اختلاف در حزب ایران نوین
تاریخ سند: 25 خرداد 1344
اختلاف در حزب ایران نوین
متن سند:
شماره: 7425 تاریخ:25 /3 /1344[از:] ساواک استان مرکز
[به:] تیمسار ریاست ساواک مدیریت کل اداره سوم
اختلاف در حزب ایران نوین
عطف به 13602 /321- 9 /3 /44 آقای خواجه‌نوری1 به اطلاع نخست‌وزیر می‌رساند به اتفاق وزرا در جلسات حزب ایران نوین شرکت نمایند آقای هویدا اظهار می‌دارد که بنده و وزرای کابینه‌ام گرفتارند وقت آمدن و شرکت در جلسات حزبی را فعلاً نداریم که همین موضوع را در حزب روی اختلافات نخست‌وزیر و آقای خسروانی تلقی می‌نمایند. ش
رئیس ساواک استان مرکز- مولوی
توضیحات سند:
1. محسن خواجه‌نوری فرزند حاج محمدعلی حبیب (شالفروش) در سال 1295 ﻫ ش در تهران به دنیا آمد. پس از آنکه تحصیلات ابتدایى را در ایران به پایان رسانید، عازم فرانسه شد و در آنجا دوران متوسطه را گذراند، سپس عازم سوئیس شد و در دانشگاه لوزان سوئیس تحصیلات عالى را در رشته علوم عالى تجارت و اقتصاد ادامه داد و به تهران بازگشت. وی در دانشگاه تهران در رشته حقوق قضایى دانشکده حقوق تهران ادامه داد.خواجه نوری ابتدا به سمت مشاور مالى اقتصادى وزارت دارایى به کار پرداخت و به یکى از اشخاص با نفوذ و صاحب قدرت تبدیل شد. هنگامى که وزارت کار تأسیس شد، محسن خواجه نورى عضو هیئت عالى مستشارى این وزارتخانه شد و در تنظیم و تدوین قانون اولیه کار نقش مؤثرى داشت. در همین وزارتخانه بود که مشاغل و مقامات گوناگونى از قبیل ریاست اداره مدیر کلى و مدیریت عامل صندوق تعاون و بیمه کارگران را بر عهده گرفت.
محسن خواجه نورى، اولین مدیر عامل سازمان بیمه‌هاى اجتماعى بود که در تشکیل این سازمان نقش عمده‌اى داشت و در دور بیست و یکم و بیست و دوم قانونگذارى نمایندگی مردم شمیران ـ لواسانات ـ رودبار و قصران در مجلس شوراى ملى را بر عهده داشت. وی پس از آنکه منصور نخست‌وزیر شد، به عنوان لیدر اکثریت مجلس توسط نمایندگان عضو فراکسیون انتخاب شد. او عضو هیئت امناى دانشگاه ملى و عضو شوراى باشگاه خلبانى کشورى و عضو هیئت امناى بنگاه دریایى تراب و مدیرعامل باشگاه ورزشى نور نیز بود. خواجه‌نورى یکى از آثار برگزیده آندره ژید را به فارسى ترجمه و نشان درجه 4 همایون را دریافت کرده بود. وی عضو حزب ایران نوین و رستاخیز بود و از سیاست غرب طرفداری می‌کرد. خواجه نوری از اعضای برجسته جمعیت فراماسونری لژهای فردا، ابن سینا و دانش بود. وی پس از پیروزى انقلاب اسلامى در مهرماه 1358به حکم دادگاه انقلاب اعدام شد.