انتشار اعلامیه به امضاء «جمعیت طرفداران اتحاد برای آزادی (مشروطه چهارم)»
انتشار اعلامیه به امضاء «جمعیت طرفداران اتحاد برای آزادی (مشروطه چهارم)»
متن سند:
اخیرا اعلامیه ای بامضاء «جمعیت طرفداران اتحاد برای آزادی (مشروطه چهارم)» در تهران انتشار یافته و نسخی از آن توسط داریوش فروهر رهبر حزب ملت ایران (وابسته به جبهه باصطلاح ملی) بین اعضاء حزب مذکور توزیع گردیده است.1 اعلامیه مذکور بصورت پلی کپی و با تاریخ «12 /11 /1356» میباشد که در ابتدای آن عنوان شده این اعلامیه سومین اعلامیه جمعیت مورد بحث است که در رابطه اعتراض به دسیسه های تازه حکومت ایران و دعوت مردم بادامه مبارزه و اتحاد در راه مطالبه حقوق ناشی از قانون اساسی، بمنظور «استقرار حکومت ملی و قانونی در ایران» انتشار می یابد.
سپس مطالبی در زمینه عدم رعایت قانون اساسی و حقوق بشر و اینکه حکومت ایران برای خاموش کردن صدای مخالفین به دسیسه های مختلف دست زده برشته تحریر درآمده و نوشته شده: حکومت از بند قانون رسته و استبدادی، در حرف موازین قانونی را رعایت میکند و حتی در مجامع بین المللی مدعی دفاع از حقوق بشر است ولی در عمل از حمله به آزادیهای ناشی از قانون اساسی و سلب حقوق مسلم مردم ایران غافل نیست.
حکومت استبدادی، در چند ماه اخیر، پس از حملات مکرر به مراکز دانشگاهی و مجامع مذهبی و کشتن صدها نفر و مصدوم کردن عده زیادی از هم میهنان شریف و اهانت به علمای مذهب و استادان و نویسندگان میهن پرست، بیک سلسله محاکمات غیر قانونی متوسل شده است.
این محاکمات عموما در حق دانشجویانی اعمال میشود که به اقدامات ضد مردمی حکومت استبدادی اعتراض کرده اند.
حکومت استبدادی با کشتار، ضرب و جرح، بازداشت، تبعید و محاکمه آزادیخواهان، نشان میدهد که تا چه حد از مردم فاصله دارد و در صورت وجود حق انتخاب و رأی آزادانه مردم، حتی یک روز هم قادر به ادامه حکومت نیست.
با وجود این، هیات حاکمه، برای اثبات خلاف این امر واضح، برای تظاهر به حقانیت خود، در ششم بهمن مردم را با تهدید به رژه وادار کرد.
هیات حاکمه ایران، بعد از یکربع قرن تلف کردن عایدات نفت، مصائب بیشماری ببار آورد که کمیابی و گرانی ارزاق، کمبود موسسات درمانی و بهداشتی، نارسائیهای آموزشی، مشکلات مسکن و برق و ترافیک، رواج فسق و فجور، آلوده شدن محیط زیست، ناهنجاری محیط اجتماعی و اشاعه بی اعتمادی و اعتیاد و ارتشاء و دزدی، قسمتی از آنها است.
حالا دیگر وعده های حکومت استبدادی اشخاص ساده لوح را هم نمی فریبد.
همه میدانند که بن بستهای اقتصادی و اجتماعی در ایران ثمره ماهیت حکومت استبدادی و نتیجه عدول حکومت از اصول قانون اساسی است.
بنابراین، برای رهایی از بن بستها باید بجای حکومت استبدادی در ایران حکومتی ماهیتا ملی و متکی به قانون اساسی مستقر گردد.
برای استقرار چنین حکومتی است که «جمعیت طرفداران اتحاد برای آزادی (مشروطه چهارم)» تلاش میکند تا مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران در صف واحدی متشکل شود.
بنابراین، حقوق و آزادیهای ناشی از قانون اساسی برای مردم ایران و سعادت مملکت لازم الوجود و ممکن الوصول و قریب الوقوع است و در شرایط حاضر همه میهن پرستان ایرانی با هر عقیده و ایمانی که دارند، در راه تحقق چنین حقوق و آزادیهائی مبارزه میکنند.
جوانان شریف و شجاع، مردان و زنان میهن پرست مبارزه خود را علیه حکومت استبدادی برای استقرار حکومت ملی و قانونی گسترش ببخشید.
سازمانهای صنفی و سیاسی و کمیته دفاعی بوجود بیاورید و از سازمانها و کمیته هائی نظیر کانون نویسندگان ایران و از کمیته ایرانی دفاع از آزادی حقوق بشر مدافعه نمائید.
در محل کار و تحصیل و در محل سکونت خود کمیته های نهضت را بصورت ابزاری برای دفاع از حقوق صنفی و سیاسی مردم بوجود بیاورند.
بگذارید نهضت مشروطه چهارم با تیغ حق طلبانه بر دیو یک سر و هزار سودای استبداد فایق شود.
ارزیابی خبر: انتشار اعلامیه صحت داشته و مطالب بالا در آن درج شده است.
اقدامات انجام شده: مراتب به نخست وزیری اعلام گردیده است.
توضیح: شماره های 1 و 2 بیانیه جمعیت مذکور بدست نیامده است.
