آیت الله شهاب الدین نجفی مرعشی
آیت الله شهاب الدین نجفی مرعشی
متن سند:
نامبرده در ساعت 0945 روز 7 /9 /43 به مناسبت شروع درس طلاب علوم دینی قم در مسجد بالاسر به منبر رفته ضمن بیانات خود اظهار داشته که روحانیون پشتیبان استقلال مملکت می باشند.ضمنا در مورد تبعید آیت الله خمینی و دستگیری فرزند وی (سیدمصطفی خمینی)1 اظهار تأسف نموده و گفته است در هیچ جای دنیا بدین وضع از روحانیون هتک حرمت نمی شود.
روزنامه ها به روحانیون آزادانه اهانت می کنند اگر شخصی در ابراز مطالب خود آزاد است چرا به ما آزادی نمی دهند.
ضمنا درباره تحت فشار قرار گرفتن مردم از ترقی مواد نفتی ضمن صحبت مختصر اشاره ای نموده است.
ارزیابی خبر : سخنرانی مشارالیه در مسجد مزبور و بیان مطالب فوق مورد تایید است.
ایراد سخنرانی و اظهار مطالب مذکور از طرف نامبرده صحت دارد بایگانی شود صابری 18 /9 ن ـ ج ـ 1701ـ شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی از بدو شروع نهضت اسلامی همراه حضرت امام خمینی (ره) بود ایشان ابتدا در سال 1342 و پس از شروع نهضت دستگیر شد و پس از مدتی حبس به ترکیه تبعید شد.
پس از تغییر تبعیدگاه امام خمینی (ره) ایشان نیز در سال 1344 از ترکیه به عراق رفت و در شهر نجف ساکن شد.
آیت الله سید مصطفی خمینی حدود 13 سال در حوزه علمیه نجف به تدریس و تألیف و تربیت طلاب علوم دینی مشغول بود و در کنار فعالیت های علمی خود با انقلابیون مسلمان مرتبط بود و گاه تدارک آنان از ناحیه ایشان صورت می گرفت.
روحیه انقلابی وی مشوق بسیاری از مبارزان برای فراگیری فنون نظامی و چریکی بود بیشتر این فعالیتها نمی توانست از نظر جاسوسان رژیم شاه به دور باشد به همین دلیل اگر هم درگذشت این روحانی مبارز را رویدادی طبیعی بدانیم شخصیت مبارزاتی او انعکاسی جز شهادت آن هم بدست رژیم شاه در اذهان مردم متبادر نمی کرد هر چند خاطرات به جای مانده از آن زمان نیز دلالت بر شهادت ایشان دارد.
حجت الاسلام سیدمحمود دعایی در این مورد می گوید: «با علائمی که روی پوست بدن وجود داشت مشخص بود که مرگ طبیعی نبوده و ناشی از یک مسمومیت است...
» و از آنجا که حاج آقا مصطفی از شروع نهضت در سال 1341 در کنار امام قرار داشت دست راست ایشان محسوب می شد و یک چهره انقلابی بود که با روحانیون، روشنفکران، دانشجویان مسلمان و مبارز داخل و خارج کشور ارتباط داشت از این رو ساواک با به شهادت رساندن وی کوشید یک مخالف جدی را از سر راه رژیم برداشته و امام را تنها بگذارد و متأسفانه ایشان در روز 30 /7 /56 در منزل خود در شهر نجف اشرف به وضع ناگهانی و نامعلومی به ملکوت اعلا پیوست.
پیکر آیت الله مصطفی خمینی را ساعت 10 صبح از نجف به کربلا بردند و در آب فرات غسل دادند و پس از تشییع باشکوهی در ایوان طلای مرقد حضرت علی (ع) به خاک سپرده شد.
شهادت ایشان سر منشأ تشدید مبارزات در قالب مجالس ختم برای ایشان و بیان اهداف نهضت اسلامی و جنایات رژیم در سراسر ایران گردید.
ر.ک: انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ج 1، صص غ ـ ظ.