موضوع: جلسه بحث و انتقاد مسجد جلیلی
تاریخ سند: 12 مهر 1344
موضوع: جلسه بحث و انتقاد مسجد جلیلی
متن سند:
شماره: 2292 طبق اطلاع واصله ساعت 1930 روز 9 /7 /44 جلسه بحث و انتقاد مسجد جلیلی واقع در خیابان ایرانشهر به سرپرستی شیخ محمدرضا مهدوی و شرکت قریب 35 نفر از طبقات مختلف تشکیل گردیده است.پس از تلاوت آیاتی از قرآن مجید آقای دکتر جواد باهنر1 واعظ ضمن سخنرانی درباره شرک به خدا و موهومات و خرافات اظهار داشته ـ حضرت مسیح با یک دنیا صفا و محبت به مردم درس زندگی را آموخت ولی پس از چند قرن تمام قوانین مسیحیت را با نظر کلیسا و حکومت های وقت تغییر ـ داده تا جایی که پیغمبر اسلام برای حقیقت مسیحیت زحمات بسیار کشیده و به مردم فهماند حکومت ها همیشه برای پیشرفت مقاصد خود و استفاده از مردم به دین رنگ تازه ای داده و مردم را گول می زدند و خرافات از همین جا سرچشمه گرفته که اصل دین و قوانین دین را پشت سرگذاشته به فروعات که ساخته و پرداخته استفاده جویان بوده گرویده اند.
نامبرده اضافه نموده اگر نویسنده ای از ممالک اروپا و امریکا به کشور ما بیاید و از تمام آداب و اخلاق و همچنین دین ما نوشته هایی تهیه کرده و تحقیقات خودش را با مشاهدات خود در کتابی نوشته و در دسترس عام قرار دهد ما نمی توانیم از روی تعصب به او خورده گرفته و وی را مورد محاکمه قرار دهیم زیرا تقصیری ندارد بلکه مشاهدات خود را نوشته است.
مثلاً اگر بنویسد در ایران که اکثر شیعه هستند ربا می خورند و پای بند موهومات می باشند عدد سیزده را بدو نحس می دانند به دستورات دین خود رفتار نمی کنند نمی توان از وی انتقاد نمود زیرا خواهد گفت من به قوانین گذشته کاری ندارم بلکه به آن توجه دارم که عمل می شود.
جلسه مزبور در ساعت 2130 خاتمه پذیرفته است گیرندگان: ساواک در پرونده مربوطه بایگانی شود.
12 /7
توضیحات سند:
1ـ شهید حجت الاسلام دکتر محمدجواد باهنر فرزند علی اصغر در سال 1312 ش در کرمان متولد شد.در سال 1332 به قم عزیمت نمود.
سطوح عالی تحصیلات اسلامی را در حوزه علمیه قم ادامه داد و نزد بزرگانی چون آیت الله بروجردی، امام خمینی (ره) و علامه طباطبایی به تلّمذ پرداخت.
او پس از اخذ دیپلم وارد دانشکده الهیات شد.
در سال 1337 لیسانس گرفت و تا دوره دکتری الهیات تحصیلات خود را ادامه داد، همچنین در رشته امور تربیتی دانشکده ادبیات تهران فوق لیسانس گرفت.
از سال 36 فعالیتهای مطبوعاتی خود را آغاز و سالنامه مکتب تشیع را منتشر کرد.
از جمله تألیفات او: جهان در عصر بعثت، شناخت اسلام و خداشناسی را می توان نام برد.
برای اولین بار در سال 1337 به علت سخنرانی علیه اسرائیل دستگیر شد و از سال 41 فعالیت سیاسی خود را شروع نمود.
بار دیگر در اسفند 1342 دستگیر و زندانی شد و تا سال 50 از سخنرانی منع گردید.
با وجود این در انجمن اسلامی پزشکان، انجمن اسلامی مهندسین، مسجد الجواد، مسجد هدایت، مسجد جلیلی و حسینیه ارشاد سخنرانی می کرد.
از خدمات او می توان تأسیس کانون تبلیغی علمی توحید و تأسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامی را برشمرد.
پس از پیروزی انقلاب در سمت های زیر به انجام وظیفه پرداخت، عضویت در شورای انقلاب، نماینده مردم کرمان در مجلس خبرگان، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و همچنین در کابینه شهید رجائی به سمت وزارت آموزش و پرورش منصوب شد.
وی مدتی نیز نخست وزیر بود، سرانجام در عصر روز 8 /6 /1360 در حادثه انفجار بمب در یکی از اطاقهای ساختمان نخست وزیری به همراه رئیس جمهور به شهادت رسید.