تاریخ سند: 2 تیر 1352
درباره : شیخ محمد مفتح فرزند محمود
متن سند:
از : ساواک
به : ریاست شهربانی کل کشور (اداره اطلاعات) شماره: 3364 /312
نامبرده بالا از روحانیون افراطی می باشد که بعضا در مسجد جامع شهرستان
دماوند و برخی از مجالس مذهبی تهران سخنرانی نموده و مطالب خلاف و
تحریک آمیز بر روی منبر عنوان می نماید.
خواهشمند است دستور فرمایید از
انجام هرگونه سخنرانی
وسیله مشارالیه جلوگیری
بعمل آورده و نتیجه را باین
سازمان منعکس نمایند.
رئیس سازمان اطلاعات و
امنیت کشور ـ ارتشبد
نصیری1
از طرف مدیر کل اداره سوم ـ
ثابتی 31 /3 /52
گیرنده : ریاست ساواک
تهران 20 ه12 بازگشت به
شماره 2070 /20 ه12 ـ
10 /3 /52 خواهشمند است
دستور فرمایید از اعمال و
رفتار یاد شده مراقبت به
عمل آورده و با همکاری
بخش مربوطه در آن ساواک تحقیق نمایند یاد شده هنگام تدریس در دانشگاه
نیز اظهارات خلافی می نماید، یا خیر؟ نتیجه را مستمرا به این اداره کل منعکس
نمایند.
در دفتر ممنوع المنبری ثبت گردید.
2 /4 /52
باقری 30 /3
بایگانی شود
توضیحات سند:
1ـ ارتشبد نعمت اللّه نصیری
فرزند محمد (عمیدالممالک)
درمرداد ماه 1289 ش در
شهرستان سمنان متولد شد.
پس
از طی تحصیلات مقدماتی و
گذراندن دانشکده افسری در
1313 به درجه افسری رسید.
در سال 1329 ابتدا به
فرماندهی هنگ پیاده پهلوی و
سپس با درجه سرهنگی به
فرماندهی گارد شاهنشاهی
منصوب گردید.
در 24 مرداد
1332 حامل فرمان شاه مبنی بر
برکناری دکتر مصدق و
جایگزینی سرلشکر زاهدی به
جای وی بود.
در جریان کودتای
1332 نقش اساسی داشت و
همین امر سبب ترقی وی گردید
در سال 1337 به درجه
سرلشکری رسید و در آذرماه
1339 رئیس شهربانی کل
کشور شد.
در مرداد ماه 1341
درجه سپهبدی گرفت و در سال
1342 به عنوان فرمانده نظامی
تهران و حومه، قیام 15 خرداد
مردم را به شدت سرکوب کرد.
در بهمن ماه 1342 به سمت
معاون نخست وزیر و رئیس
سازمان اطلاعات و امنیت
کشور (ساواک) منصوب شد.
وی در 12 مهرماه 1350 به
درجه ارتشبدی رسید و تا سال
1357 رئیس ساواک بود.
وی
در این سالها عضو تشکیلات در
ایران نیز بود.
در 15 خرداد
1357 از ریاست ساواک برکنار
شد و به عنوان سفیر ایران در
پاکستان راهی این کشور شد.
از
آنجا که جنایات وی در دوران
ریاست ساواک، یکی از دلایل
عمده قیام مردمی شناخته شد، با
هواپیمائی اختصاصی در 26
مهرماه 1357 به ایران
بازگردانده شد، تا بابازداشت
ظاهری او مردم را فریب دهند.
وی تا پیروزی انقلاب اسلامی
در زندان جمشیدآباد بود و در
نهایت در دادگاه انقلاب اسلامی
محکوم به مرگ شد و در روز
جمعه 27 بهمن 1357 اعدام
گردید.
روز شمار تاریخ انقلاب
اسلامی، ج اول، ادبیات
مقاومت.
منبع:
کتاب
شهید آیتالله دکتر محمد مفتح به روایت اسناد ساواک صفحه 276