شعارها و مضمون اعلامیه نشان میدهد که عاملین آن از طرفداران جبهه باصطلاح ملی هستند، و بعید نیست که جمعیت مذکور توسط هواداران جمعیت باصطلاح نهضت آزادی و حزب مردم ایران و برخی دیگر از هواداران جبهه مورد بحث که از همکاری با گروه اتحاد نیروهای جبهه باصطلاح ملی (حزب ایران، حزب ملت ایران و جامعه سوسیالیستها) سرباز زده اند، تشکیل شده باشد.
لذا تحقیقات در این زمینه در جریان است که نتیجه متعاقبا باستحضار خواهد رسید.
و باحتمال زیاد عناصری از کانون نویسندگان ایران و کمیته ایرانی دفاع از ازادی و حقوق بشر در آن فعالیت دارند (صفحه پشت صفحه 16)
توضیحات سند:
1ـ متن یاد شده در این بولتن گزیده ای از سومین بیانیه جمعیت طرفداران اتحاد برای آزادی است.متن کامل آن در ضمیمه 53 کتاب آمده است.
همچنین امروز (12 /11 /56) سفارت امریکا در تهران در تحلیلی از نیروهای میانه رو با عنوان «بازماندگان میانه روتر جبهه ملی پیشین» نوشت: «ماهیت متغیر هسته مرکزی نهضت مخالفین، شناخت دقیق آن را مشکل می سازد.
با این وصف عناصر اصلی زیرین را رؤیت کرده ایم که بسیاری از شخصیت هایشان در دو یا چند گروه عضویت دارند.
اتحادیه نیروهای جبهه ملی ایران که در نوامبر 1977 (آبان 1356) سازمان یافت افرادی چند از قبیل داریوش فروهر، دکتر کریم سنجابی، شاهپور بختیار و علی شایگان را گرد هم آورده است.
تلاش این گروه در جهت بازگرداندن حکومت مشروطه و از بین رفتن «دیکتاتوری» شاه بوده است.
علی اصغر حاج سیدجوادی شاید مهمترین نویسنده ای باشد که در تماس با این گروه است.
اتحادیه دارای گرایشهای چپ بوده و شامل بسیاری از پیروان جبهه ملی (دوره مصدق) می باشد.
نهضت رادیکال ایران در سال 1975 (1354) به وسیله مهندس رحمت اللّه مقدم مراغه ای و چند تن از دوستانش پایه گذاری شد.
بنا به اعتقاد سفارت محمد حسین ملکی و مهندس کاظم حسیبی از جمله اعضاء یا رابطین این واحد خاص به شمار می آیند.
نهضت رادیکال ایران سیاستی مشابه اتحادیه نیروهای جبهه ملی دارد و خواستار لغو تنها حزب ایران، آزادی مطبوعات، انتخابات جدید و آزاد و آزادی قوه قضائیه می باشد.
تنها وجوه تمایز آن با اتحادیه نیروهای جبهه ملی همان نقطه نظرهای شخصیت هایی است که 25 تا 30 سال قبل اظهار شده است.
ظاهرا کمتر گرایش به چپ دارد (مانند حزب رادیکال در فرانسه) ولی گرایش کمی نسبت به امریکاییها در آن به چشم می خورد.
حزب زحمتکشان به وسیله دکتر مظفر بقایی رهبری می گردد.
این حزب ابتکار شخص دکتر است که خود سالها نویسنده ای سرسخت بوده و زمانی به حمایت از دکتر مصدق پرداخت ولی بعدها، در سال 1332 از نخست وزیر جدا شد.
اعضای برجسته دیگری نیز در این گروه وجود دارند که بسیاری از آنها از جمله اعضای کانون نویسندگان ایران افرادی هستند که سعی در تجدید سازمان خود دارند.
هدایت اللّه متین دفتری که قاضی اهل تهران و نوه بزرگ مصدق است، علی امینی نخست وزیر آزادی خواه سابق و حامی نزدیک بسیاری از گروههای مخالف، فریدون آدمیت سفیر پیشین ایران در هلند و هند، مقدم مراغه ای از حزب رادیکال و مهندس مهدی بازرگان اولین رئیس شرکت ملی نفت ایران و مخالف دیرین شاه از این جمله می باشند.
بسیاری از این افراد و گروهها خود را در یک «جبهه ملی جدید» با هیات مدیره ای هفت نفره سازمان داده اند.
این گروه با کمیته حقوق بشر تازه تأسیس یافته که در ژانویه 1978 (دی 1356) تشکیل شده بود همکاری داشته و در حقیقت دارای عضویت مشترک هستند.
با گروه دکتر فروهر نیز همگامی دارد ولی علی رغم حضور شخصیتهای مذهبی در «جبهه ملی جدید» به نظر نمی رسد که هماهنگی بسیاری با متعصبین و محافظه کاران مذهبی داشته باشد.
بسیاری از این مخالفین میانه رو از خشونت اجتناب ورزیده، معتقدند که امریکا می تواند شاه را وادار به برآوردن خواستهای «آزادی خواهانه» آنها سازد.
همین اتکا آنها به نقش امریکاست که آنان را وادار به تقاضای توقف فعالیتهای تروریستی از طریق واسطه هایشان از گروههای تروریستی کرده است.
در حالی که می دانیم دولت ایران از تلاشهای امریکا در این زمینه حساسیت نشان می دهد، ولی تا کنون از طرف دولت نسبت به تمایل سفارت به این گونه افراد یا افراد نزدیک به آنها و یا دیگر جناح مخالف عکس العمل شدیدی مشاهده نگشته است.
البته اگر دولت از این عمل احساس خطر کند و یا نسبت به پشتیبانی اساسی دولت امریکا مشکوک شود می توان احتمال داد که وضع تغییر خواهد کرد.
» (اسناد لانه جاسوسی / ش 12 / صص 45 تا 47)