موضوع : هیئت متحده انصارالقرآن
تاریخ سند: 8 خرداد 1348
موضوع : هیئت متحده انصارالقرآن
متن سند:
از : 20 ه 3 به : 316 شماره : 13441 /20 ه 3 جلسه هیئت فوق از ساعت 2000 روز 1 /3 با شرکت عده ای در حدود 25 نفر در خیابان نواب کوچه صدیق پلاک 17 منزل قدیرخان تشکیل گردید، ابتدا آیاتی از قرآن مجید توسط حاج علی اصغر کمیلی قرائت و تفسیر شد و در ساعت 2110 حاج شیخ فضل اللّه محلاتی به منبر رفت و ضمن سخنان خود اظهار داشت مردم دیگر به دین خود احترام نمی گذارند ولی این را بدانید که تنها ایمان هر شخص است که او را هدایت و نگهداری می کند، مثلاً خود کمونیستها هم به یک چیز ایمان دارند.ای مسلمانان سعی کنید در جلسات مذهبی بیشتر شرکت کنید و تعداد جلسات را زیادتر نمائید فرقه بهائی1 در صدد می باشد که جوانان ما را از دین خارج کنند، سال گذشته در تکیه ای جلسه ای داشتم و امسال جای آن تکیه مسجد بزرگی بنا شده بیائید برای یاری دین کمک کنید.
در خاتمه امیرخان کریمی ذکر مصیبت نمود و ضمن دعای خود گفت خدایا زندانیان بی گناه را آزاد بفرما و شر اسرائیل را از سر مسلمین کوتاه کن (آمین شدید حضار) این جلسه در ساعت 2230 پایان یافت.
رونوشت برابر اصل است.
اصل در پرونده 162029 بایگانی است.
در پرونده حاج شیخ فضل اللّه محلاتی بایگانی شود.
توضیحات سند:
1ـ بهائیه یا بهائیان پیروان میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله که او را مؤسس شریعت تازه و موعودی که باب بشارت ظهور او را داده می دانند.تعلیمات و آموزه های بهاءالله که بیشتر توسط پسرش عباس افندی معروف به عبدالبهاء منتشر گردید مخلوطی از عرفان اسلامی و برخی از نتایج حکمت و معرفت اروپا در قرن 19 است.
بهائیان معتقدند که بعد از حضرت محمد (ص)، باب و بعد از وی میرزا حسینعلی بهاءالله به عنوان مظهر الهی به عالم آمده اند.
اما می گویند که بعد از بهاءالله لااقل تا هزار سال دیگر مظهر الهی در عالم نخواهد آمد.
مبادی عمده اخلاقی بهائیان عبارت است از وحدت افراد عالم، مساوات زن و مرد و مخالفت با تعصبات ملی و دینی.
آنها نماز خاص دارند که هر روز سه نوبت می خوانند و روزه آنان خاص 19 روز آخر هر سال می باشد.
مراکز مهم اجتماعات رسمی آنها حظیره القدس نام دارد (دایره المعارف فارسی مصاحب، ج 1، ص 475).
بسیاری از مورخان و محققان تاریخ معاصر ظهور فرقه های بابیه و بهائیه را از نتایج فرقه سازی استعمار اروپاییان در کشورهای مسلمان می دانند.
همگامی این فرق با سیاستهای استعماری بیگانگان تأیید براین مدعا است.
فرقه ضاله بهائی در دوران حکومت پهلوی به اوج نفوذ و اقتدار خود در ایران رسید.
ارتشبد حسین فردوست، رئیس دفتر ویژه اطلاعات محمدرضا شاه معتقد است رضاخان با بهائیان روابط حسنه داشت تا حدی که اسدالله صنیعی را که یک بهائی منتسب بود به سمت آجودان مخصوص محمدرضا، ولیعهد منصوب کرد (ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، ج 1، ص 374).
فردوست می نویسد : محمدرضا شاه نیز از تشکیلات بهائیان و نفوذ افراد بهائی به مقامات مهم و حساس مملکت آگاهی داشت و با حسن ظن به مسئله می نگریست.
هنگامی که امیرعباس هویدا که منسب به بهائی گری بود به نخست وزیری رسید نفوذ بهائیان به اوج رسید.
اسدالله صنیعی در کابینه او به وزارت جنگ و وزارت خواربار رسید.
فردوست عقیده دارد عبدالکریم ایادی که پدرش از خواص عباس افندی بود، نقش مهمی در نخست وزیری هویدا دارد (همانجا).
بهائیان همچنین در این دوره به مراکز مهم اقتصادی کشور نفوذ کردند و ثروتهای کلانی را از طریق زد و بند با مقام های سیاسی تصاحب کردند.