موضوع: جلسه هیئت محبان الائمه
تاریخ سند: 27 فروردین 1354
موضوع: جلسه هیئت محبان الائمه
متن سند:
به: 312 تاریخ:27 /1 /54از: 20 ه 12 شماره: 25448 /20 ه 12
موضوع: جلسه هیئت محبان الائمه
عطف 9742 /312 ـ 25 /12 /53
جلسه هیئت فوق از ساعت 1900 مورخه 21 /1 /54 در هیئت محبان الائمه واقع در خیابان خراسان خیابان زیبا پلاک 70 با شرکت حدود 300 نفر تشکیل گردید و شیخ محمدتقی جعفرى بحث فلسفى خود را پیرامون شخصیت انسان و چگونگى بوجود آمدن این شخصیت آغاز نمود و تا ساعت 2030 ادامه داد.
یکى از افراد شناخته شده قاسم معمارى دانشجوى رشته زبان فرانسه بود که ضمن مطالعه کتاب (ناکثین)1 نوشته دکتر شریعتى اظهار می‌داشت که شریعتى بنا بتوصیه دولت فرانسه و ژان پل سارتر2 بدون محاکمه از زندان آزاد شده و در حال حاضر در سبزوار بسر میبرد.
نظریه شنبه. اکثر شرکت کنندگان را جوانان تشکیل میدادند.
نظریه یکشنبه. شنبه مورد اعتماد بوده و احتمال دارد گزارش تسلیمى او صحت داشته باشد. نقاد
نظریه سه‌شنبه. نظریه یکشنبه مورد تأیید است. برلیان
نظریه چهارشنبه. نظریه سه‌شنبه تأیید می‌گردد. سپاهى
دایره عملیات ـ آقاى باقرى 30 /1
97060 بایگانى شود. یک نسخه 16 /2
توضیحات سند:
1. نام کامل کتاب مورد نظر چنین بوده است: «قاسطین، مارقین، ناکثین»2. سارتر، ژان پل [Sartre, Jean paull] نویسنده و فیلسوف معاصر فرانسوى (1980 ـ 1905) وى پس از پایان دوره دانشسراى عالى در رشته فلسفه در مدارس پاریس با سمت استادى به تدریس فلسفه پرداخت. وى از رهبران اگزیستانسیالیسم است. فلسفه او از عقاید «هایدگر» فیلسوف آلمانى متأثر است، دلهره سارتر آمیزشى است از آشفتگى، بیزارى و امتناع از هستى و دوام و تکرار. از محدودیت موجود یک مفهوم انتزاع مى‌شود که آن عدم است. سارتر و هایدگر عدم را داراى اصالت مى‌دانند، بنابراین فلسفه آنها اصالت نوعى عدم است (نه اصالت وجود). از آثار اوست دیوار، غثیان، مگس‌ها، هستى و نیستى، نقد عقل دیالکتیک، جنگ شکر در کوبا.
استاد علامه آیت‌اللّه جعفرى طى سفرى به فرانسه در سال‌هاى پیش از انقلاب از ملاقات با سارتر امتناع مى‌کنند. خود ایشان، جریان را اینگونه بیان فرموده‌اند: «... یکبار که ما رفتیم اروپا، آنجا کوشش مى‌کردند که با سارتر دیدار و بحثى داشته باشیم، من قبول نکردم، علتش هم این بود که گفتم... جهان‌شناسى ایشان خیلى عمیق نیست، اگر هایدگر بود یک حرفى یا اگر راسل بود حداقل اطلاعات فلسفى عمیقى داشت. اما این سارتر که کتاب‌هایش را دیده بودم عمیق نبود... در آنجا دو سه نفرهم یک عصر آمدند و خوشحال بودند از اینکه ما خیلى عاشقانه از این مسئله استقبال نکردیم. گفتند که اینجا اساتیدى از دانشگاه‌هاى ایران مى‌آیند و آرزویشان این است که دیدارى از اساتید اینجا داشته باشند، فقط براى اینکه بگویند ما با فلان استاد دیدارى داشتیم» [میراث ماندگار، ج 1، ص 105]