موضوع : اظهارات علی اکبر فرزدقی
تاریخ سند: 18 مرداد 1346
موضوع : اظهارات علی اکبر فرزدقی
متن سند:
به : 312 از : 20 ه 2 (و) شماره : 15363 /20 ه 2 صبح روز 15 /5 /46 علی اکبر فرزدقی کارمند بازنشسته شهرداری که جهت دریافت مفاصا حساب پدر خانمش به شهرداری ناحیه 8 مراجعه نموده بود در دفتر جعفرنژاد رئیس امور مالی ضمن یک صحبت خصوصی اظهار داشت همه می گویند حبیب ثابت بهائی1 است و چون پپسی کولا به دست و با سرمایه وی تهیه می شود بنابراین نوشیدنش برای مسلمانان حرام می باشد.کسی نیست به این آقایان بگوید شما فقط حبیب ثابت را شناخته اید بروید و ببینید که سرتاسر مملکت ما را بهائیان اشغال کرده و پستهای حساس را بدست آورده اند و سعی دارند که افراد بهائی را روی کار بیاورند تا آنجایی که من اطلاع دارم غلام عباس هویدا نخست وزیر ـ سپهبد صنیعی2 وزیر جنگ ـ مهندس روحانی3 وزیر آب و برق ـ دکتر شاهقلی4 وزیر بهداری و سپهبد ایادی5 بهائی هستند.
نامبرده در مورد انتخابات مجلسین اظهار داشت امروزه پستهای حساس و مشاغل مالی در دست یک عده افراد نالایق و بی سروپا افتاده و به همین جهت دولت مایل نیست که اشخاص سرشناس و رجال خوشنام به مجلسین راه یابند و افراد بی سروپایی مانند خودشان را به مجلس راه می دهند.
من در کابینه آقای هویدا6 عضوی را سراغ دارم که پدرش به خاطر کلاشی و به دست آوردن پول چند زن اختیار نمود و پس از تصاحب ثروت آنان مجددا مطلقه شان کرد و حالا پسر یک چنین شخصی وزیر یا معاون نخست وزیر می باشد (در آن هنگام آهسته نام دکتر نیک پی را بر زبان آورد و منظورش دکتر نیک پی بوده است.) نظریه رهبر عملیات : علی اکبر فرزدقی از کارمندان ناراحت و نامه پران شهرداری تهران بوده و قبلاً به عناوین مختلف با مسئولین شهرداری تهران بخصوص دکتر شادمان به مبارزه و مخالفت می پرداخته و به همین جهت قبل از رسیدن به سنین قانونی بازنشسته شد و پس از بازنشستگی نیز به نامه پرانی خود ادامه داده است.
علت این که این اطلاعیه به 312 ارسال شده چیست 321 و 312 جواب دهند.
اصل در پرونده فرزدقی بایگانی است در پرونده هویدا ه ـ و 22 بایگانی شود.
توضیحات سند:
1ـ بهائیت که از فرقه های دست آموز بیگانگان به شمار می رود، تا جایی در درون رژیم ریشه دوانده بود که هویدا، نخست وزیر سیزده ساله پهلوی از این گروه بود.بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز این گروه با حمایت مخالفین انقلاب اسلامی به فعالیت علیه جمهوری اسلامی پرداختند.
برای شناسایی بیشتر این گروه، مختصری از تاریخچه آن از جلد اول دائره المعارف مرحوم مصاحب نقل می شود : طریقه جدیدی است که میرزاحسینعلی نوری معروف به بهاءاللّه (متولد 2 محرم 1233 ـ ق ـ متوفی ذیعقده 1310 ـ ه ق) بوجود آورد.
این آیین بنام خود او آیین بهائی و به اصطلاح پیر دانش «امر بهایی» خوانده می شود، میرزا حسینعلی نوری هنگام دعوت باب بی آنکه هرگز با او دیدار کرده باشد، بدو گروید و بعد از واقعه سوءقصد بابیه نسبت به ناصرالدین شاه، به زندان افتاد.
پس از آنکه با کسانش به عراق تبعید شد، یک چند در بغداد بین بابیه به سر برد و سپس کسوت درویشی پوشید و در حدود سلیمانیه و کردستان به سیاحت پرداخت و در مراجعت به بغداد در باغ نجیب پاشا نزدیک بغداد، در پیش عده ای از بابیه دعوی کرد که «موعود» باب و کسی که باب به نام «من یظره اللّه » ظهور او را پیشگویی نموده است اوست (1280 ه ق) از این جا بین پیروان او که «بهائی» و «بهائیه» خوانده شدند و سایر بابیه که برادرش میرزا یحیی صبح ازل را خلیفه باب می شمردند، تفرقه پدید آمد و بین دو برادر اختلاف افتاد.
چندی بعد هر دو برادر را از عراق به قسطنطنیه و از آنجا به اورنه تبعید نمودند.
چون کار میرزا حسینعلی در بین بابیه رواج بیشتر یافت و اختلاف ربائی و ازلی افزون شد دولت عثمانی میرزاحسینعلی را با پیروانش به عکا و صبح ازل را با پیروانش به قبرس فرستاد.
میرزا حسینعلی به عکا به نشر تعالیم و دعاوی خویش پرداخت و کتاب «اقدس» را که اساس تعالیم اوست در آنجا نوشت.
