موضوع : متمنی است مقرر فرمایند نسبت به انتقال زندانیان نامبرده زیر از قزل قلعه به زندان شهربانی اقدام لازم معمول و نتیجه را به این سازمان اعلام دارند رئیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور سپهبد نصیری از طرف دکتر فروزین
تاریخ سند: 12 بهمن 1343
موضوع : متمنی است مقرر فرمایند نسبت به انتقال زندانیان نامبرده زیر از قزل قلعه به زندان شهربانی اقدام لازم معمول و نتیجه را به این سازمان اعلام دارند رئیس سازمان اطلاعات و امنیت کشور سپهبد نصیری از طرف دکتر فروزین
متن سند:
رونوشت نامه شماره 38760 /321 ـ 12 /11 /43 صادره به دادستانی ارتش 1ـ شیخ قاسم فرزند حسن شهرت اسلامی1 2ـ قاسم فرزند محمدشهرت فروزنده 3ـ شیخ فضل اللّه فرزند غلامحسین شهرت مهدیزاده شهرت محلاتی 4ـ سید مهدی فرزند سید مصطفی شهرت موحدی محمدی 5ـ سید عبداللّه فرزند سید محمد شهرت کریمی حسینی 6ـ شیخ قاسم فرزند حسن شهرت سید شجاع (شجاعی) 7ـ فرج اللّه فرزند عبدالباقی شهرت واعظی 8ـ محمود فرزند سلیمان شهرت بهرام (معروف به صالحی) 9ـ علی اصغر فرزند بهرام شهرت زنگانه 10ـ سید امیر فرزند سید باقر شهرت میردامادی 11ـ علی فرزند سید حسین شهرت ماجدی 12ـ محمدحسین فرزند مهدی شهرت صالحی 13ـ عبدالنبی فرزند حجت اللّه شهرت احمدی گیرنده : تیمسار ریاست شهربانی کل کشور (اداره اطلاعات) جهت استحضار اصل در پرونده اسلامی بایگانی است این نسخه در پرونده مهدیزاده بایگانی شود.25 /11
توضیحات سند:
1ـ حاج شیخ قاسم اسلامی در تهران متولد شد و پس از خواندن مقدمات، به قم عزیمت کرد و سطوح عالی را نزد استادان و مدرسین آن حوزه فرا گرفت.آنگاه به تهران مراجعت نمود و به ترویج و تبلیغ دین از راه منبر پرداخت.
وی مبارزه و سخنرانی را با شروع کشف حجاب در سال های 15 ـ 1314 آغاز کرد و در سال 1329 در سخنرانی که علیه شاه و رزم آرا نمود او را دستگیر کردند و بعدا با ناخن های کشیده آزادش ساختند.
در سال 1332 به خاطر سخنراهایی که علیه شاه می کرد به قلعه فلک الافلاک تبعید شد.
وی دارای تألیفات و آثار قلمی چندی است که تعدادی از آنها در نقد کتابهای دکتر شریعتی نگاشته است.
برخی از آنها از این قرارند: 1ـ سخنی چند با...
...
2ـ تشیع یا مکتب نهایی انسانها (2 جلد) 3ـ پدر و مادر ما معذوریم.
وی سرانجام در 5 مرداد ماه 1359 در منزل مسکونی خود در شمیران تهران، توسط دو موتور سوار ترور شد.
ر.ک : گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، انتشارات اسلامیه، 1353 ش، ج 2، ص 336.