌کند و على عرفا نیز از اینگونه افراد است زیرا اولین وحله‌ای که عرفا دستگیر و زندانی گردید پس از آزادی از زندان از مدرسه مذکور اخراج و در مدرسه حجت سکونت داشته که اسلحه و اوراق مضره خود را در آن مدرسه مخفی نموده بود که کشف گردید و مخالفت وی با قدوسی نیز در این زمینه است. % ن
رئیس ساواک قم - معینی (۲)
بهره‌برداری و مذاکره شود. 21 /11 /52
بایگانی شود.
فیش به نام شهرت قدوسی نهاوندی بررسی و ارایه فرمایند. علیخانی 26 /1 /1353
توضیحات سند:
1- مدرسه حقانی:شهید آیت‌الله قدوسی به پیشنهاد شهید آیت‌الله دکتر سید محمد بهشتی اداره مدرسه حقانی را به عهده گرفت و تمام نیروها و همت خود را صرف این کرد که بتواند اصلاحاتی از این طریق در حوزه ایجاد کند. آیت‌الله قدوسی معتقد بود برای احیای اسلام و تشیع لازم است تمام کارهای خود را رها کند و صرفاً این امر بپردازد. پذیرفتن مدیریت یک مدرسه بسیار کوچک و نوپا برای شهید قدوسی که امکان موقعیت‌های بیشتر داشت گذشتی بزرگ بود. هرچند که مدرسه حقانی بعدها تبدیل به یک مرکز علمی و اجتماعی مشهور شد و خود شهید قدوسی نیز به مثابه مدیر موفق این مدرسه بسیار مورد قبول قرار گرفت ولی هنگام شروع کار، مکانی کوچک بود با طلابی چند که کسی حاضر نبود موقعیت اجتماعی و کرسی تدریس خود را برای آنان رها کرد، تمام وقت خود را در یک مدرسه صرف کند بخصوص این که در آن زمان پرداختن به این امور در اذهان عمومی به معنی کنار گذاشتن درس و از دست دادن موقعیت آینده فرد در حوزه علمیه بود. آیت‌الله قدوسی جزو افرادی بود که به تصدیق همه اگر به کار تدریس ادامه می‌داد شاید صدها شاگرد می‌توانست در حوزه داشته باشد. آیت‌الله قدوسی با پذیرفتن مدیریت مدرسه، ۱۸ ساعت کار کردن در شبانه و لغو نمودن مسافرت‌ها در طول تحصیل باعث رونق مدرسه شد.
دقت در انتخاب طلاب و رسیدگی به وضع تحصیلی و علمی آنها، حساسیت در برخورد با ساواک و عادی نشان دادن سیر حرکت مدرسه، علیرغم فشار ساواک، تحمل مخالفت‌ها و کار‌شکنی‌های برخی از افراد خاص در حوزه، مشورت با اساتید و بزرگان خاصه شهید آیت‌الله دکتر بهشتی و... وضع مدرسه را مطلوب نمود.
نظم در امور، تحمل در برابر موج مخالفان یا جامعیت در دروس فقه، جذب اساتید ممتاز، تربیت شاگردان پرکار، آموزش دو زبان عربی و انگلیسی در مدرسه، اصلاح کتب درسی و توجه به نیاز زمان، پیشگام در تحصیل علوم دانشگاهی و سوق دادن طلاب به علوم جدید، توجه به دروس جامعه‌شناسی، روانشناسی، اقتصاد و... در متن دروس مدرسه، تحمل مشکلات مادی و در عین حال استفاده و جذب امکانات مناسب با شأن حوزه و مدرسه و... قاطعیت در برخورد با خلافکاری.
درس اخلاق و تدریس مسائل معنوی و اخلاقی، تبدیل مدرسه به پایگاه انقلاب اسلامی، خشم ساواک از نوع حرکت شهید... از مدرسه کارنامه درخشان به جای ماند. شهرت و موفقیت مدرسه حقانی مرهون همکاری دو روحانی اندیشمند و متخلق به اخلاق اسلامی است: شهید آیت‌الله دکتر بهشتی و شهید آیت‌الله قدوسی.
شهید قدوسی پارسای پرتلاش / محمد حسین قدوسی / تهران / سازمان تبلیغات اسلامی / ۱۳۷۴
۲- محمود معینی: وی به سال ۱۳۱۱ در همدان متولد شد. پس از اخذ دیپلم متوسطه، در بانک صادرات استخدام گردید و در سال ۱۳۳۷ به عضویت ساواک درآمد. کارش را در ساواک زاهدان آغاز کرد و سپس در اداره کل امنیت داخلی به عنوان رهبر عملیات و رئیس بخش احزاب و جمعیت‌ها منصوب شد و مدتی بعد به ریاست ساواک زنجان رسید. در سال ۱۳۵۱ و در اوج اقتدار ساواک، ریاست سازمان امنیت قم را عهده‌دار گردید و تا سال ۱۳۵۷ بر همین سمت باقی ماند. او در سال ۱۳۵۶ مورد تشویق قرار گرفت و آخرین سمتش ریاست اداره چهارم عملیات و بررسی بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به جهت مشارکت مستقیم در سرکوب طلاب و مبارزان به حکم دادگاه انقلاب اسلامی مفسد فی‌الارض شناخته شد و اعدام گردید.
کتاب: شرح احوال رجال جلد دوم ص ۵۳۱