تاریخ سند: 16 تیر 1349
موضوع: محمد یزدی
متن سند:
از: اداره کل سوم (316) تاریخ:16 /4 /1349
به: ریاست ساواک قم شماره: 1796 /316
موضوع: محمد یزدی
عطف به: 440 /21 ـ 29 /2 /1349
اخیراً نامبرده بالا نامه‌هائی به عنوان عده‌ای از مردم که از وی سؤالاتی راجع به مرجع تقلید شیعیان1 نموده‌اند ارسال و ضمن آن اظهار نموده است که نظر اکثر مدرسین و شخصیت‌های حوزه علمیه به آقای خمینی است. مشارالیه اضافه نموده از نظر ما در مسئله مرجعیت خمینی از لحاظ کلی اشکالی نیست و باید از او تقلید نمود و البته در جزئیات با ارتباط با قم مسائل حل شده و می‌شود. علیهذا خواهشمند است دستور فرمائید ضمن مراقبت از یاد شده از ادامه فعالیت‌هایش به نفع خمینی جلوگیری و نتیجه را منعکس نمایند.
مدیر کل اداره سوم ـ مقدم
اقدام کننده ـ مجتبوی رئیس بخش 316 ـ ازغندی
رئیس اداره یکم عملیات و بررسی ـ جوان بایگانی شود- 16 /4
توضیحات سند:
1. انتخاب مرجع تقلید: معمولاً پس از فوت مرجع تقلید عام که مورد قبول اکثریت شیعیان مى‌باشد تلاشهایى از سوى طرفداران دیگر مجتهدان و فقها به عمل مى‌آید تا فقیه و مجتهد منظور خود را به مردم معرفى نموده و توجه اذهان مسلمانان شیعه را نسبت به وى جلب کنند. بر این اساس بعضا افراط‌کاری‌هایى نیز صورت مى‌گیرد که به هیچ وجه مورد تأیید علما و بزرگان و حتى خود مجتهدان و فقیهان نمى‌باشد. البته این موضوع بر این مبنا است که مطابق با احکام دین هر چند تقلید از مجتهد متوفى براى کسانى که از وى تقلید مى‌کردند جایز است و در اصطلاح به آن بقاء بر تقلید از میت می‌گویند اما براى مقلدین جدید برای آگاهى و اطلاع از وظیفه شرعى در قبال مسائل مستحدثه نیاز است از مجتهدین حى و زنده تقلید نمود و حتى بقاء بر تقلید از میت نیاز به اجازه مجتهد زنده دارد. علیهذا به دنبال فوت آیت‌الله حکیم نیز فعالیتهایى از سوى بیوت فقها و طرفدارانشان آغاز گردید. در این راستا براى حل مسئله مرجعیت پس از فوت آیت‌الله حکیم و معرفى مرجع اعلم، دوازده نفر از اساتید و فضلاى برجسته حوزه علمیه قم با انتشار اعلامیه‌اى، امام خمینى(ره) را به عنوان مرجع عام به مسلمین معرفى کردند. در پى انتشار نظر دوازده نفر از اساتید حوزه علمیه قم نسبت به صلاحیت و شایستگى امام خمینى براى مرجعیت عامه شیعه، برخى از روحانیون برجسته در شهرهاى مختلف کشور این نظر را تأیید کردند. رژیم شاه که از فعالیت روحانیون شهرستانها و اساتید حوزه‌هاى علمیه براى معرفى امام خمینى به عنوان مرجع تقلید اعلم به خشم آمده بود، عده‌اى از این روحانیون را به مناطق بد آب و هوا تبعید کرد و یا روانه زندانها کرد. به دنبال شدت گرفتن اختلافات، امام خمینى در نامه‌اى خطاب به فرزند خویش حاج سیداحمد خمینى ایشان را از دخالت در این گونه مسائل منع کردند. (رک: هفت هزار روز جلد اول و کتاب «ده گفتار» بخش اجتهاد در اسلام، شهید مطهرى).
منبع:
کتاب
آیت‌الله حاج شیخ محمد یزدی صفحه 144
