تاریخ سند: 17 بهمن 1350
متن سند:
به : 712 شماره : 4965 /212 از : 212 محافل سیاسی لبنان هدف سید موسی صدر از مسافرت به ایران و اقامت طولانی او را در آن کشور و نیز بازدید آینده کمیل شمعون1 از تهران را مورد بحث و تفسیر قرار داده اند.این محافل می گویند که منظور از مسافرت این دو وادار ساختن دولت ایران به مداخله در انتخابات آینده پارلمان لبنان و دادن پول هنگفتی به سید موسی صدر و کمیل شمعون است تا بتوانند راه وصول طرفداران سیاسی خود را به پارلمان آینده لبنان هموار سازند.
نظریه نمایندگی : 1ـ محتمل است شایعه از ناحیه مخالفان سیاسی سید موسی صدر و کمیل شمعون رواج یافته باشد.
2ـ اقامت طولانی و بدون سابقه سید موسی صدر در ایران با تفسیرهای سوء و مغرضانه ای توأم گردیده است.
3ـ چنانچه دخالتی در این سطح مورد نظر مقامات شاهنشاهی باشد دو نفر مذکور با توجه به موقعیت اجتماعی خود می توانند منشأ اثر باشند.
نظریه رهبر عملیات بخش 212 : به همان وجه که مورد نظر بود و در صورتجلسه کمیسیون متعدد درباره سید موسی صدر پیش بینی گردید مخالفان سید موسی صدر و یا حتی کسانی که به نحوی با او ارتباط داشتند تبلیغاتی بر علیه وی انجام می دهند.
نظریه رئیس بخش 212: نظریه نمایندگی عملیات تأیید می شود.
توضیحات سند:
1ـ کمیل شمعون در 3 آوریل 1900 در روستای دیر قهر واقع در منطقه شوف از توابع جبل لبنان متولد شد و تحصیلات دبیرستانی اش را در بیروت در مدرسه قلب اقدس تکمیل نمود.سپس در بعبدا وارد مدرسه آنتونیه شد.
در سال 1916 عثمانیها پدرش را که کارمند اداره مالی بود به علت احساسات فرانسه خواهی اش به اناصول تبعید کردند.
طی تحصیلاتش برای کسب مدرک، پستی را در دفتر ملّی گرفت.
روزنامه ها، بررسی و تحقیقات حقوقی و سیاسی او را منتشر می کردند.
سپس در نشریه یومیه فرانسوی زبان، لاریفای، مشغول کار شد.
در سال 1924 وارد شغل وکالت شد و به عنوان نماینده برای اولین بار در سال 1929 انتخاب گردید و کرسی نمایندگی خود را به طور مستمر حفظ کرد تا این که در سال 1952 رئیس جمهور شد.
سپس در سال 1968 به کرسی نمایندگی بازگشت و تا به امروز [زمان تألیف کتاب مأخذ] این پست را اشغال کرده است.
اولین بار پست وزارت دارایی را در سال 1938 اشغال کرد.
و از آن پستهای وزارتی متعددی (مانند وزارت مشاغل عمومی و وزارت کشور) را دارا بوده است.
در سال 1934 در داخل حزب دستور که خود عضو آن بود شروع به دعوت به لغو استعمار فرانسه نمود و طی جنگ دوم جهانی ارتباطش با انگلستان روشن شد که این تماس به وسیله ژنرال ادوارد اپیرز صورت می گرفت.
در 11 نوامبر 1943 یکی از اعضای دولتی شد که بعد از انتخاب بشاره خوری به ریاست جمهوری تشکیل یافت.
در ماه اوت 1944 شمعون به عنوان سفیر لبنان در لندن منصوب شد و تا سال 1947 در این پست باقی ماند.
بعد از آن به عنوان سرپرست یک هیئت لبنانی به مجمع عمومی سازمان ملل عزیمت کرد و گفتگوهایی پیرامون مسئله فلسطین انجام داد و علیه تجزیه فلسطین بسیار کار کرد.
در ماه آوریل 1948 به عنوان نماینده لبنان در شورای اتحادیه کشورهای عربی انتخاب شد و در زمانی که نفوذ انگلستان در بالاترین سطح خود بود او از هواداران مسئله اعراب بود.
با تصمیم جمال عبدالناصر مبنی بر ملی کردن کانال سوئز به این دلیل که تصمیمی علیه منافع فرانسه و انگلستان است مخالفت کرده و سرانجام در 16 مارس 1957 طرح آیزنهاور را ـ که لبنانیهای میهن دوست طرفدار عبدالناصر به ویژه مسلمانان آنها آن را نقض میثاق ملی 1943 می شمردند ـ تأیید کرد.
شمعون از سرسخت ترین دشمنان عبدالناصر بوده و در زمانی که نفوذ عبدالناصر در سراسر جهان عرب به اوج خود رسیده بود در ملی گرایی عبدالناصر تشکیک می کرد.
بعد از حضور بی فایده شمعون در اتحادیه کشورهای عربی و مطرح نمودن مسئله لبنان در برابر سازمان ملل متحد از ایالات متحده آمریکا خواستار مداخله نظامی در لبنان به منظور اجرای طرح آیزنهاور شد.
در 15 ژوییه 1958 یعنی یک روز بعد از سقوط رژیم پادشاهی در عراق، نیروهای آمریکایی متشکل از 5000 سرباز آمریکایی در سواحل لبنان پیاده شدند.
در 31 مه 1968 شمعون در یک سوءقصد مجروح شد و در سال 1970 در انتخاب شدن دشمن قدیمی اش، سلیمان فرنجیه به عنوان رئیس جمهوری، سهم بسزایی داشت.
در آوریل 1972 مجددا برای نمایندگی مجلس انتخاب گردید و در «حکومت نجات «که رشید کرامی در 1 ژوییه 1975 بعد از اولین دوره پس از جنگ 1976 ـ 1975تشکیل داد وزیر کشور شد.
در 17 ژوئن فرنجیه به جای فیلیپ تقلا که از پست خود استعفا کرده بود به عنوان وزیر خارجه منصوب شد.
در اواخر ماه ژانویه 1976 ارتش سوریه را متهم به تجاوز به لبنان کرد و از سازمان ملل متحد خواستار مداخله اوضاع لبنان شد.
وی ریاست چندین شرکت و بانک را به عهده داشت و سرانجام در سال 1987 به مرگ طبیعی جان سپرد.
(فرهنگ سیاسی لبنان، ه.
علیزاده، ص 185)