جناب آقای سرهنگ مهران
جناب آقای سرهنگ مهران
متن سند:
محترما معروض می دارد تنها فرد روحانی شاخص که با خودگذشتگی و علاوه فداکاری شاهنشاه آریامهر قدمهای برجسته برداشته این دعاگو است.در این اواخر قرآن کریم شاهنشاه را از فرمانداری برای آستانه مقدسه حامل بوده.
کیک شاهنشاه را این داعی بریدم و تقسیم کردم.
کیک ولیعهد محبوب را این داعی بریده و تقسیم کرد.
به معیت آقای شهردار گل از قم به پای مجسمه میدان مخبرالدوله گذاردم با حضور استاندار مرکزی در نیایش ایوان آئینه آستانه این داعی دعاء به شاهنشاه آریامهر و شهبانو و ولیعهد کردم که خود جناب سرهنگ هم جزء حاضرین بوده و...
در بردن تاج نبات از قم به تهران تنها فرد شاخص روحانی این دعاگو بودم.
در شرفیابی کاخ سعدآباد به حضور شاهنشاه تشرف حاصل کردم او مفتخر شدم.
اکنون تنها فردی که احترامات مرا نگاه داشته آیه اللّه العظمی آقای شریعتمداری است.
اما آیه اللّه مرعشی نجفی در مجلس عمومی که صدها نفر بودند از اینجانب نهایت اهانت را واداشت.
اما آقای حاج سید حسن فرید که در همان کوچه آقای نجفی حوزه درس دارد تفسیر مرا بعد از سه روز که در اختیار داشت صریحا رد کرد و از اینکه عکس داعی با تاج نبات درب دکان عکاسی قم در مرآی و منظر عموم است او از شرفیابی حضور شاهنشاه نکوهش کرد و با توهین از منزل خود راند در صورتی که این آقا نوه حاج آقا محسن عراقی (اراکی) فئودال جبار خانمانسوز عهد قاجاریه است و در مجلس آقای سبط (انصاری) یک ساعت در این باره مدافعه می کرد که کار به مشاجره رسید.
گفتم شما که شب در منزل قرین آسایش می خوابید جز توجه شهریار آریامهر است.
خلاصه ئی از جریان بود که کفران نعمت ایشان را تذکر می دادم.
اما در مجلس آیه اللّه گلپایگانی و کلام تفسیر را دو دسته با ادب تمام تقدیم حضورشان کردم.
نگرفتند و فرمودند راه ما با شما سوی و جداست و از در اطاق خارج شدند از پله پا را پائین گذاردند در دهلیز خانه حاج آقا آقازاده ایشان در حالی که چند نفر طلبه دور ایشان جمع بودند دستور دادند قیچی بیاورند و سبیل مرا قیچی کنند که من گفتم شما کوچکتر از این هستید که چنین کاری بتوانید بکنید و از در خانه خود را بیرون رسانیدم.
این عکس العمل ها از کار فداکاری داعی به شهریار تاجدار و شرفیابی کاخ سعدآباد است که فعلاً بیچاره شده ام.
در خاتمه آلبوم شهرداری را بخواهید و نمونه ئی از خدمات داعی را مشاهده فرمائید.
بسوخت (حافظ) و ترسم که شرح قصه او بسمع پادشه کامکار ما نرسد با تقدیم احترامات فائقه سید عبدالحجۀ بلاغی 17 آذرماه 1346