موضوع : بحث بین کارکنان مجله امید ایران
تاریخ سند: 24 بهمن 1345
موضوع : بحث بین کارکنان مجله امید ایران
متن سند:
از : 20 ه 6 به : 324 شماره : 29431/ 20 ه 6 چند روز قبل که در دفتر مجله امید ایران بحثی در اطراف جنگ ویتنام1 بین آقایان افراسیابی سردبیر و محمد کلانتری و پرویز سمیعی2 مسئول آگهی مجله انجام می پذیرد که در این بحث آقای افراسیابی اظهار می دارد اخیرا از طرف دادگاه برتراند راسل اسامی عده ای از سران کشورهای جهان که به طریق مختلف در جنگ ویتنام به سربازان آمریکائی کمک می نمایند به عنوان متهم برده خواهد شد که در بین این اسامی نام اعلیحضرت همایون شاهنشاه آریامهر و دکتر اقبال به علت کمکهائی که از طریق نفت و بنزین شده برده خواهد شد.ضمنا در دفتر مجله عکسهائی رقت انگیز از جنگ ویتنام وجود دارد که اکثرا رفتار بد سربازان آمریکائی را نسبت به ویت کنگها3 نشان می دهد.
نظریه منبع: عکسهای مذکور در بینندگان اثر بسیار نامطلوبی می گذارد.
آقای دهقان پس از بررسی در پرونده صفی پور بایگانی شود ـ 26 /11
توضیحات سند:
1ـ جنگ ویتنام : جنگ آمریکا علیه ویتنام ادامه جنگ فرانسویان با ویتنام بود.بعد از افول موقعیت ژاپن در ویتنام و شکست دول محور در جنگ جهانی دوم، ارتش انگلیس به طور موقت وارد جنوب ویتنام شده و فرانسویان را در راه دستیابی مجدد به حکومت یاری دادند.
از سال 1946 نبرد درازمدت ویت مینه برای آزادی ویتنام وارد مرحله تازه ای شد.
ویت مینه با استقرار در روستاها و کوهستانها، هر لحظه با فرانسویان می جنگید.
در این مقطع آمریکا نیز که موافق حفظ سلطه استعماری فرانسه بر هندوچین بود به کمک فرانسویان شتافت.
طرح امریکا ایجاد نیروی به اصطلاح ملی جهت مقابله با هرگونه خرابکاری شورشیان و دفاع در مقابل طرحهای تجاوزکارانه و توسعه طلبانه شوروی بود.
به همین منظور حکومت دست نشانده بائودای را بر سرکار آوردند و در سال 1349 جنگهای استعماری فرانسه تحت عنوان دفاع از حکومت قانونی بائودای استمرار یافت.
با شکست فرانسه در سال 1954 در نبردهای دین بین فو و قرارداد آتش بس ژنو، ویتنام به دو قسمت شمالی و جنوبی تحت کنترل بائودای با حمایت و پشتیبانی فرانسه قرار داشت.
به موجب قرارداد مذکور مقرر شده بود تا نیروهای بیگانه از کشور خارج شده و وحدت ملی بر اساس انتخابات تا دو سال بعد تحقق پذیرد.
در چنین شرایطی، آمریکا که از مدتها پیش به طور مخفیانه اعزام مشاوران و دیگر مأموران خود را به ویتنام جنوبی آغاز کرده و نگودین دیم را هم به عنوان نخست وزیر به بائودای تحمیل نموده بود، تلاش خود را برای سلطه بر این کشور علنی ساخت.
حکومت دست نشانده در ویتنام جنوبی به سرکوب و کشتار مردم و مبارزان پرداخت به نوعی که مردم چاره ای جز در پیش گرفتن مشی مبارزه مسلحانه راهی نداشتند.
با ادامه سیاست های خشن حکومت های دست نشانده تمام مردم ویتنام جنوبی به قیام بر علیه حاکمیت دست نشانده پرداختند در این مقطع امریکا برخلاف معاهده ژنو نیروهایی را جهت از بین بردن مقاومت مردم و به شکست کشاندن مبارزان به ویتنام اعزام نمود و با حضور علنی ماهیت تجاوزکاران کشور امریکا در نزد جهانیان آشکار شد و باعث مخالفت جهانی با سیاست تجاوزکاران امریکا گردید و این مخالفت حتی به داخل امریکا نیز سرایت نمود.
این روند همچنان ادامه داشت تا اینکه امریکا دریافت که در ویتنام کاری از دستش ساخته نیست و در سال 1968 در مذاکرات صلح پاریس که متضمن خروج از ویتنام بود شرکت کرد و با ویت کنگ ها به مذاکره پرداخت.
پس از ترک نیروهای نظامی امریکا از ویتنام در سال 1973 و سقوط سایگون در 30 آوریل 1975، دولت ویتنام جنوبی سرنگون شد و بدین ترتیب ملت ویتنام پس از چند صد سال مبارزه با چینی ها، فرانسوی ها، ژاپنی ها و آمریکا، سرانجام از یوغ استعمار آزاد شد.
؛ویتنام، تنظیم و گردآوری، محمود مسائلی، ص 70 تا 73، مؤسسه چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه 2ـ پرویز سمیعی فرزند رضا در سال 1314 ه ش در اهواز متولد گردید.
نامبرده دوره ابتدایی را در دبستان خرد و مقطع متوسطه را در دبیرستان های رهنما و حسابی اهواز به پایان رساند واز دبیرستان دارالفنون تهران دیپلم گرفت وی سپس از دانشگاه تهران لیسانس حقوق و علوم سیاسی دریافت نمود.
مشارالیه در سال 1332 به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و به عنوان آموزگار پیمانی به کار پرداخت و مدتی نیز در بنگاه اصلاح امور اجتماعی و عمران دهات به عنوان کارشناس مشغول به کار بود.
پرویز سمیعی در سال 1337 در وزارت اطلاعات استخدام شد و در مشاغلی از جمله رئیس اداره بخشنامه و مسئول تهیه برنامه های رادیویی و مدیر کل اطلاعات و رادیو در خوزستان به کار پرداخت و در سال 1345 با درخواست دربار به آنجا منتقل و معاون قسمت عرایض دفتر شاه بود و در سال 1347 از طرف دربار یک دستگاه اتومبیل بوی اهدا کرد.
پرویز سمیعی در حزب رستاخیز نیز عضویت داشت.
اسناد ساواک ـ پرونده انفرادی 3ـ ویت کنگها : در جنگ امریکا بر علیه ویتنام و در جریان نبردها، سیاستمداران آمریکایی در یک جنگ روانی و تبلیغاتی مبارزان جنوب ویتنام را ویت کنگ، یعنی کمونیستهای ویتنامی می نامیدند تا با قرار دادن آنها در جرگه کمونیسم به جنایتهای خود در ویتنام مشروعیت ببخشند.