تلگرافات صادره شماره عطف/ 2478/21ـ2/6/48
تاریخ سند: 3 شهریور 1648
تلگرافات صادره شماره عطف/ 2478/21ـ2/6/48
متن سند:
شماره : 2821 /316 به فرموده پخش اعلامیه مانعی ندارد ولی ترتیبی داده شود که این اعلامیه با تأخیر به شهرستانها برسد و نیز شایع نمایند1 با توجه به اینکه عامل آتش زدن یک نفر مسیحی بوده گفته شود هدف گلپایگانی صرفا تبلیغ به نفع خود و جمع آوری پول می باشد.دستور فرمائید در اجرای اوامر صادره اقدام و نتیجه را ضمن ارسال نسخه ای از اعلامیه موردنظر منعکس نمایند.
مقدم رهبر عملیات ـ صالحی 3 /6 /48
توضیحات سند:
1ـ همانگونه که در سند شماره 2478 /21 ـ 2 /6 /48 آمده است ، رژیم دست نشانده پهلوی که از حمایت کامل صهیونیستها برخوردار بود همچون صهیونیستهای اشغالگر و غاصب سعی می کرد با سیاست فرافکنی، عامل آتش سوزی مسجدالاقصی را یک نفر مسیحی معرفی کند تا از این رهگذر بتواند با این روش منافقانه، کانون خشم مسلمانان جهان را از سوی صهیونیستها منحرف سازد.لازم به توضیح است بر اثر آتش سوزی در روز 30مرداد 1348، مسجدالاقصی قبله اول مسلمین و محل معراج پیامبر اکرم (ص) در آتش سوخت و اکثر مسلمانان دنیا، صهیونیست های اشغالگر را عامل این فاجعه دانستند.
اگر چه علماء دینی شدیدا نسبت به این امر واکنش نشان دادند اما وزارت دربار با انتشار بیانیه ای صرفا به ابراز تأسف از آتش سوزی و بدون اشاره به سبب اصلی آن و یا حتی در روز 7 شهریور 1348 و به مناسبت همین روز آتش سوزی مسجدالاقصی، میلیونها مسلمان در کشورهای عربی، پاکستان و هندوستان دست به اعتصاب و تظاهرات زدند لیکن رژیم پهلوی از برگزاری مراسم بدین مناسبت جلوگیری نمود.
اگرچه شاه در یک اقدام نمایشی مبلغ: یک میلیون ریال برای تعمیر مسجدالاقصی اختصاص داد.
با واکنش شدید مسلمانان موضوع حریق مسجدالاقصی به سازمان ملل کشیده شد و شورای امنیت سازمان ملل در این رابطه اسرائیل را محکوم کرد و کنفرانس سران کشورهای اسلامی نیز برای بررسی موضوع در 30 آبان 1348 در رباط پایتخت مغرب تشکیل شد و با تشکیل این کنفرانس حامیان مبارزه علیه اسرائیل به روش دیپلماتیک توانستند کشورهای تندرو مانند مصر را به عقب برانند.
نهایتا کنفرانس سران کشورهای اسلامی با صدور قطعنامه ای به کار خود پایان داد و به عنوان یک اقدام صرفا اعلام نمود که با بین المللی شدن شهر اورشلیم مخالف می باشند.
ر.ک : غلامرضا کرباسچی، هفت هزار روز تاریخ ایران و انقلاب اسلامی، ج 1، صص 77 371 و برای توضیح بیشتر به سند شماره 2478 /21 ـ2 /6 /48 رجوع کنید.