موضوع : دولت
تاریخ سند: 9 تیر 1337
موضوع : دولت
متن سند:
شماره : 2ـ3ـ1246 دکتر بینا نماینده مجلس شورای ملی به دوستان نزدیک خود اظهار داشته نقشه نمایندگان حزب مردم این است که با تقویت علی اصغر حکمت1 وزیر امورخارجه شکافی در داخل دولت ایجاد کرده و از این راه زمینه تزلزل موقعیت دولت را فراهم سازند.مشارالیه افزوده به نمایندگان حزب مردم تذکر داده شده موقعی که آقای حکمت وزیر امورخارجه در جلسات مجلس حاضر می شود و یا مطالبی بیان می کند نظریات و گفتار ایشان مورد تأیید فراکسیون قرار گیرد و حتی این تأیید به صورت کاملاً علنی و مشخص انجام گیرد.
شایعه نخست وزیری آقای حکمت بعد از آقای دکتر اقبال نیز از ناحیه حزب مردم انتشار یافته و نقشه آنها این است با متزلزل نشان دادن وضع دولت مانع توسعه تشکیلات حزب ملیون گردند.
س ـ د ـ بایگانی حزب مردم 3796 ـ 16 /4 /37
توضیحات سند:
1ـ علی اصغر حکمت فرزند میرزا احمدعلی مستوفی (حشمت الملک) در سال 1272 ش در شیراز متولد شد.تحصیلات علوم قدیمه را در مدرسه منصوریه شیراز گذراند و سپس به تهران آمد و فقه و فلسفه را نزد مرحوم میرزا طاهر تنکابنی فرا گرفت، سپس به مدرسه آمریکائی تهران رفت و از آن مدرسه موفق به اخذ دانشنامه متوسطه شد.
حکمت در سال 1297 ش به خدمت وزارت معادن در آمد و عهده دار ریاست کارگزینی و بازرسی شد.
در سال 1304 به نمایندگی مجلس مؤسسان از طرف مردم جهرم برگزیده شد.
پس از آن به مساعدت علی اکبر داور به وزارت عدلیه منتقل شد و از طرف او برای ادامه تحصیل به فرانسه و انگلستان رفت و از دانشکده ادبیات پاریس در سال 1311 موفق به اخذ لیسانس شد.
در کابینه محمدعلی فروغی در 26 شهریور 1312 به سمت کفالت وزارت معارف انتخاب شد و در سال 1313 به سمت وزیر آن وزارتخانه معرفی گردید.
در کابینه اول و دوم محمود جم نیز همچنان این وزارتخانه را به عهده داشت.
روز 23 تیر 1317 مورد غضب رضاشاه واقع و از کار برکنار شد.
علت این غضب و برکناری مخابره تلگراف به وزیر کشور فرانسه بدون جلب نظر رضاشاه بود.
پس از چند ماه خانه نشینی مجددا به دربار احضار شد و پست وزارت کشور در کابینه متین دفتری در بهمن 1318 به او واگذار شد.
حکمت ضمن عهده دار بودن شغل وزارت از سال 1314 تا 1317 ریاست دانشگاه تهران را نیز عهده داربود.
پس از شهریور 1320 در دولت محمدعلی فروغی مدتی وزیر بهداری بود و پس از آن در 28 بهمن 1321 در کابینه علی سهیلی وزیر دادگستری و در 28 خرداد 1326 در کابینه محمد ساعد ابتدا وزیر امورخارجه و سپس وزیر مشاور گردید.
حکمت از سال 1332 تا 1336 سفیرکبیر ایران در دهلی نو بود.
در کابینه منوچهر اقبال از 20 اردیبهشت 1337 تا 22 خرداد 1338 مجددا عهده دار پست وزارت خارجه شد و سرانجام در اوایل شهریور 1359 در تهران درگذشت.
او نیز مانند بسیاری از اعضای هیئت دولت عضو لژ فراماسونری بود.