موضوع: گزارش
تاریخ سند: 27 اسفند 1339
موضوع: گزارش
متن سند:
از: بخش 4- 3 تاریخ: 27 /12 /1339موضوع: گزارش
محترماً به استحضار می‌رساند
در ساعت 1800 مورخه 25 /12 /39 به منظور اتخاذ تصمیم درباره جریانات تلویزیون و تطبیق تعطیلی‌های آن با تعطیلات رسمی رادیو، کمیسیونی در اداره کل انتشارات و رادیو با حضور آقایان معینیان و حبیب ثابت تشکیل شد. ابتداء آقای معینیان پیرامون صحنه‌هائی که در گذشته آقای فلسفی واعظ نسبت به بهائی‌ها ایجاد نموده و منجر به تخریب حظیره1 القدس گردیده، بیاناتی ایراد نموده است؛2 ضمن اشاره به نامناسب بودن این امر، عملیاتی را که تلویزیون روی اصل اعتقادات مذهبی از نظر تعطیل در مواقع خاص بهائی‌ها و ایجاد صحنه‌هائی برخلاف منویات مسلمانان و عدم هماهنگی وضعیت این مؤسسه با رادیو مرتکب می‌شود، برضد اصول سیاسی و تبلیغاتی و اجتماعی کشور قلمداد نموده و اضافه نمود که ادامه این رویه بیش از هر چیز به ضرر این مؤسسه و علیه گردانندگان آن به کار می‌رود.
آقای حبیب ثابت ضمن ابراز تعصبات شدید مذهبی در پاسخ اظهار داشته است که تعطیل تلویزیون در مواقع خاص بهائی‌ها بستگی به دو عامل کلی دارد، یکی از نظر بهائی بودن کلیه کارمندان تلویزیون که به هیچوجه در این قبیل مواقع حاضر به انجام کاری نیستند و دیگر از لحاظ سایر بهائیان که از خارج فشارهای شدیدی به این مؤسسه وارد می‌آورند.
اینجانب با پیروی از بیانات آقای معینیان پیرامون چگونگی جریانات تلویزیون در گذشته و حال، موضوعاتی را مطرح نموده و اظهار داشته است: به حکم رعایت سیاست تبلیغاتی کشور و حفظ و مصونیت امنیت داخلی و خارجی مملکت، باید رویه‌ای که منطبق با مقررات و اصول سیاست مثبت تبلیغاتی باشد پیش گرفته شود و چنانچه برخلاف این امر عمل شود، عکس‌العملی که از بی‌ترتیبی و عدم تناسب اعمال تلویزیون با امنیت کشور می‌باشد، از جانب دستگاه‌های صلاحیت‌دار به وجود می‌آید که رعایت آن به حکم مقررات قانونی لازم و ضروری است. مراتب جهت صدور اوامر لازم به عرض می‌رسد. نتیجه مذاکرات معلوم نیست. بالاخره چه تصمیمی گرفته شد. 1 /8 /1340
توضیحات سند:
1. در اصل: حضیر2. بهائیت در آن دوران، در دربار و مراکز حکومتی نفوذ کرده و ایادی آنان در سراسر ایران به ظلم و تعدی به حقوق مردم مشغول بودند. مردم از شهر‌های مختلف به آیت‌الله بروجردی(ره) نامه می‌نوشتند و از ا عمال بهائیان شکایت می‌کردند. این امر سبب ناراحتی مرجع عظیم‌الشأن شد؛ به طوری که نامه‌ای به آقای فلسفی نوشت تا او شاه را ملاقات کند و اعتراض مرجع بزرگ را به او برساند. اما آقای فلسفی مصلحت را در آن دانست که این قضیه را در سخنرانی‌های مسجد شاه، که به‌طور مستقیم از رادیو پخش می‌شد، مطرح کند. با تأیید آیت‌الله بروجردی(ره)، این کار انجام شد و موجی بزرگ در سراسر کشور بر ضد بهائیت پدید آمد. آقای فلسفی تصریح کرد که هدفش آشکار ساختن گمراهی بهائی‌هاست و نباید هیچ مسلمانی خودسرانه دست به قتل و خونریزی بزند. هیجان و احساسات مذهبی مردم در تمام کشور بر ضد بهائیان تحریک شد؛ به طوری که شاه را واداشت تا دستور تعطیلی حظیرۀ‌القدس را صادر کند. البته در عمل، حظیرۀ‌القدس به طور کامل تخریب نشد و تنها گنبد آن را خراب کردند.
این اتفاق در سال 1334ش، صورت گرفت. در این زمان تیمسار تیمور بختیار که فرماندار نظامی تهران بود و سرلشگر نادر باتمانقلیج رئیس ستاد ارتش با شش کامیون سرباز به حظیرۀ‌القدس آمدند و پس از تخریب گنبد آن، محل مزبور را به رکن ۲ ارتش اختصاص دادند. البته پس از مدتی به بهائیان مسترد گردید.