موضوع: مسافرت آیت‌اله بهبهانی به اصفهان
تاریخ سند: 13 خرداد 1347
موضوع: مسافرت آیت‌اله بهبهانی به اصفهان
متن سند:
از: 10/ ﻫ تاریخ:13 /3 /1347به: 316 شماره: 4761 /10 ﻫ
موضوع: مسافرت آیت‌اله بهبهانی به اصفهان
سید جمال‌الدین صهری سدهی تلفنی از اهواز به میرزا ابراهیم ابن یمین اطلاع داده است که آیت‌اله سیدعلی بهبهانی تا اواخر هفته آینده برای وعظ و خطابه به اصفهان مسافرت خواهد کرد و قرار است ضمن استقبالی که از وی به عمل می‌آورند نامبرده در منزل مرحوم حاج میرزا عبدالجواد کلباسی1 ساکن شود برای اینکه منزل کلباسی نزدیک مسجد سیّد می‌باشد و مشارالیه به جای شفتی که فعلاً مریض است قرار است در مسجد سیّد نماز بخواند.
ملاحظات:
نظریه رهبرعملیات: آیت‌اله بهبهانی هر سال شش ماه تابستان را برای تدریس به اصفهان مسافرت و ضمناً در مسجد سیّد2 نماز گزارده و پس از آن سخنانی ایراد می‌نماید. صفی
نظریه رئیس ساواک: با توجه به اقداماتی که آیت‌اله بهبهانی و فرزندان او در سال گذشته نسبت به تهیه اعلامیه به عمل آورده‌اند این ساواک مسافرت مشارالیه را به اصفهان به مصلحت نمی‌داند.
رونوشت ضمیمه پرونده‌های مربوطه گردید.
در ساعت 45 8 روز 19 /3 سال 47 به بخش 316 واصل گردید.
آقای کاشفی، آقای اوانی عزیمت آیت‌اله بهبهانی به اصفهان بلامانع می‌باشد. ساواک محل ضمن مراقبت دقیق از این شخص چنانچه از وی فعالیت مضره‌ای مشاهده نمود مراتب را اعلام نماید تا تصمیم مقتضی جهت مشارالیه اتخاذ شود. 19 /3
توضیحات سند:
1. آیت‌الله حاج شیخ میرزا عبدالجواد کلباسی، فرزند علامه میرزا محمدهاشم، در سال 1278 ﻫ ش در اصفهان متولد گردید. پدرش میرزا هاشم (متوفای 15/ ذی الحجه /1358 ﻫ. ق در اصفهان و مدفون در تخت فولاد) از علمای متقی و صالح بود و در اصفهان جزو شاگردان آیت‌الله سید محمد باقر درچه‌ای به شمار می‌رفت.میرزا عبدالجواد تحصیلات مقدماتی و عالی خود را در حوزه‌ی اصفهان و نزد اساتید آن سامان به پایان رسانید و به جای پدر خود در مسجد حکیم به اقامه نماز جماعت و ارشاد و هدایت مردم اشتغال داشت. وی مردی فاضل، خلیق، متواضع، مهربان و مورد احترام سایر طبقات و در زمینه کمک به ضعفا و مستمندان و رفع حوائج نیازمندان کوشا بود.
ایشان سال‌های متمادی مرتباً به عتبات عالیات می‌رفت و هر دفعه پنج یا شش ماه در آنجا توقف می‌کرد و به تهذیب نفس و تحصیل کمالات می‌پرداخت.
همیشه موفق به سحرخیزی و تهجد و محبوب‌القلوب بین الناس بود. مخصوصاً اهل اصفهان علاقمند به ایشان بودند.
وی از روحانیون فعالی بود که در سال‌های 1338-1339 در حمایت از حقوق کارگران اقداماتی را علیه استاندار وقت اصفهان صورت داد. در سال 1342 در پی دستگیری حضرت امام تلگرافی را جهت علماء و حضرت امام (ره) در زندان ارسال نمود و به همراه سایر روحانیون اصفهان اعلامیه‌ای را در اعتراض به این دستگیری منتشر کرد.
از آثار بر جای مانده او منهاج السالکین در آداب حج و زیارت مدینه منوره می‌باشد.
آیت‌الله کلباسی در تاریخ 4 /6 /1346 در سن 68 سالگی در بین راه تهران – اصفهان در حادثه تصادف جان سپرد. پیکرش در اصفهان تشییع و پس از انتقال به قم در یکی از حجرات صحن بزرگ حضرت معصومه علیه‌السلام به خاک سپرده شد.
ر.ک؛ تربت پاکان قم، عبدالحسین جواهر کلام، ج 2، صص 879-880.
2. «مسجد سیّد»، به دستور «حجت‌الاسلام شفتى» از علماى بزرگ امامیه در دروه سلطنت محمد شاه قاجار، بنا شده و تزیینات فراوان کاشیکارى دارد. عمر حجت‌الاسلام براى اتمام کار ساختمان و تزیینات مسجد کفایت نکرده و کاشیکارى قسمتهایى از آن همچنان ناتمام مانده است. در کاشیکارى این مسجد مخصوصاً در تزیینات گلدان‌ها و منظره‌هایى که نمایش داده شده رنگ قرمز روشن نقش عمده‌اى دارد و این همان رنگى است که در مساجد دیگر دوره قاجاریه مانند مسجد رحیم خان و مسجد رکن‌الملک نیز مشاهده مى‌شود.
آرامگاه «سیّد حجت‌الاسلام» که بسیار مجلل و باشکوه بنا شده است در گوشه شمال شرقى صحن مسجد قرار دارد. تاریخهاى متعددى از سال 1255 تا 1311 هجرى در این مسجد دیده مى‌شود و کتیبه‌هاى آن به خط محمد باقر شریف رازى است. تزئینات داخل گنبد آرامگاه نیز که از نوع تزئینات گچبرى و آینه کارى و طلاکارى است و بخصوص ضریح نقره و طلاکوب آن همراه با خطوط بسیار زیبا، از جاهاى تماشایى این مسجد است.
ر.ک: آشنائى با شهر تاریخى اصفهان، لطف‌الله هنرفر.