اوضاع داخلی ایران
تاریخ سند: 4 دی 1345
اوضاع داخلی ایران
متن سند:
شماره : 33246/ 224 1ـ روزنامه مهر ایران ارگان حزب مردم اخیرا مقاله ای راجع به تعقیب احتمالی دکتر باقر عاملی وزیر سابق دادگستری در کابینه هویدا که در ماه ژوئیه 1966 دکتر صدر جانشین او شد منتشر ساخته است.دکتر عاملی که از موقعیت خود به عنوان وزیر دادگستری استفاده می نمود در خرید و فروش زمین معاملات غیر قانونی انجام می داد و مدارک تقلبی به ثبت می رساند و حتی کسانی را که در این رشته دخالت می نمودند به دلایل ...
آنها را به زندان می افکند.
در زمان وزارت او در دادگستری دو امر موجب می شد که به این گونه فعالیتها مبادرت ورزد : یکی اینکه ثبات دولت هویدا ممکن بود برای کشف این حقایق جدا در معرض مخاطره قرار گیرد.
دوم اینکه در نتیجه توقیفهای احتیاط آمیزی (توقیف عناصر مذهبی خرابکار ایرانی) که از طرف مقامات ایرانی در محافل مذهبی ایران به عمل می آید.
این محافل برای آیت الله حکیم1 پیشوای شیعیان نجف اعتراضات خود را علیه این اقدامات و علیه رفتار بد و شکنجه هائی که بعضی از آنها به این مناسبت تحمل نموده اند فرستاده اند.
آیت الله حکیم در پاسخ اطمینان داده است که در این زمینه اقداماتی نزد اعلیحضرت شاه ایران در مراجعت از اروپا معمول خواهد داشت.
خواهشمند است دستور فرمائید از مبادله این خبر خودداری فرمایند.
اقدامی ندارد 7 /10 محترما با عرض اینکه مبادله این خبر را منع کرده اند به استحضار می رساند.
6 /10 /45 در پرونده کلاسه 1 ـ ع ـ الف باقر عاملی بایگانی شود.
توضیحات سند:
1ـ آیت الله سید محسن حکیم در سال 1264 هجری شمسی در «بنت جبیل» منطقه ای در لبنان دیده به جهان گشود.پدرش سید مهدی حکیم از مراجع بزرگ زمان خود بود که به درخواست مردم لبنان از عراق به آن دیار رفت و ارشاد و هدایت جامعه آنجا را بر عهده گرفت.
ایشان از 9 سالگی به آموختن دروس حوزوی پرداخت و در محضر برادرش ـ سید محمود ـ ادبیات، منطق و قسمتهایی از فقه و اصول تا قوانین را آموخت.
سپس در شمار شاگردان شیخ صادق بن حاج مسعود بهبهانی و شیخ صادق جواهری قرار گرفت و سه سال پیش از فوت آخوند خراسانی به درس خارج آن فقیه فرزانه وارد شد.
سپس در محضر آقا ضیاءالدین عراقی و شیخ علی باقر جواهری حاضر شد و بهره ها برد.
وی مدتی در درس میرزا محمدحسین نائینی حضور یافت.
استاد دیگر آیت الله حکیم، عارف فرزانه حضرت سید محمد سعید حبوبی بود.
آیت الله حکیم در مقام مرجعیت تامه شیعه، سراسر عمر پر برکت خود را صرف مبارزه با حاکمان جور کرد و در این زمینه مرارتهای زیادی را متحمل شد.
پشتیبانی بی دریغ ایشان از مردم مسلمان ایران پس از واقعه 15 خرداد 42 و حمله نظامیان شاه به مدرسه فیضیه هنوز از یاد نرفته است.
ورود امام خمینی به عراق به صورت تبعید از وقایع مهم دهه 40 شمسی به شمار می آید.
ملاقات امام با آیت الله حکیم و این سخن امام که: «شما حرکت کنید، من نخستین کسی هستم که از شما پیروی خواهد کرد» و تبسم و سکوت آیت الله حکیم، از جمله مسائل تاریخی نهضت اسلامی در ایران است.
آیت الله حکیم در این دیدار گفته بود: «من فکر نمی کنم اگر انقلابی سازمان دهم کسی از من پیروی کند ...
بسیاری از مردم از ما اطاعت نمی کنند.
آنها بنده هوسهای خویش اند.
» که البته مراد آیت الله حکیم، همه کسانی هستند که از بلوغ سیاسی، مذهبی برخوردار نیستند.
آیت الله العظمی حکیم که از بیماری سرطان رنج می برد، سرانجام در 27 ربیع الاول 1390 قمری 1348 هجری شمسی) در خانه اش در بغداد به رحمت ایزدی پیوست.
(برای آگاهی بیشتر از زندگانی آیت الله العظمی حکیم به کتاب «مرزبان حوزه نور» تألیف عباس عبیدی از انتشارات مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی مراجعه شود).