موضوع: مجلس روضه خوانی منزل بهبهانی
تاریخ سند: 24 فروردین 1347
موضوع: مجلس روضه خوانی منزل بهبهانی
متن سند:
شماره: 16160 /20 ﻫ 3 در ساعت 1000 صبح روز21 /1 /47 حدود 300 نفر از طبقات مختلف مردم در مجلس روضه خوانی منزل سیدجعفر بهبهانی1 شرکت نموده بودند و از وعاظ شناخته شده عبارت بودند از: داماد خمینی .شیخ محمد باقر آشتیانی2 و جعفر خوانساری3.
دراین جلسه شیخ احمد کافی4 منبر رفت، لیکن مطلبی نداشت.
سپس اعتمادزاده5 به منبر رفت و بعد از وی، شیخ واعظی خراسانی رشته سخن را به دست گرفت و بحث خود را پیرامون گناه آغاز و اظهار نمود: اثر گناه به انداره‌ای خطرناک و گاهی منجر به سقوط ملت و مملکتی می شود و از همه بدتر، در جامعه کسانی هستند که این گناهان را به صورت قانون و وظیفه از جهت تمدن برای مردم به وجود می آورند و مردم باید از عامل بیچارگی و سقوط انتقام بگیرند.
همان طوری که امام حسین با یزید وارد مبارزه شد و بعد مردم علیه بنی امیه قیام کردند.
رونوشت برابراصل است اصل در ب - و /68 بایگانی شهاب الدین اشراقی بایگانی شود 5 /2 /47 در پرونده داماد خمینی بایگانی شود
توضیحات سند:
1.سیدجعفر بهبهانی فرزند سید محمد مجتهد در سال 1293 ش در تهران به دنیا آمد.
بعد از تحصیلات متوسطه وارد دانشکده‌ی حقوق دانشگاه تهران شد و لیسانس گرفت و پس از آن سردفتر اسناد رسمی گردید و در حوزه‌ی بازار محضری دایر کرد و با استفاده از موقعیت و نفوذ پدرش توانست به کار خود رونق زیادی بدهد و از این راه عایدی خوبی نصیبش شود.
سیدجعفر بهبهانی در دوره های هیجدهم و نوزدهم و بیستم وکیل تهران شد.
از سال 1340 به بعد از سیاست کناره گرفت و غالباً در منزل خود از دوستان و ارباب رجوع پذیرائی می کرد و در عین حال به کسانی که در دولت نفوذ داشتند و با وی آمد و شد می کردند، نظرهای مشورتی می داد.
وی در سن 73 سالگی درگذشت.
2.
آیت الله میرزا محمدباقر آشتیانی در سال1284 ش در تهران متولد شد.
وی فرزند آیت الله میرزا احمد آشتیانی و نوه آیت الله میرزا حسن آشتیانی رهبر نهضت تنباکو در تهران بود.
پس از فراغت از سطوح اولیه در سال 1340 ق به نجف اشرف مهاجرت نمود و از محضر مرحوم آیت الله مشکینی و آیت الله آقا ضیاء عراقی و آیت الله العظمی اصفهانی و آیت الله میرزا محمد حسین نائینی استفاده نمود، آن گاه به تهران مراجعت و در مدرسه مروی به تدریس معقول و منقول مشغول شد.
او با امضای بعضی بیانیه ها و اعلامیه های منتشره از سوی روحانیت در انتقاد از رژیم پهلوی در مبارزات مردم ایران مشارکت نمود.
وی در 16 شهریور 1363 ش بدرود حیات گفت و به شهرری منتقل و در مقبره خانوادگی به خاک سپرده شد.
او از سوی آیت الله العظمی خویی نمایندگی و وکالت مطلقه داشت و شهریه حوزه علمیه قم را از طرف ایشان می پرداخت.
در امور اجتماعی مانند کمک به مناطق زلزله زده در اقصی نقاط کشور و کمک به آوارگان فلسطین مشارکت داشت.
3.
