گزارش خبر موضوع : سخنرانی شیخ یوسف صانعی
تاریخ سند: 2 دی 1357
گزارش خبر موضوع : سخنرانی شیخ یوسف صانعی
متن سند:
از ساعت 1810 الی 1905 روز 2 /10 /57 جلسه سخنرانی مذهبی در مسجد لرزاده با شرکت تقریبی 500 نفر تشکیل گردید.آنگاه شیخ یوسف صانعی درباره حکومت اسلامی چنین اظهار داشت : در تاریخ قیام امام حسین (ع) از مدینه تا کربلا امام حسین امر بمعروف نموده است چون امام حسین بر علیه همه این فسادها که ریشه حکومت یزیدی است قیام کرد بنابر موقعیت نهضت، گرانفروشی مطلقا حرام است و این یک مساله شرعی نیست یک قانون است وقتی حکومت اسلامی روی کار آمد طمع و گرانفروشی بخودی خود از بین خواهد رفت نهضت در اوایل سختی و محرومیت و بعد قربانی دادن و بعد از اینها آزادی و مهربانی دنبالش میآید دستور قرآن است مسلمانها باید مالیات را بعنوان ذکاه و معادن را از دست دشمن بیرون بیاورند نامبرده اضافه نمود میگویند ما شیعه هستیم ولی دروغ میگویند اگر شما شیعه هستید بیائید از رهبر شیعه تبعیت کنید و یا لااقل به حرف یکی از رهبران شیعه که در خارج هستند گوش کنید دروغ میگویند و شعور ندارند در خاتمه جلسه دو برگ اعلامیه مربوط به جمعی از روحانیون تهران بمناسبت پشتیبانی از اعتصاب صنعت نفت و وزارت نیرو (آب و برق) و اعلامیه متن مصاحبه خمینی با خبرنگار امریکا (رادیو تلویزیون) بتاریخ 10 /9 /57 پخش گردید.
نظریه شنبه : نظری ندارد.
نظریه یکشنبه : شنبه مورد اعتماد میباشد ضمنا دو برگ فتوکپی اعلامیه مورد بحث بپیوست ایفاد میگردد.
ورزنده نظریه سه شنبه : نظریه یکشنبه مورد تائید است.
پاکزاد نظریه چهارشنبه : نظریه سه شنبه تائید میگردد.
آرزو
توضیحات سند:
* امروز (2 /10 /57) امام خمینی در محل اقامت خود در نوفل لوشاتو با محمد حسنین هیکل نویسنده و روزنامه نگار مصری دیدار کردند و به پرسش های او پاسخ دادند.این دیدار پیش از آن که یک مصاحبه باشد گفت و گوی دیدگاهها بود.
در خلال این گفت و گو امام خمینی از هیکل پرسید که چرا علمای الازهر در این قیام با ملت ایران همراهی نکردند ؛ و هیکل گفت که علمای الازهر کاملاً مطیع اوامر دولت هستند و از زمان عثمانی ها چنین بوده است.
امام از هیکل خواست که با سفر به ایران و دیدار با اقشار گوناگون کتابی در وضع حال ایران بنگارد؛ همان کاری که در زمان نهضت ملی شدن نفت کرده بود.
امام در این دیدار ماهیت نهضت اسلامی مردم ایران را برای هیکل تشریح کرد.
ر.ک : صحیفه امام، ج 5، ص 266 تا 271.