متن سند:
سیمین دانشور همسر مرحوم جلال آل احمد از اساتیدی بوده که در سال
2530 به دانشگاه تهران اعلام گردیده صلاحیت تدریس در دانشگاه را ندارد ولی به
مسئولیت رئیس وقت دانشگاه مذکور به کار خود ادامه داده است.
برابر گزارشهای واصله مشارالیها هنگام تدریس در کلاسهای درس ایران را با سایر
کشورها مقایسه و از فقر مردم، بیسوادی و سانسور مطبوعات بحث می نماید و در
صحبتهای خصوصی بیان می دارد مایل به شرکت در مراسمی که در حضور
اعلیحضرتین برگزار می شود نیست و تاکنون در اینگونه مراسم شرکت نکرده است.
در سال گذشته هنگام انتخاب مدیر گروه باستان شناسی با توجه به سوابق مضره
نامبرده از طریق ساواک نامه ای به شماره 4751 /321 ـ 11 /12 /2534 به دانشگاه
تهران نوشته شد و طی آن با مدیر گروه شدن وی مخالفت و اعلام شد به تدریج وی را
از تدریس معاف نمایند.
معهذا یاد شده به مدیریت گروه باستان شناسی انتخاب
گردید.
مشارالیها حدود دو ماه قبل در یک مذاکره خصوصی اظهار داشته ساواک
نامه ای به دانشگاه نوشته که جمله اش این بوده «دانشور صلاحیت مدیر گروهی را
ندارد و ضمنا به تدریج او را از تدریس معاف کنید» ولی علیرغم دستور ساواک من
هم آشنایانی دارم که در دستگاه نفوذ دارند و این مملکت هم مملکت دوستی و
پارتی بازی است و با کمک همان ها توانستم دستور ساواک را خنثی کنم و نگذاشتم
بازنشسته شوم.
حال ساواک هر چه می خواهد درباره من دستور بدهد اولاً من از
آنها مطلع می شوم، ثانیا تو دهنی به ساواک می زنم تا بدانند در این مملکت همه کار
می شود انجام داد.
رونوشت برابر اصل است.
اصل در پرونده 44687 بنام سیمین دانشور بایگانی است.
منبع:
کتاب
هوشنگ نهاوندی به روایت اسناد ساواک صفحه 392