موضوع : حزب مردم
تاریخ سند: 14 بهمن 1337
موضوع : حزب مردم
متن سند:
شماره : 2 ـ 3 ـ 5046 ساعت 5 بعدازظهر روز مذکور حوزه شماره یک بخش 4 با حضور منصوریان وکیل دادگستری ـ معدلی فرماندار سابق قصرشیرین ـ پرویز وهمی حسابداری و صوفی کارمند بانک ملی ایران تشکیل ولی به علت غیبت چند نفر از اعضا حوزه رسمیت نیافته است.در حال حاضر 30 حوزه در حزب مردم تشکیل شده که هر یک دارای 20 عضو می باشد و در حدود 2500 نفر دیگر از اعضای حزب را کارگران نانوائی ـ راه آهن ـ شرکت تلفن ـ کوره پز خانه و چیت سازی تشکیل می دهند که این عده اخیر در حزب حاضر نمی شوند و فقط برای ثبت نام به آنجا مراجعه کرده اند.
روز مذکور در کلوپ حزب مردم بین اعضای حزبی راجع به وضع دولت صحبت شده و معدلی فرماندار سابق قصرشیرین اظهار داشته دولت آقای دکتر اقبال تا 15 روز دیگر مستعفی یا تغییرات عمده ای در کابینه روی خواهد داد ولی به طوری که اطلاع یافته آقایان علی اصغر حکمت و دکتر علی امینی در شرفیابی سه ساعته خود به حضور شاهنشاه حاضر به تشکیل کابینه ائتلافی نگردیده و آنچه مسلم است شانس آقای دکتر علی امینی برای احراز پست نخست وزیری از دیگران بیشتر است.
دکتر منصوریان اظهار داشته لوایح اخیر دولت دشمنان زیادی برای آقای دکتر اقبال ایجاد نمود و همین اشخاص به کارشکنی علیه دولت پرداخته اند و در نتیجه دولت فعلی اجرای لوایح خود را بایستی به دولت دیگری واگذار کند و در اکثر محافل سیاسی موضوع تغییر دولت مورد بحث است بالاخص پس از انتقاد آقای نخست وزیر از پیمان بغداد1 در جلسه کراچی تغییر دولت قطعی به نظر می رسد.
15 /11 /37 حزب مردم 7 ـ ح ـ 317 بخش 2 ضمیمه و بایگانی شود.
30 /11 /37
توضیحات سند:
1ـ پیمان بغداد (Bughdad Pact) : در فوریه 1955 عراق و ترکیه این پیمان را بستند و اعلام کردند که کشورهای عضو «جامعه عرب» و «دیگر کشورهای علاقمند به صلح و امنیت خاورمیانه» ـ که در آن دو دولت آنها را به رسمیت شناخته باشند ـ می توانند به این پیمان بپیوندند.در 1955 ایران و بریتانیا و پاکستان به این پیمان پیوستند.
انگلستان و آمریکا پیمان بغداد را «حلقه ی شمالی» دفاع از خاورمیانه در برابر شوروی و شوروی آن را ابزاری در دست تجاوزگرانی می دانست که «علاقه ای به صلح و امنیت بین المللی ندارند.
» در مه ژوئن 1957 نمایندگان امریکا به عضویت کمیته اقتصادی و نظامی پیمان در آمدند، اما ایالات متحد خود به پیمان نپیوست.
عراق پس از انقلاب ژوئیه ای 1958، در مارس 1959 از پیمان خارج شد و این پیمان در اوت 1959 «سازمان پیمان مرکزی» (نک سنتو) نامیده شد و مرکز آن را از بغداد به آنکارا بردند.
(دانشنامه سیاسی، داریوش آشوری، ص 89)