بعد از 5 سال توقیف انتشار 5 مجله و روزنامه آزاد شد
تاریخ سند: 26 شهریور 1357
بعد از 5 سال توقیف انتشار 5 مجله و روزنامه آزاد شد
متن سند:
از 5 روزنامه و مجله که متجاوز از 4 سال پیش در محاق توقیف قرار گرفته بود رفع ممنوعیت شد.این مجله و روزنامه عبارت است از : مجله فردوسی به صاحب امتیازی نعمت اللّه جهانبانوئی، مجله تهران مصور به صاحب امتیازی مهندس عبداللّه والا، مجله امید ایران به صاحب امتیازی علی اکبر صفی پور، مجله سپید و سیاه به «صاحب امتیازی دکتر علی بهزادی و روزنامه دنیا و نیز سالنامه دنیا به صاحب امتیازی و مدیریت و سردبیری عبدالکریم طباطبائی مجله ها و روزنامه آزاد شده در روزهای آینده دوره جدید انتشار خود را از سر خواهند گرفت.
آیندگان 22 /6 /57 مجلات توقیف شده تا 3 هفته دیگر منتشر می شوند وزارت اطلاعات و جهانگردی برای 5 روزنامه و مجله ای که از چهار سال پیش در محاق توقیف افتاده بودند اجازه انتشار داد.
این پنج روزنامه و مجله عبارتند از روزنامه و سالنامه دنیا و مجله فردوسی مجله امید ایران، مجله سپید و سیاه و مجله تهران مصور.
این مجله ها در روزنامه ها و به ترتیب عبدالکریم طباطبائی نعمت اللّه جهانبانوئی، علی اکبر صفی پور، دکتر علی بهزادی، مهندس عبداله والا منتشر خواهند کرد.
ناشران این مجلات در گفتگوئی با آیندگان1 گفتند که تا سه یا چهار هفته دیگر برنامه انتشار تدوین و به مورد اجرا گذاشته خواهد شد.
نعمت اللّه جهانبانوئی در گفتگوئی با آیندگان اعلام کرد که مجله فردوسی همچنان به عنوان نشریه ای خاص روشنفکران پابرجاست و همه کوشش ما این خواهد بود که همراه با گستردگی فرهنگی در شرایط جامعه ما مجله ای سنگین و وزین بدست خوانندگان بدهیم.
عبدالکریم طباطبائی نیز در این گفتگو گفت که روزنامه دنیا در قالب تازه منتشر خواهد شد و تا سه هفته دیگر نخستین شماره های آن را بدست خوانندگان خواهیم رساند.
در پرونده بایگانی شده 471522 مجله فردوسی زرگران 22 /6 /57
توضیحات سند:
1ـ روزنامه آیندگان در سال 1346 ه ش ابتدا با صاحب امتیازی فریده کامکار شاهرودی منتشر شد و با استعفای نامبرده حسین اهری مسئولیت آن را برعهده گرفت.سردبیر روزنامه آیندگان مسعود بهنود و مدیر عامل و رئیس هیأت تحریریه این روزنامه داریوش همایون بود که به جاسوس اسرائیل و آمریکا معروف بود و روزنامه اش با روش سیاسی و خبری فعالیت داشت و روزنامه آیندگان طرفدار اسرائیل و سیاست هایش در ایران بود.
مطبوعات ایران ـ مسعود برزین