تاریخ سند: 23 شهریور 1337
متن سند:
به عرض می رساند : بطوری که استحضار دارند اخیرا بعضی از جراید مرکز از جمله روزنامه فرمان بر سر موضوع عراق و تظاهرات عراقیها در مقابل سفارت کبرای شاهنشاهی در بغداد شروع به حمله به وزیر امور خارجه نموده و رویه ای را که نسبت به دولت عراق پیش گرفته سخت انتقاد نموده اند.وزیر امور خارجه برای جلب رضایت روزنامه نگاران و جلوگیری از نشر مقالات انتقادآمیز نسبت به وزارت خارجه در مطبوعات کشور از چندی قبل دست به تاکتیک جدیدی زده است و آن تطمیع روزنامه نگاران به قراری که در وزارت امور خارجه شایع شده است تاکنون مبلغ سی هزار تومان (یعنی در عرض این 5 ماهی که وزیر امور خارجه شده است) از محل سرّی بودجه وزارت خارجه بطور محرمانه بین بعضی از روزنامه نگاران توزیع شده است.
طریق پرداخت این مبالغ نیز به قرار زیر می باشد.
بنا به دستور وزیر خارجه اداره کارگزینی و بودجه مبلغی در اختیار رئیس اداره اطلاعات و مطبوعات می گذارد و به قراری که آقای کنگرلو که مأمور وصول این مبالغ از بانک ملی است اظهار می داشت این وجوه را آقای هروی رئیس اداره اطلاعات به مصطفوی رئیس موزه ایران باستان می دهد و نامبرده نیز طبق لیستی که از طرف حکمت1 وزیر خارجه به او داده شده است آنها را بین ارباب جراید و یا اشخاصی که وزیر خارجه می خواهد توزیع می نماید.
بعضی از کارمندان و رؤسای وزارت امور خارجه مخصوصا آنهایی که در اداره کارگزینی و بودجه مشغول کار هستند از این موضوع اطلاع دارند.
آقای مشکین پوش کارمند اداره کارگزینی اظهار می داشت: (ما کارمندان وزارت خانه با حقوق کمی خدمت می کنیم و موقعی که رؤسای دوایر تقاضای پاداشی برای کارمندان از وزیر می نمایند وزیر امور خارجه اظهار می دارد که محل نداریم و نمی توانیم به کارمندان کمک کنیم از طرف دیگر ماهیانه 130 تومان کمک ماشین نویسها را که از حمل سری پرداخت می شد بنا به دستور وزیر قطع می نمایند ولی از آن محل مبلغ هنگفتی به روزنامه نگاران می دهند.) این گزارش بطور محرمانه تقدیم گردید.
تحقیق نمائید به چه اشخاصی داده شده است.
ریاست اداره سوم در اجرای دستور اقدام نمایید و این ...
ضمیمه پرونده فرمان
توضیحات سند:
1ـ علی اصغر حکمت فرزند میرزا احمدعلی مستوفی (حشمت الملک) در سال 1272 ش در شیراز متولد شد.تحصیلات علوم قدیمه را در مدرسه منصوریه شیراز گذراند و سپس به تهران آمد و فقه و فلسفه را نزد مرحوم میرزا طاهر تنکابنی فرا گرفت، سپس به مدرسه آمریکائی تهران رفت و از آن مدرسه موفق به اخذ دانشنامه متوسطه شد.
حکمت در سال 1297 ش به خدمت وزارت معادن در آمد و عهده دار ریاست کارگزینی و بازرسی شد.
در سال 1304 به نمایندگی مجلس مؤسسان از طرف مردم جهرم برگزیده شد.
پس از آن به مساعدت علی اکبر داور به وزارت عدلیه منتقل شد و از طرف او برای ادامه تحصیل به فرانسه و انگلستان رفت و از دانشکده ادبیات پاریس در سال 1311 موفق به اخذ لیسانس شد.
در کابینه محمدعلی فروغی در 26 شهریور 1312 به سمت کفالت وزارت معارف انتخاب شد و در سال 1313 به سمت وزیر آن وزارتخانه معرفی گردید.
در کابینه اول و دوم محمود جم نیز همچنان این وزارتخانه را به عهده داشت.
روز 23 تیر 1317 مورد غضب رضاشاه واقع و از کار برکنار شد.
علت این غضب و برکناری مخابره تلگراف به وزیر کشور فرانسه بدون جلب نظر رضاشاه بود.
پس از چند ماه خانه نشینی مجددا به دربار احضار شد و پست وزارت کشور در کابینه متین دفتری در بهمن 1318 به او واگذار شد.
حکمت ضمن عهده دار بودن شغل وزارت از سال 1314 تا 1317 ریاست دانشگاه تهران را نیز عهده دار بود.
پس از شهریور 1320 در دولت محمدعلی فروغی مدتی وزیر بهداری بود و پس از آن در 28 بهمن 1321 در کابینه علی سهیلی وزیر دادگستری و در 28 خرداد 1326 در کابینه محمد ساعد ابتدا وزیر امور خارجه و سپس وزیر مشاور گردید.
حکمت از سال 1332 تا 1336 سفیرکبیر ایران در دهلی نو بود.
در کابینه منوچهر اقبال از 20 اردیبهشت 1337 تا 22 خرداد 1338 مجددا عهده دار پست وزارت خارجه شد و سرانجام در اوایل شهریور 1359 در تهران درگذشت.
او نیز مانند بسیاری از اعضای هیئت دولت عضو لژ فراماسونری بود.