موضوع: آمدن پسر آقای خمینی
تاریخ سند: 2 مهر 1343
موضوع: آمدن پسر آقای خمینی
متن سند:
تاریخ:2 /7 /1343موضوع: آمدن پسر آقای خمینی
در ساعات بعدازظهر روز 31 /6 /43 پسر1 آقای سید مصطفی خمینی2 به مشهد وارد گردید، پسر آقای قمی و جمعی دیگر از روحانیون در مسجد گوهرشاد از وی دیدن نمودند. شایعات درباره ایشان زیاد است؛ عده‌ای می‌گویند چون در مشهد علما و طرفداران آنها فعالیت نموده و عده زیادی از آنها را دستگیر و زندانی نموده‌اند، ایشان آمده و چگونگی احوال را از نزدیک دیده و همچنین حامل پیام‌هایی از طرف آیت‌الله خمینی برای آقای میلانی و قمی و جمعی دیگر از روحانیون است.
و عده‌ای بر این عقیده معتقدند که از جنبش و انقلابی که در آینده صورت خواهد گرفت و این بند اسارتی که بر دست و پای ما است، ایشان این مژده مسرت‌بخش را آورده.
نتیجه: عقاید و افکار مردم مختلف است و هنوز کسی به‌درستی از آمدن پسر آقای سید مصطفی خمینی اطلاعی ندارد و نمی‌داند هدف ایشان از آمدنشان چیست؟
آنچه که می‌توان دلیل برآمدن پسر سید مصطفی خمینی دانست این است که ایشان ظاهراً به‌قصد زیارت آمده‌اند و با آمدن پسر آقای سید مصطفی خمینی عده‌ای چندنفری از دانشجویان و غیر[ه] در این چند شب اخیر در مسجد گوهرشاد و همچنین در صحن نو پیدا شده‌اند.
نظریه مأمور: طبق اظهارات مردم که می‌گویند جنبشی رخ خواهد داد، تااندازه‌ای صحت دارد و باید که مترصد اتفاقاتی که در آینده رخ خواهد داد بود و این سکوت و نظم ظاهر، آرامشی است قبل از طوفان.
پی‌نوشت تیمسار ریاست: به پرونده پسر خمینی ضمیمه شود. صحیح است، نباید به سکوت توجه کرد زیرا ممکن است این سکوت برای یک عمل حاد باشد.
توضیحات سند:
1. در تلگراف 353 ـ 1 /7 /43 که از ساواک خراسان به مرکز مخابره شده است، خبر از آمدن آقا سید مصطفی خمینی، پسر امام راحل، به مشهد داده شده اما در اینجا به‌اشتباه پسر آقا سید مصطفی خمینی ذکر گردیده است. همچنین در تلگراف مزبور آمده است ایشان «در منزل میرزا آقا تهرانی اقامت دارد.»2. آیت‌الله سیدمصطفی خمینی فرزند گرانقدر امام خمینی (ره)، در آذرماه 1309ش. در شهر قم دیده به جهان گشود. او در محیطی آکنده از معنویت رشد کرد و در سن 15 سالگی در حوزه علمیه قم به تحصیل علوم دینی پرداخت. دوره سطح را از محضر اساتیدی چون حضرات آیات حاج شیخ مرتضی حائری، شهید شیخ محمد صدوقی، سلطانی و محمدجواد اصفهانی گذراند. در سن 21 سالگی مشغول فراگیری دروس خارج شد و از محضر حضرات آیات عظام سید حسین بروجردی، امام خمینی و سید محمد محقق داماد استفاده‌های علمی بسیاری نمود. فلسفه و کلام را نزد فیلسوفان نامداری چون علامه سید محمدحسین طباطبایی و آیت‌الله سید ابوالحسن قزوینی آموخت و در علم رجال و تاریخ نیز اطلاعات فراوانی کسب کرد. او در حدود 27 سالگی به درجه اجتهاد رسید. از آغاز مبارزه حضرت امام تا زمان تبعید ایشان به ترکیه، پشت سر امام گام بر می‌داشت. همزمان با دستگیری و تبعید امام خمینی به ترکیه در 13 آبان 1343، منزل حاج آقا مصطفی نیز مورد تعرض مأموران رژیم قرار گرفت و در اثر حمله مأموران، فرزند خردسالش به شهادت رسید و خود توسط مأموران شهربانی قم دستگیر و روانه زندان قزل‌قلعه شد. عوامل رژیم قصد داشتند او را با میل خود از ایران برانند تا یاد و خاطره امام به دست فراموشی سپرده شود؛ بنابراین او را پس از 57 روز از زندان آزاد کردند و موافقتش را جهت خروج از ایران جلب نمودند اما او پس از مشورت با استادان و فضلای حوزه علمیه از مسافرت به ترکیه منصرف شد. به همین دلیل سرهنگ بدیعی، رئیس ساواک قم مجدداً او را دستگیر و به تهران اعزام کرد و از آنجا به ترکیه تبعید گردید. در سال 1344 به همراه امام عازم نجف اشرف شدند. او مدت 13 سال در حوزه علمیه نجف به تدریس و تربیت طلاب اشتغال داشت و دست به تألیفات زیادی از جمله القواعد الحکمیه، القواعد الاصولیه، اصول مختصر و مفصل، شرح زندگانی معصومین علیهم‌السلام و تفسیر قرآن به سبک جدید زد که برخی از آنها ناتمام مانده است. او دست راست امام محسوب می‌شد و یک چهره انقلابی بود که با روحانیون، روشنفکران و دانشجویان مسلمان داخل و خارج کشور ارتباط داشت. از این رو ساواک بر آن شد تا با به شهادت رساندن او، یک مخالف جدی را از سر راه رژیم بردارد و بدین ترتیب در اول آبان 1356 به طرز مرموزی او را در نجف اشرف به شهادت رساند. پیکر پاک او را در حرم حضرت علی علیه‌السلام به خاک سپردند. (شهید آیت‌الله حاج سید مصطفی خمینی به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1388)