گزارش درباره : شیخ فضل اله مهدیزاده محلاتی و شیخ محمد قرنی فرزند حسن
تاریخ سند: 16 آذر 1353
گزارش درباره : شیخ فضل اله مهدیزاده محلاتی و شیخ محمد قرنی فرزند حسن
متن سند:
به : 312 محترما باستحضار می رساند : در اجرای اوامر صادره سوابق و وضعیت نامبردگان بشرح زیر از عرض می گذرد : 1ـ شیخ فضل اله مهدیزاده محلاتی یکی از روحانیون افراطی و طرفدار خمینی بوده که چند بار به علت ایراد مطالب تحریک آمیز در بالای منبر دستگیر و سپس آزاد گردیده است.یاد شده جزو وعاظی است که با سپردن تعهد مجاز به استفاده از منبر می باشد.
مشارالیه در سال 51 تقاضای صدور گذرنامه به مقصد عربستان سعودی را نموده بود که سوابق و وضعیت او به عرض رسیده و با خروج او از کشور مخالفت شده است.
ساواک تهران در تاریخ 6 /9 /53 اعلام نموده که نامبرده بالا احضار شده و به وی در مورد کنترل منابرش تذکر داده شده است.
ضمنا وی دادخواستی به عنوان تیمسار ریاست ساواک نوشته و تقاضا نموده با خروجش موافقت شود.
2ـ شیخ محمد قرنی فرزند حسن ـ امام جماعت در ورامین یکی از روحانیون افراطی بوده که بعضا در بالای منبر مطالب تحریک آمیزی عنوان می کرده است.
یاد شده روز 13 /8 /53 از طریق کمیته مشترک ضد خرابکاری1 دستگیر و بازداشت شده است.
دستگیری نامبرده به علت وجود تعدادی کتب مضره در کتابخانه مسجد مذکور بوده است.
با کمیته مشترک ضد خرابکاری در مورد آخرین وضعیت او مذاکره و اظهار شده که پرونده او براساس سوابقی که منجر به دستگیری او شده تکمیل و به اداره دادرسی نیروهای مسلح شاهنشاهی احاله شده است.
مراتب برای استحضار به عرض می رسد مستدعی است در صورت تصویب با خروج فضل اله محلاتی با دادن تذکر موافقت به عمل آید.
محترما گزارش در اجرای اوامر مدیریت کل تهیه و بعرض می رسد.
14 /9 /53 با خروج محلاتی موافقت شود.
ثابتی 16 /9 /53
توضیحات سند:
1ـ کمیته مشترک ضد خرابکاری : رژیم طاغوت، در اواسط سال 1350 برای تداوم و هماهنگی مبارزه علیه گروهها و جریانهای مخالف و نیز سرکوبی سریع تر آنها، تشکیلات جدیدی به نام «کمیته مشترک ضد خرابکاری» یا «کمیته مبارزه با خرابکاری» با شرکت شهربانی، ژاندارمری، ساواک و اداره دوم ارتش به وجود آورد.اولین رئیس این کمیته «سرتیپ طاهری» بود محل کمیته در ساختمان زندان موقت شهربانی در مجاورت شهربانی کل و در مرکز شهر در باغ ملی واقع بود.
این موقعیت برای دسترسی و سرعت عمل نیروهای عملیاتی کمیته بسیار مناسب بود.
سرهنگ غلامرضا نجاتی در کتاب تاریخ سیاسی 25 ساله ایران می نویسد : «برای اجرای سیاست اختناق، سرکوب و شکنجه کمیته مشترک ضد خرابکاری تأسیس گردید.
گردانندگان این کمیته مخوف، افسران و درجه داران ارتش و شهربانی و مأموران کارآزموده ساواک بودند.
گذشته از کمیته مشترک، کمیته های دیگری در ساواک و زندان اوین تشکیل شده بود که به طور مستقل یا همکاری با کمیته مشترک فعالیت می کردند.
عملیات کمیته ها، منحصر به شکنجه دادن زندانیان و اقرار گرفتن از آنها نبود، اعضای کمیته جنایات متعددی نیز مرتکب شدند و زنان و مردان بی شماری را سر به نیست کردند و گاه به طور دست جمعی افرادی را کشتند.
»