تاریخ سند: 8 اسفند 1353
متن سند:
[به] : 713
[از] : 213 شماره : 570 /213
همزمان با صدور احکام اعدام درباره چند تن از علمای شیعه عراق که ماه
گذشته در بغداد صورت گرفت شیعیان لبنان ضمن تلگرافهایی از مقامات عراقی
خواستار تجدید نظر در این احکام شدند و مسئولین سفارت به ویژه سفیر عراق
در بیروت تأکید کرد که درخواستشان مورد قبول واقع و به محکومین یک درجه
تخفیف داده شده است.
ولی چندی بعد خبر اجرای حکم اعدام پنج تن علمای
مذکور موجب حیرت و تعجب محافل روحانی شیعه لبنان گردید و حتی
روحانیون شیعه جبل العامل که از این اقدام عراق به شدت ناراحت شده اند به
فکر انتقال حوزه علمیه نجف و مراکز مذهبی دیگر شیعه از عراق به لبنان
افتاده اند، بدین جهت علمای مخالف رژیم عراق درصدد تشکیل کنفرانس
برآمده اند تا ضمن بررسی مسائل فوق مبادرت به صدور قطعنامه ای بنمایند دایر
بر این که زمامداران بعثی عراق یا نسبت به روحانیون شیعه تغییر روش بدهد و یا
در غیر این صورت حوزه علمیه نجف به لبنان منتقل شود از سوی دیگر
سیدموسی صدر که روش معتدلی نسبت به بعثی های عراق در پیش گرفته با فکر
انتقال حوزه علمیه به لبنان که مسلما موجب تزلزل موقعیت وی خواهد شد به
مخالفت برخواست و نسبت به اجرای احکام اعدام درباره روحانیون و شیعیان
عراق سکوت اختیار نمود.
روحانیون شیعه که با مخالفت صدر روبرو شده اند در
انتظار فرصت بودند که مبارزات خود را علیه وی علنی
سازند خاصه آن که علمای مسلمان سنی نیز از نزدیکی صدر با مسیحیان ابراز نگرانی می کنند لذا شیعیان
مخالف بعضی از مطالب سخنرانی او را در یکی از کلیساهای بیروت بهانه قرار داده و می کوشند با
استیضاح وجهه او را پایین بیاورند و مطبوعات این یادداشت اعتراضیه گروهی از روحانیون شیعه را
درباره این که گفته های سید موسی صدر با نظر مسلمین وفق نمی دهد درج کرده اند.
رژیم دولت لبنان از
آنجایی که دل خوشی از سید موسی ندارند لذا در مقابل فعالیت مخالفین روش بیطرفانه به خود گرفته
است.
بخش 213 ـ تحقیقات پیرامون درج چنین مقالاتی علیه موسی صدر ادامه دارد که نتیجه پس از حصول اعلام خواهد شد.
در پرونده کلاسه 46422 بایگانی است
دایره بررسی 10 /12
توضیحات سند:
1ـ همان گونه که در اسناد قبلی
ملاحظه فرمودید آن چه که به
مصلحت و در حیطه اختیارات و
امکانات امام موسی صدر بود
به انجام رساندند و به طورکلی
فکر انتقال حوزه علمیه نجف به
کشور دیگری غیرعملی و فقط
به عنوان یک تهدید تلقی
می گردید تا بدین وسیله به
حکومت بعث عراق فشار
سیاسی وارد نمایند.
منبع:
کتاب
امام موسی صدر به روایت اسناد ساواک - جلد دوم صفحه 352