موضوع : توده ایها مقیم مونیخ
تاریخ سند: 3 آذر 1341
موضوع : توده ایها مقیم مونیخ
متن سند:
شماره : 463 /315912/ ک ـ2 /8 /41 مهدی تهرانی1 و داور دسته وی از توده ایهای مقیم مونیخ می باشند و عقیده دارند که سران حزب توده اهل عمل نبوده و یک عده آدمهای حرف بافی می باشند.و معتقدند که در ایران هم باید مثل کوبا قیام کرد (به همین دلیل هم اخیرا خواندن کتابهای سران دولت و انقلاب کوبا در بین آنها رواج یافته است) و نباید منتظر بود که در ایران نخست بورژوازی بیاید و آنوقت انقلاب سوسیالیستی کرد.
در حال حاضر هدفها در جبهه های مختلف سیاسی ایران خیلی بهم نزدیک شده اند و مردم ایران هم طرفدار هدفها هستند و هم اکنون از هرجا که شعله ای برخیزد مردم دنبال آن خواهند رفت.
ضمنا عقیده دارند که کارهای اخیر اعلیحضرت همایونی و تشریف فرمایی معظم له به میان مردم و افکار انقلابی معظم له برای حزب توده ضررهای زیادی دارد که اگر حزب توده نتواند بزودی در ایران اقدامی کند وقت انقلاب سالها عقب خواهد افتاد.
توضیح مأمور ـ بطوریکه مشاهده می شود روابط حسنه ای که اکنون بین دولت ایران و شوروی برقرار شده اختلافات بین حزب توده و سران جبهه ملی را عمیق تر نموده است.
جبهه ملی ها می گویند که شوروی و آمریکا در ملاقاتی که در وین بین کندی و خروشچف انجام شده با هم کنار آمده اند و از حزب توده استفاده می کنند که چرا شوروی حاضر شده است که با ایران روابط دوستانه برقرار سازد.
در پرونده فعالیت حزب توده در خارج از کشور بایگانی شود.
4 /9 /41
توضیحات سند:
مهدی خانبانا تهرانی : 1ـ وی یکی از عناصر حزب توده بوده که در سال 1333 به هنگام تحصیل در دبیرستان به اتهام مخفی کردن مدارک حزب توده بازداشت و در حین مدت بازداشت به عضویت خود در حزب توده اعتراف و متعاقبا با ابراز انزجار نسبت به حزب توده پس از سه ماه زندان آزاد می گردد.او در سال 1335 به آلمان غربی عزیمت و از ابتدا با همکاری عده ای دیگر سازمان دانشجویان ایرانی و سپس کمیته شهری حزب توده در مونیخ را تاسیس نمود.
تهرانی در سال 1341 به همراه دو نفر دیگر به اتهام فعالیتهای کمونیستی در آلمان غربی دستگیر و محکوم به زندان گردید.
وی پس از بروز اختلاف در کمیته مرکزی حزب، ضمن مخالفت باتزهمزیستی مسالمت آمیز اتحاد شوروی به فعالیت علیه کمیته مرکزی پرداخت و بحث های شدیدی را به همراه دیگران با رهبری حزب آغاز نموده و طی سفر به لایپزیک راجع به انشعاب از حزب اولتیماتوم داده و متعاقبا از حزب توده جدا و با متشکل نمودن طرفداران سیاست چین، به حزب کمونیست چین پیوسته «و سازمان انقلابی حزب توده» را تأسیس نمودند.
او در همین ایام به همراه فریدون کشاورز، پرویز نیکخواه، فیروز فولادی، و کوروش لاشائی به چین سفر کرده و با مقامات حزب کمونیست چین ملاقات نمود و پس از آن نیز چند بار دیگر به همراه عده ای دیگر جهت فراگیری عملیات پارتیزانی و پیاده کردن تزهای مائوتسه دون به چین سفر نمود ولی پس از مدتی چون کار در چین با مزاجش سازگار نیامد به اروپا بازگشت.
او در سال 1972 از آلمان غربی تقاضای پناهندگی سیاسی نموده و موفق به دریافت پناهندگی شد.
(اسناد ساواک، پرونده های انفرادی، خاطرات نورالدین کیانوری، موسسه تحقیقاتی و انتشاراتی دیدگاه، ص 434 ـ 435)