موضوع: برگزارى مجلس ختم در مسجد آذربایجانی‌ها
تاریخ سند: 29 خرداد 1356
موضوع: برگزارى مجلس ختم در مسجد آذربایجانی‌ها
متن سند:
به: 312 شماره گزارش: 93109 /20 ﻫاز: 20ﻫ12 13560329 تاریخ گزارش: 29 /3 /36
موضوع: برگزارى مجلس ختم در مسجد آذربایجانی‌ها
از ساعت 1000 الى. 1200 صبح روز جارى (29 /3 /36) در مجلس ختمى که به مناسبت فوت حاج محمد ابراهیم خسروشاهى در مسجد آذربایجانی‌ها واقع در انتهاى بازار کفاش‌ها منعقد شده بود دکتر على امینى نیز در آن شرکت داشت. عبدالرضا حجازى1 دربالاى منبر ضمن صحبت و تعریف از دولت اظهار مى‌نماید مردم با ایمان باشید و کار بکنید من موقعی که هنوز دکتراى اقتصاد خود را نگرفته بودم روزى همین آقاى امینى به من گفتند برو درس اقتصاد بخوان و من موقعیت خود را مرهون این مرد هستم. امینى مردى است فعال و بى‌آزار.
نظریه شنبه: از افراد سرشناس دیگرى که در این مجلس شرکت کرده بودند عبارتند بودند از: حاج حسن عابدى، کلیه خسروشاهى‌ها، حاج عباسعلى اسلامى2، حاج آقارضا جعفرى و رؤساى اتحادیه کفاش‌ها و بزازها ضمناً پس از خاتمه مجلس چند نفر از بازرگانان از جمله پورکاظمى نامى امینى را به بازار مى‌بردند و وى پس از کمى توقف در حجره یکى از آنها بازار را ترک مى‌کند.
نظریه چهارشنبه: برگزارى مجلس ختم صحت دارد و به اظهارات منبع می‌توان اطمینان نمود.
توضیحات سند:
1ـ سید عبدالرضا حجازى:فرزند محمد طاهر در سال 1313 ﻫ .ش در شهرضاى اصفهان متولد شد. علوم حوزوى را در اصفهان و قم و مدارج دانشگاهى را در تهران و آنکارا سپرى کرد. طبق سوابق موجود از سال 1334 همزمان با شهادت نواب صفوى، گرایش‌هاى سیاسى پیدا کرد و در سخنرانى‌هاى خود علیه رژیم موضع گرفت و بر همین اساس مورد حساسیت ساواک قرار گرفت تا این که در تاریخ 1 /2 /1344 دستگیر و حدود سه ماه زندانى شد. حجازى در طول دوران مبارزه، روشى یک‌سویه نداشت و طبق اسناد موجود بى‌ثباتى وى موجب شده بود که در عین گرفتن تذکر از عوامل امنیتى رژیم شاه و یا مؤاخذه و دستگیرى همکارى با ساواک را نیز تجربه کند که همین تذبذب از او چهره‌اى منفى ساخت تا این که پس از پیروزى انقلاب اسلامى با پیوستن به کودتاچیان و دستگیرى توسط دادگاه انقلاب اسلامى دستگیر و به اعدام محکوم شد.
ر.ک: یاران امام به روایت اسناد ساواک، شهید حجت‌الاسلام على اندرزگو، ص 349و 350
2ـ حجت الاسلام حاج شیخ عباسعلى اسلامى در سال 1275 هجرى شمسى در سبزوار متولد شد. وى پس از آموختن مقدمات و ادبیات رهسپار مشهد مقدس گردید و سطوح را در محاضر آیات بزرگ مرحوم حاج میرزا مهدى اصفهانى، آقا‌زاده کفائى، مرحوم حاج حسین قمى و مرحوم آشتیانى فرا گرفت. سپس براى تکمیل اندوخته‌هاى علمى خود به نجف اشرف هجرت کرد و از محضر مرحوم آیت‌اللّه العظمى سید ابوالحسن اصفهانى و دیگران بهره‌مند شد و پس از چند سفر علمى به کشورهاى مختلف به تهران آمد و از راه منبر و تأسیس 180 باب مدرسه اسلامى در سراسر ایران و ساختن کتابخانه و بیش از 57 مسجد و... خدمات بسیارى به اسلام و مسلمین کرد. وى سفرهائى نیز به کشورهاى اسلامى نمود و در هند به مدرسه‌الواعظین رفت که برنامه‌هاى آموزشى آن مدرسه روى او تأثیر گذاشت و در ایران مدرسه جامعه تعلیمات اسلامى را تشکیل داد و با سخنرانى درباره کشف حجاب رضاخانى با آن مبارزه کرد و ضمن دفاع از حجاب اسلامى به خاطر مبارزات خستگى‌ناپذیرش بارها به زندان افتاد. برابر گزارشات ساواک در سال 1345 یاد شده از روحانیون افراطى و طرفدار امام خمینى (ره) معرفى و تحت مراقبت ساواک بوده و در سال 54 به علت اظهار مطالب انتقادآمیز ممنوع‌المنبر گردیده است.
ضمناً یکى از فرزندان وى (محمد) صاحب و رئیس دارالغدیر بیروت و منشى امام موسى صدر بوده است. سرانجام وى در بیست و هشتم فروردین ماه 1364 از دنیا رفت و در ضلع شرقى صحن حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد. (نقل از: آینه دانشوران / ص 68)
ـ پرونده انفرادى ساواک