پیشگاه مبارک علیاحضرت شهبانوی فرهنگ دوست و هنرپرور ایران
تاریخ سند: 20 تیر 1356
پیشگاه مبارک علیاحضرت شهبانوی فرهنگ دوست و هنرپرور ایران
متن سند:
تاریخ: 20 /4 /2536[1356]پیشگاه مبارک علیاحضرت شهبانوی فرهنگ دوست و هنرپرور ایران
دلبستگی ایرانیان به زبان و ادبیات غرورانگیز فارسی که کارنامه شرف و سند سرافرازی قوم آریائیست از سوئی، و آنچه از دیرباز شاهنشاه آریامهر و شهبانوی گرامی در بزرگداشت و شناساندن این عزیزترین میراث ملی به جهانیان مبذول فرموده‌اند از سوی دیگر، ما مدرسان زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پهلوی که در صف اول از پاسداران این زبان و ادب ارجمند قرار داده است به ویژه که ما حاصل عمر و اندیشه خویش را در جایی به دامن مشتاقان می‌فشانیم که خاستگاه دیرین زبان فارسی و کارگاه چیره‌دست ترین سخن سالاران ایران است.
آنچه در دانشگاه پهلوی، دلهای گرم جوش ما را شکسته و گامهای رهشناسمان را سست می‌دارد، این است که هر روز و هر لحظه تازیانه تحقیر را بر پشت خویش و بر سر زبان و ادبیات فارسی احساس می‌کنیم. کارد به استخوان رسیده و چاره‌ای جز بیان درد نیست. مقررات دانشگاه پهلوی، شرط ترفیع از استادیاری به دانشیاری و استادی را نوشتن یک یا چند مقاله تحقیقی با ارزش در نشریه‌های معتبر دانسته است. اما به مرور زمان و شاید از آن رو که بیش از هشتاد درصد از همکاران ما را استادان رشته‌های علمی و فنی تشکیل می‌دهند، که همگی فارغ‌التحصیل دانشگاههای خارج می‌باشند، این عبارت به اشتباه چنین تفسیر شده است که باید مقاله‌ها به زبان خارجی و در مجله‌های خارجی نوشته شود و این ننگی است که ما هرگز تن به آن نسپرده و نخواهیم سپرد. اولیاء دانشگاه در مقام بحث، آنچه را در دل دارند انکار می‌کنند و مقاله‌های ما را که همگی در مجله‌های درجه اول ایران و در کنار آثار نامدارترین محققان معاصر به چاپ رسیده، به بهانه رسیدگی، به کمیته‌های گوناگون می‌کشانند و حقوق مسلم ما را که تنها مایه دلگرمی ماست، از ما دریغ می‌دارند. ما بارها به تصریح و تلویح شنیده‌ایم که تنها اگر یکی از نوشته‌هایمان به صورتی که دلخواه این بزرگواران است ظاهر شود، بی هیچ قید و شرط و رسیدگی، مانند صدها تن دیگر ترفیع خواهیم یافت. اما خوشبختانه آنکه حلال را از حرام نشناسد و خفت و خواری زبان و فرهنگ فارسی را نردبان ترقی خود سازد، هنوز در میان ما پیدا نشده و امیدواریم هرگز نیز پیدا نشود.
ناروائی دیگری که بی‌هیچ دلیل بر ما تحمیل شده این است که حقوق ما را از کلیه استادان مشابه که در بخشهای دیگر دانشگاه خدمت می‌کنند کمتر قرار داده‌اند. گویا گناه ما این است که به زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی عشق ورزیده‌ایم و به پیروی از فرمان همایونی که آموزش فارسی را برای کلیه دانشجویان الزامی ساخته، خدمتی سنگین‌تر و مقدس تر از کارهای دیگر را به عهده داریم.
شرایطی که معروض افتاد، باعث آمده که هیچ یک از استادان بخش ما تاکنون به دانشیاری ارتقاء نیابد. همکاران ما به تدریج دلسرد شوند. متخصصان دیگر به بخش ما نپیوندند و بخش زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه پهلوی روز به روز ناتوان‌تر گردد.
امید ما این است که شهبانوی ادب پرور ایران، این بار نیز مهر خویش را از زبان و ادب فارسی دریغ ندارند و با صدور اوامر مؤکد، زبان سعدی و حافظ و خدمتگزاران آن را در زادگاه این سخن سالاران راستین، سرفراز و مباهی فرمایند.1
با فروتنی و شوق خدمت استادان بخش زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پهلوی
دکتر جعفر مؤید.2 دکتر محمدحسین اسکندری . دکتر محمدعلی صادقیان . محمدحنیف فقیهی . ابوالقاسم محمودی . دکتر ابوالقاسم سلامیان . جهانبخش فیروزی . دکتر غلامرضا... . دکتر نورانی وصال . دکتر منصور رستگار . دکتر منوچهر میری
توضیحات سند:
1. در تاریخ 20 /7 /2536 نیز استادن بخش فارسی دانشگاه پهلوی، این نامه را برای هوشنگ نهاوندی ارسال نموده اند: «استاد فرزانه، جناب آقای دکتر نهاوندی ریاست معظم دفتر شهبانوی محبوب ایران . از آنجا که مراتب لطف آن جناب نسبت به اعضاء دانشگاه پهلوی امروزی نیست، عین معروضۀ مورخ 20 /4 /36 تقدیمی به پیشگاه علیاحضرت شهبانوی ایران را که متأسفانه تاکنون به افتخار دریافت نتیجه آن نائل نیامده‌ایم، به دست با تدبیر جنابعالی می‌سپاریم. امید است با لطف آن استاد دانشمند این دادخواهی هرچه زودتر به شرف عرض شهبانوی گرامی ایران برسد و نتیجه آن، ارادتمندان را از نهایت نگرانی خارج سازد.» بخش ضمائم2. جعفر مؤیّدشیرازی فرزند حاج شیخ عبدالغفّار مؤیّد در سال 1316ش در شیراز به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات متوسطه، در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد و در سال 1343 و 1347 به ترتیب موفق به اخذ لیسانس و دکترا در رشته ادبیات عرب گردید. از سال 1346 تا 1348 در دانشگاه اهواز تدریس کرد و سپس به شیراز آمد و در دانشکده ادبیات دانشگاه پهلوی به تدریس ادامه داد و در طول تدریس به سفرهای علمی مختلفی رفت که از آن جمله است سفر به آمریکا و تحقیق در دانشگاههای تکزاس و برکلی و همچنین تحقیق در دانشگاههای قاهره و بیروت. ایشان دارای تألیفاتی پیرامون ادبیات فارسی و عربی است و که کتاب شناختی تازه از سعدی وی در دوره دوم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران، از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان کتاب سال برگزیده شد.