تعدادى از روحانیون اصفهان
تاریخ سند: 23 دی 1356
تعدادى از روحانیون اصفهان
متن سند:
به: شهربانى استان اصفهان 13561023تاریخ: 23 /10 /2536از: ریاست سازمان اطلاعات و امنیت استان اصفهان شماره: 442 ـ 5 ـ 51
برابر اطلاع مورخه 22 /10 /36 تعدادى از روحانیون اصفهان به شرح زیر به منزل آقاى حاج حسین خادمى واقع در خیابان شیخ ابو مسعود مراجعه و ضمن صرف ناهار در آنجا و قرائت قسمتى از روزنامه اطلاعات مورخ 17 /10 /36 تحت عنوان استعمار سرخ و سیاه ایران1 بحث و گفتگو نموده و اظهار مى‌دارند ما منتظر تصمیم علماء و روحانیون قم مى‌شویم که هر تصمیمى که از جانب آنان اتخاذ گردید در اصفهان اجراء نمائیم و فعلاً نیز از برگزارى نماز در مساجد و منبر رفتن خوددارى نماییم که آقاى ناطق اظهار مى‌نماید ما یک شب از رفتن منبر خوددارى مى‌نماییم و فعلاً این عمل به مصلحت نمى‌باشد که لیلۀ گذشته نیز از طرف آن عده از روحانیون که در منزل آقاى خادمى اجتماع نموده بودند نماز برگزار نگردیده است.
1ـ حر حسینى 2ـ محبوبى 3ـ روضاتى 4ـ سجادى 5ـ محقق 6ـ بدرى 7ـ موسوى 8ـ ابطحى
امنیت داخلى دقیقاً و به طور غیر محسوس باین موضوع رسیدگى و در صورت لزوم تذکر لازم به بعضى از روحانیون مورد نظر داده شود که در حفظ امنیت منطقه و ثبات آن بیش از پیش همکارى نمایند.[تقوى] 24 /10
توضیحات سند:
1ـ یک مقاله سفارشى و لاک و مهر شده توسط داریوش همایون وزیر اطلاعات و جهانگردى جهت انتشار به روزنامه اطلاعات داده شد. این مقاله تحت عنوان «ارتجاع سرخ و سیاه در ایران» با نام مستعار احمد رشیدى مطلق در روزنامه مذکور به چاپ رسید. نویسنده ضمن توهین به حضرت امام خمینى (سلام‌اللّه علیه) ایشان و مخالفین انقلاب سفید شاه را عوامل ارتجاع دانسته و علت حادثه پانزده خرداد را به ایشان نسبت داده است. در قسمتى از این مقاله آمده «سرآغاز انقلاب شاه و ملت در روز ششم بهمن ماه 2521 شاهنشاهى (1341) استعمار سرخ و سیاه ایران را که ظاهراً هر کدام در کشور ما برنامه و نقشه خاصى داشتند با یکدیگر متحد ساخت که مظهر این همکارى صمیمانه در بلواى روزهاى پانزدهم و شانزدهم خرداد 2522 (1342) در تهران آشکار شد.... روح‌اللّه خمینى معروف به هندى بود. به قولى او مدتى در هندوستان و در آنجا با مراکز استعمارى انگلیس ارتباطاتى داشته است و به همین جهت به سید هندى معروف شده است... ارتجاع سرخ و سیاه او را مناسبترین فرد براى مقابله با انقلاب ایران یافتند.» انتشار این مقاله موجب انفجار خشم مردم مسلمان شد و شهر قم حالتى غیر عادى و ملتهب به خود گرفت. فرداى آن روز بازار و شهر قم و همچنین درسهاى حوزه یکپارچه تعطیل شد و سیل جمعیت با حرکت به سوى خانه مراجع و مدرسین حوزه از آنان خواستند تا در قبال این اهانت به ساحت امام و روحانیت ساکت ننشینند. در روز 19 دیماه نیز راهپیمایى آرام طلاب و مردم و حضور آنان در منازل مدرسین، در ابعاد گسترده‌ترى ادامه داشت. پس از سخنرانى تند آیت‌اللّه حسین نورى علیه سیاستهاى رژیم، به هنگام بازگشت جمعیت، در میدان شهدا (چهار راه فاطمى)، مأمورین مسلح رژیم با ایجاد درگیرى ساختگى به روى راهپیمایان آتش گشودند. در این واقعه عده‌اى از طلاب و مردم قم شهید و جمعى نیز مجروح و عده‌اى دستگیر شدند. مردم براى اهداى خون به بیمارستانها مى‌رفتند. مأمورین رژیم شبانه تعدادى از مجروحین و پیکر مطهر شهدا را از بیمارستانها ربودند. اساتید و فضلاى سراسر کشور با انتشار اعلامیه‌هایى، به مقاله توهین‌آمیز روزنامه اطلاعات و کشتار مردم بى‌دفاع اعتراض کردند.ر. ک: کوثر، ج 1، صص 320ـ319 غلامرضا کرباسچى، هفت هزار روز، ج 2، صص 782ـ777 روزشمار تاریخ ایران، باقر عاقلى، ج 2، ص 336