تاریخ سند: 4 خرداد 1355
متن سند:
312 شماره : 2637 /9 ه حاجی طاهائی فاضل کتابدار دانشکده الهیات اظهار میداشت حاجی طاهائی که مدتی زندان بوده است بشدت از شیخ عباس طبسی و سید عبدالکریم هاشمی نژاد انتقاد میکند و بد میگوید طاهائی گفته در زندان عده ای زندانیان سیاسی هستند که اکثرا جوانند و از نظر افکار و عقاید ماتریالیسم و منکر خدا میباشند و هوادار شوروی و با توجه باینکه منکر خدایند و از نظر مذهبی کنار آمدن با آنها مشکل است میدیدم که طبسی و هاشمی نژاد با آنها رفیق و گاهی هم غذا هستند و نسبت بآنها اظهار خصوصیت و علاقه دارند برای من این وضع ناراحت کننده بود که اینها اگر برای خدا زندان افتاده اند و هوادار دین اسلامند چگونه با دشمنان خدا و منکرین اسلام دست اتحاد و رفاقت** میدهند از این جهت من نسبت باین دو نفر مشکوک شدم و فکر آنها را فکر پاک مذهبی نمی شناسم و سعی میکنم افکار مردم را نیز روشن نمایم .نظریه یکشنبه : نامبرده سید جلال الدین طاهائی میباشند که چندی قبل بازداشت و پس از خاتمه محکومیت از زندان آزاد شده است.
آجودان نظریه چهارشنبه : نظریه یکشنبه مورد تأئید است .
آرزو نظریه جمعه : نظریه چهارشنبه تأئید میگردد .
استاد 3535
توضیحات سند:
* تاریخ شاهنشاهی: در 24 اسفند ماه سال 1354 هجری شمسی ـ سالگرد تولد رضاخان ـ جلسه مشترک مجلس شورای ملی و سنا تشکیل گردید و طرحی از طرف دولت با قید سه فوریت تقدیم مجلسین شد که به تصویب رسید.به موجب این طرح تاریخ رسمی ایران از هجری شمسی به تاریخ شاهنشاهی با مبداء تشکیل شاهنشاهی 2500 ساله ایران و آغاز زمان تأسیس سلسله پادشاهی هخامنشیان توسط کوروش که مقارن با 529 قبل از میلاد است، تغییر یافت و به جای سال 1355، سال 2535 شاهنشاهی رسمیت پیدا کرد.
به موجب بخشنامه ای رسمی تمام سازمانهای دولتی و ملی موظف شدند در مکتوبات، تاریخ جدید را بکار ببرند.
این تقویم با تشکیل کابینه شریف امامی در 5 شهریور 1357، دوباره تغییر کرد و تاریخ هجری شمسی که مصوب 11 فروردین 1304 بود، مجددا رسمیت یافت.
ر.ک: کوثر، ج 1، ص 352 (پاورقی 14) هفت هزار روز، غلامرضا کرباسچی، ج 2، ص 660 روز شمار تاریخ ایران، باقر عاقلی، ج 2، ص 306 ** ایجاد ارتباط با افراد لزوما به معنای اتحاد و هم عقیده شدن با آنان نیست.
چه بسا تلاشهایی که در جهت ارشاد و روشنگری برای جذب افراد صورت می گیرد و علیرغم اختلافات عمده عقیدتی و اخلاقی، هدفی بس عظیم و والا را دنبال می کند.
در میان وارستگانی که گرفتار زندان می شده اند، نمونه های بسیاری داریم که جهت تبلیغ و انجام رسالت خویش از لحظه لحظه دوران حبس به بهترین وجه استفاده می کردند و در نتیجه موفق می شدند که یا سطح آگاهی جوانان معتقد و مؤمن را بالا ببرند و یا از افتادن سست ایده ها در دام گروههای چپ و منافق جلوگیری نمایند.
شهید هاشمی نژاد نیز از جمله افرادی است که با بهره گیری از فرصت های بدست آمده به فعالیتهایش استمرار می بخشید و در راه تنویر افکار، تفاوتی میان صاحبان ایده های مختلف قائل نمی شد.
علاوه بر این، در خلال همین ارتباطها و برخوردها، شناسایی افراد میسر می گردید تا در صورت شایستگی، پس ازآزادی از زندان به همکاری با گروه یا تشکیلات دعوت شوند و بدین ترتیب اساس گسترش مبارزات با اعتماد بر نیروهای با کفایت، پی ریزی گردد.