موضوع : عزیمت داریوش فروهر به قم
تاریخ سند: 10 آبان 1356
موضوع : عزیمت داریوش فروهر به قم
متن سند:
از : 312 به : 20ه12 شماره : 23669 /20ه12 در ساعت 30 /6 مورخه 6 /8 /36 داریوش فروهر به اتفاق مهندس نمازی، محمد خلیل نیا، محمد خوانساری، شاه حسینی، اصغر جمعه، علی خلیلیان، فاضلی کارگر دخانیات و بهمن شکوری و ده نفر دیگر طبق قرار قبلی به قم مسجد اعظم عزیمت و در مجلس ختم مصطفی خمینی1 شرکت نمودند.پس از سخنرانی آقایان خزعلی و ربانی و املشی نامبردگان به منزل پسندیده عزیمت و جمعیت زیادی به دنبال فروهر به راه افتاده.
داریوش فروهر سپس از منزل پسندیده به منزل آیت اله ربانی عزیمت و با وی دیدار و گفتگو نمود در این گفتگو آیت اله ربانی گفت تصمیم گرفته ایم در همه منبرها در مورد مراجعت خمینی و اجرای قانون اساسی صحبت شود.
فروهر و همراهان آنگاه از منزل ربانی به منظور صرف ناهار به منزل یکی از اقوام خلیلیان رفتند و در ساعت 30 /15 از قم به تهران مراجعت نمودند.
نظریه شنبه : نظری ندارد نظریه سه شنبه : مفاد گزارش با توجه به دسترسی و صداقت شنبه صحیح به نظر می رسد.
احتمال اینکه در آتیه وعاظ در مجالس سخنرانی خواستار رجعت خمینی به کشور بشوند متصور است.
حاتم نظریه چهارشنبه : نظریه سه شنبه تایید می شود.
ضمنا مهندس بهرام نمازی، حسین شاه حسینی و آیت اله ربانی شیرازی و مرتضی پسندیده دارای سابقه می باشند.
آرزو 10338 بایگانی شود.
15 /8 /36 در بولتن درج می شود.
11 /8 /36 در ساعت 12 روز 11 /8 /36 به بخش 312 واصل گردید محترما به عرض می رساند 11 /8 /36
توضیحات سند:
1ـ آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی فرزند ارشد حضرت امام (ره) در سال 1309 ه ش در قم متولد شد.وی در پانزده سالگی به تحصیل علوم دینی پرداخته و در 27 سالگی به درجه اجتهاد رسید وی در دوران تحصیل از محضر آیات عظام بروجردی، محقق داماد و والد گرامیش بهره ها برد و در 13 آبان سال 1343 دستگیر و پس از پنجاه و هشت روز اسارت در زندان قزل قلعه، آزاد شده به قم بازگشت و مورد استقبال با شکوه مردم قرار گرفت ساعت 10 صبح همان روز مجددا دستگیر و به ترکیه تبعید شد و پس از چندی به همراه امام خمینی به عراق تبعید گردید.
در سال 1348 در عراق بازداشت و مستقیما به کاخ ریاست جمهوری عراق برده شد.
احمد حسن البکر رئیس جمهور عراق به وی پیشنهاد همکاری با رژیم عراق را می دهد که وی این پیشنهاد را رد کرد و سرانجام در شب اول آبان سال 56 در چهل و هفت سالگی به طرز مشکوکی فوت نمود و مرگ وی سرآغاز شروع انقلاب اسلامی گردید و علی رغم تلاش رژیم شاه در اکثر نقاط ایران مجالس با شکوهی در تجلیل از وی و پدر گرامیش برگزار شد.