موضوع : تشکیل جلسه در منزل شیخ باقر نهاوندی
تاریخ سند: 14 فروردین 1351
موضوع : تشکیل جلسه در منزل شیخ باقر نهاوندی
متن سند:
از : 20 ه 12 به : 312 شماره : 10112 /20 ه 12 روز 8 /1 /51 فضل اله مهدیزاده محلاتی، جوادی شجونی، نجم الدین اعتمادزاده، موسوی در منزل شیخ باقر نهاوندی1 به دیدن او رفته بودند محلاتی اظهار داشت از اول احمقی کردیم که به منبر رفتیم اکنون هم باید رفقا از رفتن به منبر خودداری کنند و هر مقدار کمک پولی هم که لازم باشد من می کنم در این موقع مرتضی تجریشی تلفنی تماس حاصل و سئوال می نماید آقایان در آنجا تشریف دارند و از حال آنان جویا می گردد.نظریه شنبه : افراد فوق الذکر ضمن حمایت از شیخ محمدتقی فلسفی و تحریک بعضی از افراد غیر روحانی از قبیل مرتضی تجریشی قصد اخلال و تحریک دارند و از موقعی که مرتضی تجریشی مخالفت خود را با مناقبی در مورد منبرش در شب عاشورا و تکریم جناب آقای نخست وزیر شروع نموده با روحانیون طرفدار خمینی تماس حاصل و اقداماتی را شروع کرده است چنانچه هر چه زودتر جلو این تماسها و مداخلات ناروا گرفته نشود ریشه اختلافات عمیق تر خواهد شد ضمنا شیخ محمدتقی فلسفی کارگردان اصلی بوده زیرا در ختم پسران جوهری در بازار که از مناقبی دعوت شده بود مشارالیه در این مورد دخالت و صریحا اظهار داشته صلاح است شیخ جعفر خندق آبادی منبر برود.
نظریه سه شنبه : در صورت تصویب وعاظ مذکور به صورت انفرادی احضار و تذکرات لازم به آنان داده شود همچنین بنظر می رسد چنانچه مرتضی تجریشی نیز احضار و اخطار شدید به او بشود در کاهش مداخلات وی مؤثر خواهد بود.
ضمنا به شنبه آموزش لازم در زمینه تماسهای بیشتر و مراقبت های لازم داده شده است.
سپاهی نظریه چهارشنبه : نظریه سه شنبه مورد تائید است.
پاد
توضیحات سند:
1ـ حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمدباقر نهاوندی فرزند مرحوم حاج شیخ جعفر نهاوندی در تهران زاده شد و در مهد تربیت پدر پرورش یافت و به کسوت روحانیت درآمد.علوم جدید را تا سیکل خواند و به دروس قدیم اشتغال یافت.
در سال 1335 ش در رشته منقول لیسانس گرفت و پس از آن در امر تدریس و تبلیغ اشتغال دارد.
وی تألیفات عدیده ای در معارف دینی دارد از آن جمله است : بزرگترین مدرک شیعه (مکالمات مأمون با علماء سنت، فرستاده خدا در نبوت پیغمبر آخر زمان، قائم به حق بقیه اللّه (در حالات امام زمان عج).
حاج شیخ محمدباقر نهاوندی از دوران مبارزات نهضت ملی نفت وارد فعالیت سیاسی گردید.
ر.ک : گنجینه دانشمندان، محمد شریف رازی، انتشارات اسلامیه، 1353 ش، ج 4، ص 589.