موضوع: جلسه هفتگی عده ای از روحانیون
تاریخ سند: 31 فروردین 1350
موضوع: جلسه هفتگی عده ای از روحانیون
متن سند:
از : 20 ه 3 به : 316 شماره : 15451 /20 ه 3 از ساعت 0700 الی 0900 روز 26 /1 /50 جلسه ای با شرکت شیخ محمدرضا مهدوی کنی.سیدعلی غیوری.
شیخ محمدحسن طاهری اصفهانی.
شیخ اکبر هاشمی و شیخ حسن لاهوتی در منزل شیخ حسین کاشانی تشکیل گردید.
ابتدا حسن لاهوتی درباره کتاب شهید جاوید صحبت کرد و ایراداتی گرفت که هاشمی پاسخ وی را می داد ولی لاهوتی قانع نشده و گفت این کتاب خیلی بد نوشته شده و چون از ناحیه طرفداران خمینی بوده است برای ما پسندیده نیست.
هاشمی اظهار نمود من از شخصی که مورد اعتماد است شنیدم از قول فلسفی1 می گفت که آقای مقدم به فلسفی تلفن کرده و اظهار داشته است ما اطلاع یافته ایم دولت عراق می خواهد خمینی را ترور کند شما به ایشان اطلاع بدهید که خمینی آزاد است و باید به ایران بیاید طرز آمدن ایشان به ایران باید طور دیگری باشد نه به این صورت که از ترس کشته شدن فرار کند و آقای مقدم اضافه نموده است در مورد دوم باید با مقامات بالا صحبت کنم فلسفی سؤال کرده آیا این مطالب را نباید به کسی بگویم و آقای مقدم جواب داده است مانعی ندارد می توانید بگویید بعد قرار شد که خود هاشمی با فلسفی ملاقات و جریان را از ایشان بپرسد.
نظریه شنبه : شنبه نظری ندارد نظریه یکشنبه : یکشنبه نظری ندارد آسای نظریه چهارشنبه : نظری ندارد
توضیحات سند:
1ـ نابغه سخنوران حجه الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمدتقی فلسفی فرزند علامه شیخ محمدرضا تنکابنی در سال 1288 شمسی در تهران متولد شد.پس از فراگیری علوم اسلامی در تهران و قم، روش نوینی را در وعظ پایه گذاری کرد و تحول عمیقی را در فن سخنرانی به وجود آورد.
روایات پیامبر (صلیّ اللّه و علیه و آله) و ائمه (علیهم السلام) را با منطق علمی روز تشریح و توضیح می داد.
در زمان حضرت آیت الله العظمی بروجردی دهه آخر ماه صفر را در منزل ایشان به سخنرانی می پرداخت.
وی مورد توجه کلیه مراجع تقلید زمان خود بوده و آثار و تألیفاتی گرانقدر از جمله کتاب کودک در دو جلد، کتاب جوان در دو جلد و آیه الکرسی را به رشته تحریر در آورده است.
آقای فلسفی در طول دوران مبارزات مردم ایران با سخنرانی های خود به افشای چهره کریه رژیم ستمشاهی می پرداخت و از یاران حضرت امام خمینی (ره) محسوب می شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز علیرغم کبر سن همچنان در سنگر تبلیغ به ادای وظیفه مشغول بود و سرانجام در سال 1377 شمسی در جوار رحمت حق جای گرفت.