تاریخ سند: 22 اردیبهشت 1356
گزارشات متعددی از عدم شرکت تعدادی از روحانیون و علما در مراسم دعا و نیایش
متن سند:
[تلگرافات وارده]
به: کلیه پستها و شهرکرد شماره: ۱۲۶۰/۳۱۲
از: مرکز تاریخ: ۲۲/۲/۳۶
13560222
گزارشات متعددی از عدم شرکت تعدادی از روحانیون و علما در مراسم دعا و نیایش ۲۱ فروردین۱ رسیده بود که از مجموع این گزارشات و سوابق قبلی که از شرکت نکردن عده‌ای از روحانیون در مراسم دعا و نیایش و آئین ملی وجود داشته، گزارشی تهیه و به عرض تیمسار ریاست ساواک رسیده مقرر فرمودند (صورت کلیه این روحانیون را در تمام کشور به دست آورید) در اجرای اوامر صادره اقدامات لازم معمول و صورت اسامی اینگونه روحانیون و علماء را در سطح منطقه تعیین و گزارشی از انگیزه و عدم حضور یکایک آنها را اعلام دارید.
ثابتی
۱۹ه. با توجه به سوابق و تحقیقات و بررسیهای معموله خیلی فوری جواب داده شود. ۲۴/۲/۳۶
توضیحات سند:
۱- حادثه ۲۱ فروردین کاخ مرمر: ساعت نه صبح روز ۲۱ فروردین ۱۳۴۴ شمسی در کاخ مرمر حادثه‌ای روی داد. رضا شمس آبادی سرباز وظیفه که با نقشه قبلی در محل توقف اتومبیل شاه مستقر شده بود، هنگامی که اتومبیل در مقابل سرسرای کاخ مرمر توقف کرد، آماده شد که به سوی شاه تیراندازی کند. شاه از در مقابل شمس آبادی، اتومبیل را ترک نکرد و همین سبب شد که رضا شمس آبادی مجبور به دور زدن اتومبیل شود، همین فرصت کوتاه کافی بود که شاه خود را به داخل سرسرای کاخ بیندازد و شمس آبادی به دنبال شاه وارد سرسرا شد و هنگامی که به سوی شاه نشانه رفته بود و تیراندازی می‌کرد، توسط دو درجه‌دار گارد مورد اصابت گلوله قرار گرفت. این حادثه انعکاسی از نارضایتی شدید و اوضاع قابل انفجار در ایران داشت. به همین جهت حکومت سعی نمود با تمام قوا از علنی شدن آن جلوگیری نماید. اما موضوع چیزی نبود که قابل انکار و اخفا باشد. در پیگیری این واقعه، در اردیبهشت اعلام شد یک گروه متشکل از شش نفر، شمس آبادی را تحریک به تیراندازی کرده‌اند. دو تن دیگر نیز در رابطه با این واقعه دستگیر شدند و محاکمه گروه ۱۴ نفری در مهر ۴۴ آغاز شد و دادگاه به اعدام دو نفر و حبس ابد یک نفر و حبس‌های ۶ تا ۸ سال برای ۹ نفر و آزادی دو نفر رأی داد. محکومین به اعدام هم چون واقعاً دخالتی در جریان نداشتند، از یک درجه تخفیف استفاده کردند. حرکت شمس آبادی با توجه به وضع خانواده و سابقه وی نمایانگر یک احساس مذهبی است گرچه در تشکیلات اسلامی شرکت نداشت ولی به عنوان یک اقدام مستقل فردی مذهبی قابل توجه است. تاریخ سیاسی معاصر ایران دکتر سید جمال الدین مدنی، ج ۲، صص ۱۳۸ و ۱۳۹
منبع:
کتاب
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک/ استان چهارمحال و بختیاری صفحه 169
