موضوع : تظاهر دروغی دکتر ولیان
تاریخ سند: 2 اسفند 1350
موضوع : تظاهر دروغی دکتر ولیان
متن سند:
به : 322 از : 20 ه 22 شماره : 28560 /20 20 ه 22 روزنامه اطلاعات مورخه 28 /11 /50 ضمن مصاحبه با مجیدی1 وزیر، خانم پارسا[ی]2 و چند وزیر دیگر در مورد گذراندن روزهای جمعه خود مطالبی عنوان و هر کدام از وزراء بنحوی برگزاری جمعه خود را اعلام نمودند و هیچیک از آنان اعلام نکردند که روز جمعه بوزارتخانه میرویم.ولی ولیان طبق معمول برای عوام فریبی و تظاهر اظهار کرد من روزهای جمعه هم بوزارتخانه می روم در حالیکه در تمام مدت وزارت ایشان شاید یکی دو جمعه آنهم چند دقیقه بوزارتخانه آمده و رفته است.
نظریه شنبه : این اواخر واقعا ولیان کارمندان وزارتخانه و مردم را از دروغهای خود و نطق معروف رادیو و تلویزیونی خسته و یک حس بدبینی و بدگوئی در تمام توده های مردم بچشم میخورد.
و اخیرا جوک ولیان معروفیت پیدا کرده است (بابا نخورید3) نظریه چهارشنبه : در مورد دکتر ولیان در گزارشات قبلی اعلام شد که مشارالیه بهیچوجه صلاحیت سخنگوی دولت را ندارد زیرا این شخص بکلی آبروی سایر وزراء و مسئولین را هم برده است.
ادیب در پرونده 53134 بایگانی شود آقای شرفی ـ آقای علیها 3 /12 /50
توضیحات سند:
1ـ عبدالمجید مجیدی در تاریخ 29 /8 /1345 به عنوان معاون نخست وزیر و رئیس دفتر بودجه وارد کابینه امیر عباس هویدا شد.در انتخاب او فرح نقش داشت همسر عبدالمجید مجیدی بالرین و رقصنده تالار رودکی و دوست فرح پهلوی بود که بواسطه همین دوستی شوهر او وارد کابینه شد از تاریخ 27 /7 /1346 وزیر تولیدات کشاورزی و مواد مصرفی شد که بعدا این وزارتخانه در وزارت اصلاحات ارضی و تعاون روستائی که وزیر آن ولیان بود ادغام شد و در تغییرات 3 /9 /1347 مجیدی به عنوان وزیر کار معرفی شد که در این گزارش او «وزیر کار» وقت بود.
در تغییرات بعدی که از سال 1354 رخ داد امیر قاسم معینی وزیر کار شد و مجیدی به عنوان رئیس سازمان برنامه و بودجه معرفی گردید.
به علاوه او هم از توده ای های سابق عضو کابینه هویدا بود.
(ر.ک : دلدم اسکندر، خاطرات امیرعباس هویدا، ص 114) 2ـ فرخ رو پارسای وزیر آموزش و پرورش کابینه هویدا و بهایی و عضو کلوپ روتاری ایران بود.
پدر وی اولین کسی بود که نخستین مجله اختصاصی زنان را نشر داد پارسا از 2 /8 /1347 به جای هادی هدایتی وزیر آموزش و پرورش شد و تا 10 /2 /1353 در پست وزارت بود و از آن پس، احمد هوشنگ شریفی جای وی را گرفت، انتخاب وی به عنوان وزیر آموزش و پرورش یک ژست غربی و نمایش دموکراسی و آزادی زنان از سوی دولت شاه بود.
قبل از وزارت او مالک یک آموزشگاه دخترانه و همسرش از سرتیپ های نیروی زمینی ارتش شاهنشاهی بود.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی او به همراه برخی دیگر از وزرای کابینه اعدام شد.
(ر.ک : معماران تباهی، دفتر پژوهشهای مؤسسه کیهان، تهران 1377، ج 2، صص 81 ـ 132؛ دلدم اسکندر، خاطرات امیرعباس هویدا، ص 115) 3ـ به تمسخر گرفتن حرف های مقامات دولتی، از جمله «ولیان» از سوی مردم، آن قدر رایج شده بود که ولیان برای تکذیب آن مجبور به مصاحبه مجدد با روزنامه های کثیرالانتشار کشور شد.
(سند شماره 93)