موضوع : جلسه بحث و تفسیر هفتگی در کتابخانه مسجد جلیلی
تاریخ سند: 8 خرداد 1345
موضوع : جلسه بحث و تفسیر هفتگی در کتابخانه مسجد جلیلی
متن سند:
شماره : 5196 /20 ه ساعت 2030 روز جمعه 6 /3 /45 جلسه بحث و تفسیر هفتگی در کتابخانه مسجد جلیلی واقع در خیابان ایرانشهر با حضور افراد و طبقات مختلف تشکیل گردید.افراد شناخته شده عبارتند از محمدرضا مهدوی کنی و محمد احمدی.
ابتدا پس از قرائت و تفسیر قرآن، محمدرضا مهدوی پیشنماز مسجد شروع به صحبت نموده و پیرامون موضوع (دین چیست) اظهار داشت ما در جلسات گذشته با دلایل محکم نتیجه گرفتیم که دین برای بشر ضرورت داشته و لازم است.
و همچنین گفتیم فقط در دین اسلام است که تمام دستورات برای کلیه کارهای انسان وجود دارد و در حقیقت دین اسلام عالی ترین دین واقعی می باشد.
در این وقت یکی از حضار سئوال نمود آیا علم و دین با هم توام هستند؟ و افزود به طوری که شنیده ام کمونیست ها ادعا کرده اند که علم بالاتر از دین است.
مهدوی گفت کمونیست ها به خاطر حفظ مرام و مسلک خود این چیزها را می گویند سپس احمدی نزد مهدوی رفته و از او سئوال نمود آیا یک فرد مسلمان می تواند در خانه بهائی ها1 چای یا شیرینی بخورد؟ مهدوی گفت اسلام فقط از این نظر غذای کافر را نجس می داند که مبادا شخص مسلمان با خوردن غذای آنها فریب شان را بخورد.
یکی از افراد گفت آیا می توان در جلسه آنها شرکت نمود؟ مهدوی گفت بهتر است که شما در جلسات آنها شرکت نکنید چون در اثر نداشتن اطلاعات کافی ممکن است فریب بخورید.
سئوال کننده باز پرسید اگر بهائی ها حاضر باشند که در این جلسه شرکت کنند من می توانم آنها را با خود بیاورم؟ مهدوی گفت به این جلسه خیر ولی جلساتی مخصوص بهائیها هست که آقای احمدی محلش را می داند و شما می توانید آنها را به آن جلسه ببرید.
بعد احمدی گفت آدرس محل مذکور خیابان امیریه چهارراه مختاری کوچه فروزان پلاک 18 می باشد و شما می توانید ساعت 2000 روز دوشنبه آینده با چند تن از بهائی ها به آنجا بیایید.
توضیحات سند:
1ـ بهائیه یا بهائیان پیروان میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله که او را مؤسس شریعت تازه و موعودی که باب بشارت ظهور او را داده می دانند.تعلیمات و آموزه های بهاءالله که بیشتر توسط پسرش عباس افندی معروف به عبدالبهاء منتشر گردید مخلوطی از عرفان اسلامی و برخی از نتایج حکمت و معرفت اروپا در قرن 19 است.
بهائیان معتقدند که بعد از حضرت محمد (ص)، باب و بعد از وی میرزا حسینعلی بهاءالله به عنوان مظهر الهی به عالم آمده اند.
اما می گویند که بعد از بهاءالله لااقل تا هزار سال دیگر مظهر الهی در عالم نخواهد آمد.
مبادی عمده اخلاقی بهائیان عبارت است از وحدت افراد عالم، مساوات زن و مرد و مخالفت با تعصبات ملی و دینی.
آنها نماز خاص دارند که هر روز سه نوبت می خوانند و روزه آنان خاص 19 روز آخر هر سال می باشد.
مراکز مهم اجتماعات رسمی آنها حظیره القدس نام دارد.
بسیاری از مورخان و محققان تاریخ معاصر ظهور فرقه های بابیه و بهائیه را از نتایج فرقه سازی استعمار اروپاییان در کشورهای مسلمان می دانند.
همگامی این فرق با سیاستهای استعماری بیگانگان تأیید براین مدعا است.
فرقه ضاله بهائی در دوران حکومت پهلوی به اوج نفوذ و اقتدار خود در ایران رسید.
ارتشبد حسین فردوست، رئیس دفتر ویژه اطلاعات محمدرضا شاه معتقد است رضاخان با بهائیان روابط حسنه داشت تا حدی که اسدالله صنیعی را که یک بهائی بود به سمت آجودان مخصوص محمدرضا، ولیعهد منصوب کرد فردوست می نویسد : محمدرضا شاه نیز از تشکیلات بهائیان و نفوذ افراد بهائی به مقامات مهم و حساس مملکت آگاهی داشت و با حسن ظن به مسئله می نگریست.
هنگامی که امیرعباس هویدا که منتسب به بهائی گری بود به نخست وزیری رسید نفوذ بهائیان به اوج رسید.
اسدالله صنیعی در کابینه او به وزارت جنگ و وزارت خواربار رسید.
فردوست عقیده دارد عبدالکریم ایادی که پدرش از خواص عباس افندی بود، نقش مهمی در نخست وزیری هویدا داشت بهائیان همچنین در این دوره به مراکز مهم اقتصادی کشور نفوذ کردند و ثروتهای کلانی را از طریق زد و بند با مقام های سیاسی تصاحب کردند.
(ر ک: دایره المعارف فارسی، مصاحب، جلد اول، صفحه 475 و ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، فردوست، جلد اول، صفحه 374)