حجت‌الاسلام سید جعفر خوانساری فرزند آیت الله حاج سید احمد خوانساری و داماد آیت الله حاج سید محمدرضا گلپایگانی در 1256 ق/ 1216 ش در قم به دنیا آمد.
پس از خواندن دروس جدید به تحصیل علوم حوزوی مشغول شد و مقدمات سطوح را در تهران نزد حاج شیخ حسین زاهد و شیخ محمد باقر شریف‌زاده خواند و سطوح عالی را از مدرسان مدرسه حاج ابوالفتح و مدرسه مروی استفاده کرد و به درس خارج فقه و اصول پدر حاضر شد و متصدی امورات و مراجعات والد خود بود.
(شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ج 9، صص 151 ـ 150) 4.
حجت‌الاسلام شیخ احمد کافی، واعظ مشهور، در سال 1305 در مشهد مقدس متولد شد.
دروس اولیه را در زادگاه خواند، سپس راهی نجف اشرف گردید، محضر شهید آیت الهر سید اسداللّه مدنی را درک کرد و مدتی در دروس مرحوم آیت الله ابوالقاسم خوئی حاضر شد.
پس از تحصیل راهی ایران شد و در تهران، به وعظ خطابه مشغول گردید.
یک بار دستگیر و مدتی در زندان قزل قلعه حبس گردید.
پس از آزادی، «مهدیه» تهران را تأسیس کرد و با برنامه های «دعا»، «روضه» و «سخنرانی» توانست در میان عامه مردم، پایگاه و جایگاه وسیعی پیدا کند.
مهدیه تهران، میعادگاه مشتاقان امام زمان (عج) گردید و برنامه های فوق العاده ای نیز مانند تأسیس حسینیه و مهدیه در شهرهای دیگر، تأسیس کتابخانه ها، تعمیر و تأسیس مساجد، رسیدگی به زندگی بیش از پنج هزار خانوار فقیر در تهران، از جمله کارهای وی بود.
در اواخر حکومت پهلوی، سه سال تبعید به ایلام و دوری از مرکز، آن مرحوم را بر آن داشت تا در اقصی نقاط مملکت نیز برنامه های کلاسهای اصول عقاید، تبلیغ، ترویج ادعیه را دنبال کند.
همزمان با تحریم جشن میلاد امام زمان (عج) از سوی امام خمینی، مرحوم کافی علی رغم فشار ساواک، حاضر به برگزاری جشن نشد و به عنوان سفر راهی مشهد مقدس گردید که در بین راه، به صورت مشکوک طی یک تصادف درگذشت.
حجت الاسلام حاج شیخ احمد کافی به روایت اسناد ساواک .
مرکز بررسی اسناد تاریخی 5.
حجت الاسلام و المسلمین نجم الدین اعتمادزاده فرزند علی اصغر در سال 1310 ش در تهران متولد شد.
پس از طی تحصیلات مقدماتی به حوزه علمیه رفت و به تحصیل علوم دینی پرداخت.
ایشان در دوران مبارزه از جمله روحانیون مبارز و فعالی بود که بارها توسط ساواک دستگیر شد.
ساواک در گزارشی درباره وی چنین نوشته است : «برابر سوابق موجود نامبرده از روحانیون افراطی و طرفدار خمینی که در تاریخ 3 /3 /1351 دستگیر و در تاریخ 29 /3 /1351 با تبدیل قرار مرخص شده است.
برابر گزارشات واصله یاد شده بعد از آزادی از زندان در منابر مبادرت به اظهار مطالب تحریک آمیز و خلاف مصالح مملکت نموده که در نتیجه در تاریخ 16 /12 /1355 ممنوع المنبر گردیده است.
در ضمن نامبرده با اخذ تعهد آزاد گردیده، اما باز هم همانطور که در گزارش مورخ 30 /3 /1357 آمده در سخنرانی که در کرمانشاه در مسجد حاج شهباز خانی نموده به تعهد خود عمل ننموده و مطالب تحریک آمیزی عنوان کرده است».
حجت‌الاسلام اعتمادزاده در سال 1391 دار فانی را وداع گفت.
ر.ک : اسناد ساواک، پرونده های انفرادی