موضوع: شایعه مرگ غفاری
موضوع: شایعه مرگ غفاری
متن سند:
از: 2 ﻫ 12 تاریخ: 17/۱۱ /53به: ۳۲۱ شماره: ۳۵۶۹۲ /2 ﻫ 13
موضوع: شایعه مرگ غفاری
اخیراً شایع شده که بین مرگ غفاری زیر شکنجه و مرگ نیک طبع که بازجوی وی بوده رابطه‌‌ای موجود است پسر غفاری بعد از آزادی تا بحال یک کلمه درباره مسائل سیاسی صحبت نکرده و وحشت زده است. ضیاءالدین غفاری پسردائی غفاری که اهل آذرشهر می‌باشد می‌گفت بعد از مرگ غفاری سه تلفن به منزل وی شده که از طرف سازمان مجاهدین خلق1 و چریک‌های فدائی2 و یک گروه دیگر شاید ابوذر بوده است لکن پسر غفاری از ترس به آنها جواب نداده.
نظریه شنبه - مرگ غفاری در دانشگاه انعکاس وسیعی داشته است.
نظریه یکشنبه - نظریه شنبه تائید می‌گردد چون شایعه مرگ غفاری به وسیله سایر منابع نیز تائید گردیده است.
نظریه چهارشنبه - نسبت به مراقبت از یادشدگان، منبع کاملاً توجیه می‌باشد.
جهت استحضار و هرگونه اقدام مقتضی به ۳۱۲ ارسال می‌گردد.
توضیحات سند:
1. سازمان مجاهدین خلق (منافقین): یکی از گروه‌های چریکی و مسلحانه است که در دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ به فعالیت پرداخت، محمد حنیف نژاد، سعید محسن و علی اصغر بدیع زادگان بنیانگذاران این گروه بوده‌اند که از دوران دانشجویی در فعالیت‌های نهضت آزادی شرکت داشتند. نامبردگان در سال ۱۳۴۴ ابتدا گروهی به نام جنبش رهایی بخش ایران بر اساس الگوی سازمان الفتح پی ریزی کردند و در اواخر سال ۱۳۴۷ پس از سه سال کار در زمینه ساختار تشکیلاتی، مطالعه و بررسی انقلاب‌ها و شناخت نسبی از جامعه ایران و نیز تدوین برنامه‌های آموزش برای ترویج عملیات مسلحانه به تنظیم و تدوین استراتژی خود پرداخت و به سازمان مجاهدین خلق تغییر نام دادند. اعضای این سازمان در صدد بودند تا همزمان با برگزاری جشن‌های دو هزار و پانصد ساله شاهنشاهی در سال ۱۳۵۰ عملیات مسلحانه گسترده‌‌ای را در سطح کشور صورت داده و برخی اماکن حساس را منفجر نمایند لیکن واسطه تهیه اسلحه به نام شاه مراد دلفانی که عنصر ساواک بود در درون سازمان نفوذ و اطلاعات قابل توجهی از سازمان و عناصر و برنامه‌های عملیات نظامی آنان را در اختیار ساواک گذاشت که منجر به دستگیری سران سازمان و اکثریت اعضای آن گردید. افراد باقیمانده سازمان موفق شدند با مخفی شدن در خانه‌های امن و مسلح شدن، شروع به تجدید سازمان و فعالیت نمایند و در سال‌های ۵۱ و ۵۲ و ۵۳ عملیات مسلحانه خود را تشدید کردند و در جریان این فعالیت‌ها عده‌‌ای از آنها دستگیر یا کشته شدند در اوایل سال ۱۳۵۴ باقیمانده اعضای سازمان اختلاف ایدئولوژیک پیدا کردند و ساواک نیز با استفاده از فرصت برای ضربه زدن بیشتر به سازمان بیانیه اعلام مواضع ایدئولوژیک را در بیرون از سازمان انتشار داد و در این مرحله بخش قابل توجهی از نیروهای سازمان به مارکسیسم روی آوردند و فقط عده کمی از جناح مسلمان تغییر روش ندادند و به رغم فشارها و مشکلات فراوان با عناوین جدید همچون گروه مهدیون در اصفهان، گروه شیعیان راستین در همدان و گروه فریاد خلق خاموش در تبریز و... به فعالیت خود ادامه دادند به هر حال دستگیری و کشته شدن عده‌‌ای از اعضای سازمان و تعقیب پیاپی ساواک و اختلافات ایجاد شده در درون سازمان اجازه فعالیت بیشتر را از این سازمان گرفت و تنها با اوج گیری انقلاب در اواخر سال ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ توانستند به فعالیت مجدد رو بیاورند ولی در به حرکت در آوردن ملت مسلمان ایران و اجتماعات عظیم مردمی و اعتصاباتی که رژیم را از پا درآورد نقش چشمگیری نداشتند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام جمهوری اسلامی با اتخاذ روش‌های متضاد و حرکات منافقانه نهایتاً به رویارویی با انقلاب پرداختند و در سال ۱۳۶۰ دست به اقدامات مسلحانه زدند که با مقابله قهرمانانه نهادهای انقلابی و مردم نهایتاً به غرب پناهنده شده و بعدها ننگ همراهی و همدستی با صدام را گردن نهادند.ر.ک: ساواک و نقش عمده آن در تحولات داخلی رژیم شاه، تقی نجاری راد، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
تروریسم ضد مردمی، دفتر سیاسی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
۲. سازمان چریک‌های فدائی خلق: سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران یکی از گروه‌های چریکی چپ می‌باشد که در سال ۱۳۵۰ از پیوند دو گروه جزنی و احمدزاده از پویان که سابقه فعالیت آنها به اوایل دهه ۱۳۴۰ شمسی بر می‌گردد، تشکیل شد قبل از پیوند هر یک از این دو گروه تعدادی عملیات مسلحانه انجام داده بودند.
سازمان چریک‌های فدائی خلق یک گروه مارکسیستی بود که جنگ چریکی برای سرنگونی رژیم شاه را به عنوان خط مشی نظامی خود برگزید. مأمورین ساواک و پلیس در اواخر بهار سال ۱۳۵۰ طی چند برخورد مسلحانه با چریک‌ها بیشتر رهبران و کادرهای درجه اول این سازمان را دستگیر کرده و یا به قتل رساندند. بقایای سازمان در سال ۱۳۵۴ تعدادی اقدام مسلحانه دیگر نیز صورت دادند. لیکن در سال ۱۳۵۵ در تبیین استراتژی اختلاف پیدا کردند و به گروه اکثریت که اصرار به ادامه مبارزه مسلحانه داشت و گروه اقلیت که تحت عنوان «گروه منشعب از سازمان چریک‌های فدائی خلق وابسته به حزب توده» اعلام موجودیت کرد و خواستار توقف مبارزه مسلحانه بود، تقسیم شدند تا اینکه در تیرماه سال ۱۳۵۵ یازده نفر از اعضای مرکزیت سازمان که معتقد به مبارزه مسلحانه بودند، در خانه‌‌ای در مهرآباد جنوبی مورد یورش نیروهای ساواک و پلیس قرار گرفتند و همگی کشته شدند از آن پس تحت فشارهای ساواک و دیگر نیروهای انتظامی تا پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ فعالیت چشمگیری از این گروه مشاهده نشد.
ر.ک: ساواک و نقش آن در تحولات داخلی رژیم شاه، تقی نجاری راد، مرکز اسناد انقلاب اسلامی