آثار دیگرش عبارتست از «ایقان»، «هفت وادی»، «کلمات مکنونه»، «کتاب الشیخ» و «ادعیه» نیز مکاتبت او که به نام «الواح» خوانده شده است.
میرزا حسینعلی در عکا وفات یافت، پیروانش او را «جمال مبارک» و «جمال مقدم» می خوانند.
تعالیم میرزا حسینعلی که مخصوصا بوسیله پسرش عباس افندی ملقب به عبدالبهاء منتشر شده است مخلوطی است از عرفان اسلامی و بعضی نتایج از حکمت و معرفت اروپا در قرن 19 میلادی که با ذوق عرفانی به هم در آمیخته است.
بهائیان انبیاء را «مظاهرالاهیه» می خوانند، و معتقدند بعد از محمد(ص) باب، و بعد از او میرزا حسینعلی به عنوان مظهرالاهی به عالم آمده است.
اما گویند که بعد از بهاءاللّه لااقل تا هزار سال دیگر مظهرالاهی در عالم نخواهد آمد.
2ـ اسداله صنیعی فرزند آقاجان در سال 1283 ه ش در همدان متولد شد.
در اول مهرماه 1305 وارد ارتش شد و در سال 1307 دانشکده افسری را به پایان رسانید.
وی به عنوان آجودان مخصوص ولیعهد در دوره رضاخان وارد دربار شد.
نامبرده مشاغل و سمت هایی منجمله : رئیس دایره شکایات دفتر نظامی شاه، رئیس بازرسی اداره نظام وظیفه، معاون وزارت دفاع در دولت مصدق، مدیریت شرکت تعاونی مصرف ارتش، وزارت جنگ در دولت علم، وزیر تولیدات کشاورزی و...
.
را عهده دار بود.
صنیعی در زمان پست معاونت وزارت جنگ با همکاری حاج اخوان (پیمانکار برنج)، غلامرضا سمیعی (حق العمل کار برنج) و اخوان اصغری به سوءاستفاده های مالی گسترده دست زد و این امر موجبات اعتراضات و شکایات متعددی را از سوی همکاران تشکیلاتی وی فراهم آورد.
اداره کل نهم ساواک این شکایات را مورد بررسی قرار داد ولی این بررسی صریح نه تنها تزلزلی در وضع او بوجود نیاورد بلکه دو ماه بعد در دولت علم به وزارت جنگ رسید.
اسداله صنیعی از چهره های طراز اول بهائیت محسوب می شد و به همراه سپهبد عبدالکریم ایادی نقش مهمی در تحکیم مواضع این فرقه در نهادهای نظامی رژیم پهلوی داشت.
در سال 1344 مرکز بهائیت ظاهرا خواستار کناره گیری مشارالیه از وزارت جنگ شد و بهانه آن اصل عدم مداخله در امور سیاسی عنوان گردید و این در حالی بود که علاوه بر دکتر ایادی، عناصر بهائی بردولت هویدا تسلط جدی داشتند.
معهذا صنیعی با کمک ایادی و حمایت محمدرضا پهلوی موافقت مرکز بهائیت، با ادامه کار خود را جلب کرد.
نامبرده از سال 31 تا 28 مرداد 32 معاون مصدق در وزارت دفاع بود و در سال 47 به همراه ایادی پزشک مخصوص و بهائی شاه سرباز وظیفه حیدر قره قزلو که گماشته منزلش بود را به قتل رساند و بدون اینکه پزشکی قانونی متوجه شود سرباز فوق را در حصارک کرج دفن نمود.
اسداللّه صنیعی به دفعات از طرف شاه نشانهای لیاقت 1، 2، 3، نشان افتخار 1 و 2 و 3 نشان خدمت درجه 1، نشان 28 مرداد، نشان همایون درجه 2 را دریافت کرد.
اسناد ساواک ـ پرونده انفرادی سپهبد صنیعی ـ خاطرات فردوست، جلد دوم، ص 465 3ـ مهندس روحانی رجوع شود به فصلنامه مطالعات تاریخی، شماره اول، زمستان، 1382، ص 4ـ دکتر منوچهر شاهقلی در 1302 متولد شد.
پس از پایان تحصیلات ابتدائی، به مدرسه فیروز بهرام راه یافت.
برای ادامه تحصیل راهی فرانسه شد.
در رشته پزشکی تحصیلات را به پایان رساند.
در مدرسه بهرام با حسنعلی منصور و در اروپا با امیرعباس هویدا آشنا شد.
پس از ترور منصور وی به عنوان پزشک متخصص تلاش برای زنده ماندن بکار برد.
شاهقلی از اردیبهشت 1344 تا شهریور 1352 وزیر بهداری ایران بود.
سپس به وزارت علوم منصوب شد.
وی در دوران نهضت اسلامی و اوج مبارزات مردم ایران را ترک و به غرب پناهنده شد.
شرح حال رجال سیاسی نظامی معاصر، دکتر باقر عاقلی ، جلد دوم، ص 865 5ـ سپهبد ایادی ـ رجوع شود به خاطرات فردوست، جلد 2، صفحات 388 ـ 390 6ـ امیرعباس هویدا، رجوع شود به فصلنامه مطالعات تاریخی، تهران، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، بهار 1383