تاریخ سند: 15 مهر 1342
متن سند:
بیانیه حضرت مستطاب آیت الله العظمی آقای حاج سید محمدهادی میلانی دام ظله پس از ورود به مشهد مقدس بسم اللّه الرحمن الرحیم ملت مسلمان ایران همانطور که اطلاع دارید پس از آنکه متولیان ظلم و جنایت برخلاف تمام قوانین انسانی خانه ام را در تهران محاصره کردند و مرا در خانه زندانی ساختند ؛ روز هجدهم این ماه به طور ناگهانی مجبورم نمودند تا تهران را ترک کنم و حتی یک روز مهلت توقف ندادند تا با زندانیان حکومت جور حضرت مستطاب آیت الله خمینی و آیت الله قمی ملاقات و تودیع نمایم و اجبارم نمودند به مشهد مقدس مراجعت کنم، گمان می کنند با مراجعت کسانی که مهاجر فی سبیل اللّه بوده و به تهران آمده بودند ؛ فتوری در مبارزه شما ملت مسلمان پیدا خواهد شد که با اتکاء به قدرتهای غیرقانونی ما را مجبور به حرکت ساختند (و کل یعمل علی شاکلته)1 ولی همانطور که مکرر اعلام داشته و اکنون نیز تکرار می کنم ؛ مبارزه موجود در سطحی قرار ندارد که بتوان آن را عقیم نمود و یا با دور و نزدیک کردن افراد، فتوری در آن ایجاد کرد ملتی کارد به استخوان رسیده براثر فشار ظلم و بیدادگری هیئت حاکمه خود ؛ و با ایمان به صحت راهی که می رود مبارزه را علیه حکومت فعلی شروع کرده و تا رسیدن به مقصود و ایجاد یک حکومت مشروع و قانونی، طبق وظیفه شرعی از پای نخواهد نشست.ملت مسلمان : من در این سفر آنچه توانستم نصیحت کردم و خیرخواهی نمودم و همه روز تذکر دادم که ظلم قابل دوام نیست، آدم کشی و پرونده سازی بقا ندارد؛ مکررا گفتم ملت بیچاره و ستم کشیده ایران با کسی سر جنگ ندارد، او می خواهد بیش از این به حقوق فردی و اجتماعیش تجاوز نشود خواسته او یک خواسته انسانی و مشروع است تا هنوز انفجاری پیدا نشده و راه اصلاحی باقی است حق مردم را به مردم واگذار کنید و حکومت ملت را به خودش بسپارید و با آنکه حجت خدا را برآنها تمام کردم نصیحت و موعظت، جز ادامه فشار و ظلم حاصل دیگری نداشت و با خدای خود می گویم «انی کلما دعوتهم لتغفرلهم جعلوا اصابعهم فی آذانهم و استغشواثیابهم و اصرو و استکبروا استکبارا»1 ملت مسلمان : در این راه موافق از مخالف و مؤمن از منافق شناخته شد و خداوند حجت خود را بر عموم تمام ساخت «لیهلک من هلک عن بینۀ و یحی من حی عن بینۀ»2 و من با توجه به اوضاع گذشته و حال یادآور می شوم و تأکید می کنم که افراد مؤمن و مسلمان ؛ برای نیل به مقصود قبل از هر چیز به تأسیس و ورود در تشکیل وحدت اجتماعی و مذهبی نیاز دارند تا نیروی ایشان را از تفرقه و زوال محافظت کند که «یداللّه مع الجماعه»3 البته ممکن است اختلافاتی جزئی خدای نخواسته پیدا شود، ولی باید توجه داشت تا هدف مشترک است راه نیز مشترک خواهد بود «ولاتنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم»4 یقین بدانید که دشمنان ملت اسلام از هر خلاف و تفرقه ای سوء استفاده خواهند کرد.
همانطور که در جریان تحریم انتخابات ملاحظه شد فقط در سایه وحدت و اتفاق بود که غیر قانونی بودن مجلس و انتصابی بودن افراد آشکار گردید.
در خاتمه اینجانب از طرف صاحب شریعت علیه الصلواۀ والسلام از تمام کسانی که در این میدان شهامت به خرج داده و فداکاری نموده اند از روحانیون عالی مقامی که به تهران مهاجرت فرمودند از علمای بزرگ و رجال اسلامی که در خارج مملکت ما را یاری می کنند از علمایی که در مرکز مملکت و در استانهای دیگر با بیان حقیقت در مقابل ظلم مقاومت می نمایند از خطباء و وعاظ محترمی که به خطر انداختن خود وظیفه مقدس امر به معروف و نهی از منکر را انجام می دهند، از رجال و شخصیاتی که در راه مبارزه علیه ظلم در زندانها بسر می برند از مسلمانهایی که در زندانهابه جرم اظهار حق شکنجه می بینند و بالاخره از هر مسلمان و مؤمنی که در راه دفاع از مصالح امت اسلامی قدمی برمیدارد و رنجی تحمل می کند تشکر و تقدیر می نمایم و از خدای بزرگ برای عموم نصرت و توفیق میطلبم.
امید است با توجه به عنایت حضرت بقیه اللّه ارواحناله الفداء ملت مسلمان هر چه زودتر موفق و منصور گردد.
و ما توفیقی الاباللّه علیه توکلت و والیه انیب.
1 18 ج ل 73 ـ مطابق 15 /7 /42 مشهد ـ محمدهادی الحسینی المیلانی
توضیحات سند:
1 ـ هر کس به حسب ذات و طبیعت خود عملی انجام خواهد داد.سوره اسراء، آیه 84 1 ـ هر چه آنان را به مغفرت و آمرزش تو خواندم انگشت بر گوش نهادند و جامه به رخسار افکندند و بر کفر اصرار و لجاج ورزیدند و سخت راه تکبّر و نخوت پیمودند.
سوره نوح، آیه 7 2 ـ تا هر که هلاک شدنی است بعد از اتمام حجت هلاک شود، و هر که لایق حیات ابدی است به اتمام حجت به حیات ابدی رسد.
سوره انفال، آیه 420 3 ـ دست و الطاف خداوند با اتّحاد و هماهنگی است.
ر.ک : سنن ترمذی، جلد 3، صفحه 316 4 ـ و راه اختلاف و تنازع نروید که بواسطه اختلاف و تفرقه فشل و ضعیف شده و قدرت و اقتدارتان از بین خواهد رفت.
سوره انفال، آیه 46 1 ـ از خداوند ـ در هر کار ـ طلب توفیق نموده، بر او توکل کرده و به درگاه او ـ از شر بدان ـ پناه می برم.
سوره هود، آیه 88