موضوع : جلسه هفتگی مسجد جلیلی
تاریخ سند: 13 آذر 1356
موضوع : جلسه هفتگی مسجد جلیلی
متن سند:
از : 20 ه12 به : 312 شماره : 24364 /20 ه 12 روز 11 /9 /36 جلسه هفتگی دعای ندبه با شرکت 60 نفر در مسجد مذکور برگزار گردید.ابتدا دعای ندبه توسط آشتیانی و سید ناصر اتابکی خوانده شد و سپس محقق گرگانی به دنبال بحث های گذشته خود تحت عنوان «شناخت دین» سخنرانی نمود و در آخر سخنرانیش برای شکست یهود و پیروزی فلسطین دعا کرد.
بعد از ختم جلسه احمد مختارپور اظهار داشت در ساعت 0500 روز 11 /9 /36 مراسم چهلم مصطفی خمینی در محل مهدیه خیابان امیریه برگزار گردیده.
گرداننده این مراسم شیخ احمد کافی1 و واعظی که منبر رفته شیخ ابوالقاسم اسلامی قمی بوده و اضافه نمود قرار است روز 13 /9 /36 مراسم مزبور در مسجد احمدیه نارمک واقع در چهارراه مینو برگزار گردد.
نظریه شنبه : نظری ندارد.
نظریه یکشنبه : شنبه مورد اعتماد است و به احتمال زیاد خبر فوق صحت دارد ضممنا خبر قابل بررسی می باشد.
قهرمان نظریه سه شنبه : نظریه یکشنبه مورد تأیید می گردد.
حاتم نظریه چهارشنبه : نظریه سه شنبه تأیید است.
ضمنا در روزنامه کیهان به مورخ 12 /9 /36 شرحی در مورد سخنرانی چند نفر از جمله محمدتقی شریعتی2 و فاکر خراسانی3 در مسجد مذکور نوشته شده که منابع توجیه گردیده اند تا در مراسم مذکور شرکت و اخبار مکتسبه را گزارش نمایند.
مراتب به پلیس تهران اعلام گردیده است.
توضیحات سند:
1ـ مرحوم حجه الاسلام شیخ احمد کافی، یکی از خادمان مذهبی و علاقه مندان خاندان نبوت بود که مرکز اجتماع بزرگ مؤمنین را در تهران به نام «مهدیه» تأسیس کرد.او از واعظین و خطبای نامی تهران بود که آوازه شهرتش در تمام ایران پراکنده گردید.
مرحوم کافی در سال 1350 ه.
ق در مشهد مقدس چشم به جهان گشود و در خاندان فضیلت و تقوا پرورش یافت.
در سال 1366 ه.
ق برای تکمیل مبانی علمی در معیّت جدّ خود، مرحوم کافی به نجف اشرف عزیمت کرد و از محضر حضرت آیه اللّه خوئی استفاده کرد.
در سال های آخر عمر ایشان به سه سال تبعید در ایلام محکوم شد.
در پی تحریم جشن نیمه شعبان از سوی حضرت امام در سال 1357 هجری شمسی، مرحوم کافی، جشن سالیانه مهدیه را برگزار نکرد و علیرغم اصرار ساواک، از این مراسم خودداری کرد و سپس به سوی مشهد حرکت کرد ایشان در یک تصادف رانندگی در جاده مشهد کشته شد و به هنگام تشییع جنازه در مشهد تظاهرات خونینی صورت گرفت.
عده ای معتقدند تصادف مزبور ساختگی بوده و در واقع او توسط عمال رژیم به شهادت رسیده است.
2ـ محمد تقی شریعتی فرزند شیخ محمود در سال 1286ش در قریه مزینان از توابع سبزوار در یک خانواده روحانی متولد شد و پس از تحصیل مقدمات علوم دینی در مزینان ـ نزد پدر و عمویش ـ در بین سال های 1306 و 1307 راهی مشهد شد و دروس حوزوی را در مدرسه فاضل خان شروع کرد و بعد از دو سال همزمان با تحصیل به تدریس در مدارس غیردولتی پرداخت و دو سال بعد هم در مدرسه دولتی ابن یمین شروع به تدریس نمود.
استاد شریعتی از سال 1320 وارد دوره جدیدی از زندگی شد و در واقع به مبارزه با جریان حزب توده که بطور گسترده ای فعالیت داشت، پرداخت و در همین سال ها بود که با همکاری گروهی از همفکران و دوستان خود «کانون نشر حقایق اسلامی» را بنیان گذاشت که هر هفته جلسات سخنرانی همراه با تفسیر قرآن برقرار بود و حاصل این جلسات سخنرانی و تفسیر، کتاب «تفسیر نوین» بود.
وی در پی مبارزاتش در رژیم پهلوی برای اولین بار در سال 1336 همراه فرزندش دکتر علی شریعتی توسط ساواک دستگیر و به بازداشتگاهی در تهران انتقال داده می شود اما پس از مدتی کمتر از دو ماه آزاد شده به مشهد برمی گردد.
اما چندی بعد برای دومین بار دستگیر و مدت یکسال و سیزده روز در زندان های تهران به سر می برد.
استاد در سال های 46ـ1345 که مرحوم آیت الله طالقانی در زندان بود به جای وی در مسجد هدایت به اقامه نماز و تفسیر قرآن می پرداخت و آشنایی دیرین ایشان با شهید مطهری، باعث شد که به حسینیه ارشاد کشیده شود و مدت مدیدی را به سخنرانی و تحقیق بپردازد و در اواخر عمر به تدریس در دانشکده معقول و منقول مشهد پرداخت.
استاد محمدتقی شریعتی حدود 14 اثر پربار در زمینه های مختلف از خود به یادگار گذاشته که از جمله آنها می توان از تفسیر نوین، وحی و نبوت در پرتو قرآن، امامت در نهج البلاغه، خلافت و ولایت از نظر قرآن و سنت، چرا حسین قیام کرد؟ فایده و لزوم دین و ...
را نام برد.
سرانجام استاد محمدتقی شریعتی در ساعت 30:1 بعدازظهر روز 31 فروردین 1366 در سن 80 سالگی به لقاءاللّه پیوست.
(اطلاعات ش 18151، 1 /2 /66 * نشر دانش، ش 3، س 7، 1366).
3ـ محمدرضا فاکر (بیک یزدی) فرزند غلامحسین در 1324 ش در شهر مشهد متولد شد.
در 1338 ش وارد حوزه علمیه مشهد گردید و مدتی در محضر ادیب نیشابوری تلمذ کرد.
در اواخر 1341 همزمان با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) برای نخستین بار دستگیر و روانه زندان شد.
در 15 خرداد 1342 بار دیگر دستگیر و زندانی شد.
سال بعد برای رهایی از تعقیب ساواک به قم مهاجرت کرد.
در سال 1345 ش دوباره تحت تعقیب قرار گرفت.
از 1348 ش تحصیل در دوره خارج فقه و اصول را آغاز کرد.
در 1352 ش برای سومین بار دستگیر شد و مدت 4 سال را در زندان های قصر و اوین گذراند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه را تأسیس کرد.
در 1360 ش به عنوان نماینده امام در شورای عالی تبلیغات انتخاب گردید و مدتی سرپرست سازمان تبلیغات اسلامی بود.
در 1361 ش به عنوان نماینده موقت امام در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی منصوب گردید و در پنجمین و هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی سمت نمایندگی مردم مشهد را داشت.