موضوع : جلسه هفتگی روزهای پنجشنبه عده ای از روحانیون
تاریخ سند: 3 دی 1348
موضوع : جلسه هفتگی روزهای پنجشنبه عده ای از روحانیون
متن سند:
از : 20 ه 3 به : 316 شماره : 17470 /20 ه 3 از ساعت 0700 الی 1000 روز پنجشنبه 27 /9 /48 جلسه ای با شرکت سیدمحمدرضا سعیدی ـ سیدعلی غیوری ـ شیخ جعفر شجونی ـ نجم اعتمادزاده ـ لاهوتی ـ شیخ علی اصغر مروارید ـ محمد امامی کاشانی ـ شیخ فضل اللّه مهدیزاده محلاتی ـ دکتر جواد باهنر ـ شیخ محمدرضا مهدوی کنی ـ شیخ علی اکبر هاشمی رفسنجانی و خامنه ای1 در منزل شیخ حسین کاشانی تشکیل گردید.خامنه ای اظهار داشت در مشهد 48 نفر طلبه به طور منظم به دهات جهت تبلیغ امور دینی فرستاده می شوند که برای این منظور میلانی و عده ای از مؤمنین کمک می کردند ولی در حال حاضر میلانی دیگر کمکی نمی کند.
شیخ علی اکبر هاشمی پیشنهاد کرد که به دهات اطراف تهران هم افرادی فرستاده شوند و برای انجام این منظور هر یک در ماه دویست تومان کمک کنند که اکثر افراد حاضر در جلسه آن را قبول نمودند.
ضمنا سید محمدرضا سعیدی یک قاب عکس خمینی را برای کاشانی آورده بود.
نظریه منبع : منبع نظری ندارد.
نظریه رهبر عملیات : رهبر عملیات نظری ندارد.
آسای نظریه 20 ه 3 : 20 ه 3 نظری ندارد.
توضیحات سند:
1ـ آیت الله سیدعلی خامنه ای به سال 1318 ش در مشهد به دنیا آمد.پدرش آیت الله سیدجواد حسینی خامنه ای از روحانیان معروف مشهد بود.
مادر ایشان نیز دختر یکی از روحانیون سرشناس مشهد بود.
سیدعلی خامنه ای از چهارسالگی به مکتب رفت و به فراگیری قرآن پرداخت.
سپس وارد مدرسه ای به نام «دارالتعلیم دیانتی» شد.
این مدرسه اولین مدرسه اسلامی بود که در مشهد تأسیس شد.
از دوران دبستان تحصیل معارف دینی را آغاز کرد.
ابتدا جامع المقدمات را نزد یکی از معلمان مدرسه دارالتعلیم دیانتی و دیگران آموخت.
پدرشان مشوق ایشان در تحصیل علوم دینی بود و دوست داشت فرزندانش ملبس به لباس روحانیت شوند.
به راهنمایی و هدایت پدر دوره سطح را در حوزه علمیه مشهد خواند و در 18 سالگی درس خارج فقه و اصول را آغاز کرد.
وی تا سال 1336 به تحصیلات خود در رشته فقه، اصول و فلسفه اسلامی در مشهد ادامه داد.
در این سال به عتبات عالیات مشرف گردید و میل داشت در نجف بماند اما به سبب مخالفت پدر بعد از مدت کوتاهی به مشهد بازگشت.
در سال 1337 با اجازه پدر به قم رفت تا سال 1343 در آن شهر بود در این سال به مشهد بازگشت و تا سال 1347 ادامه تحصیل داد و همزمان در حوزه علمیه مشهد مشغول تدریس گردید.
آیات عظام شیخ هاشم قزوینی، میلانی، شاهرودی، حکیم، خویی، زنجانی، بروجردی و شیخ مرتضی حائری از جمله استادان ایشان در حوزه های علمیه مشهد، نجف و قم هستند.
آیت الله خامنه ای از سال 1341 که مبارزات روحانیت به رهبری حضرت امام اوج گرفت، فعالانه وارد مبارزه شد.
نخستین مأموریت ویژه ایشان بردن پیام حضرت امام برای آیت الله میلانی و علمای خراسان درباره برنامه درگیری محرم 1342 بود.
مقارن روزهای پرحادثه 10 و 12 محرم 1383ق/ 15 خرداد 1342 در بیرجند دستگیر و به مشهد اعزام و در بازداشتگاه لشکر مشهد زندانی شد.
پس از آزادی به قم رفت و در بهمن همان سال به زاهدان رفت.
اما برنامه سخنرانی های پرشور و افشاگر ایشان از نیمه ماه رمضان متوقف ماند.
پس از دستگیری به تهران اعزام و در قزل قلعه زندانی گردید.
در فاصله 1343 تا 1346 مبادرت به طرح مباحث پایه ای عقیدتی و سیاسی در سطح حوزه و دانشگاه و به تدریج در سطح کلی جامعه در مشهد کرد و جلسات درس تفسیر و حدیث و اندیشه اسلامی ایشان شلوغ بود و ادامه همین فعالیتها منجر به بازداشتهای متوالی ایشان در سالهای 1346 تا 1349 شد.
در سال 1350 برای پنجمین بار به زندان افتاد.
پس از آزادی دایره درسهای عمومی تفسیر و کلاسهای مخفی عقیدتی و سیاسی گسترش یافت.
در فاصله سالهای 1350 تا 1353 با کوشش و مجاهدت آیت الله خامنه ای سه مسجد کرامت، امام حسن (ع) و میرزا جعفر کانون فعالیتهای حاد اسلامی و مبارزات پایه ای در مشهد بود و به رغم یورشهای ساواک به این کانونها و دستگیری شرکت کنندگان و کارگردانان جلسات این کانونها، همچنان مقاومت ادامه یافت و بالاخره مأموران رژیم در دی ماه 1353 ناگزیر شبانه به منزل آیت الله خامنه ای ریختند و ایشان را بازداشت و به تهران اعزام کردند و مدتها در زندان کمیته مشترک ضدخرابکاری با سخت ترین شرایط توأم با بازجوییهای دشوار نگهداشته شد.
در پاییز 1354 آزاد گردید و دوباره به مشهد مراجعت کرد.
در سال 1356 به همراه جمعی از روحانیان تهران و قم طرح ایجاد جامعه روحانیت مبارز را ارائه دادند.
اواخر همین سال دستگیر و برای مدت سه سال به ایرانشهر تبعید گردید.
اواسط سال بعد با اوج گیری مبارزات عمومی از تبعیدگاه خود به مشهد بازگشت و در صف مقدم مبارزه قرار گرفت.
اواخر دی 1357 به فرمان امام به عضویت شورای انقلاب منصوب شد (به نقل از شرح حال خودنگاشته مندرج در کتاب تشکل فراگیر، جلد 4، تألیف عبدالله جاسبی، صص 303 تا 308).
مسئولیت های ایشان پس از پیروزی انقلاب اسلامی عبارتند از : عضو شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی، معاونت وزارت دفاع و نمایندگی شورای انقلاب در آن وزارتخانه، سرپرستی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، عضو شورای انقلاب، امامت جمعه تهران، نماینده تهران در اولین دوره مجلس شورای اسلامی، دبیر کل حزب جمهوری اسلامی، ریاست جمهوری اسلامی ایران در دو دور، رئیس شورای عالی دفاع، نماینده مجلس خبرگان رهبری در دوره اول، عضو شورای مرکزی ائمه جمعه کشور، عضو جامعه روحانیت مبارز تهران، رهبری انقلاب اسلامی.