موضوع: هاشمی گنابادی
تاریخ سند: 10 اردیبهشت 1353
موضوع: هاشمی گنابادی
متن سند:
از: 9 / ﻫ تاریخ: 10 /2 /1353به: 312 شماره: 3404 /9 ﻫ
موضوع: هاشمی گنابادی
به مناسبت ازدواج یادشده، عاشوری . طبسی . موسوی . اسدی . محامی . فلسفی . مجد و عده‌ای دیگر در منزل هاشمی گنابادی واقع در پائین خیابان بیست متری مصلی حضور داشتند. عاشوری به مجد اظهار داشت در کتاب وافی1 روایتی است که امام قیام مسلحانه زید بن علی ابن الحسین را رهبری می‌کرده‌اند. عاشوری قدری صحبت نمود، سپس طبسی از شیخ علی فلسفی2 سئوال کرد که قیام مسلحانه[زید بن]علی ابن الحسین3 مورد تائید ائمه بوده یا خیر. وی پاسخ داد شما چه نتیجه‌ای می‌خواهید بگیرید، بالاخره مسلّم است که امر به معروف و نهی از منکر واجب است و اگر این جهت منجر به قتل نفس شود، احتیاج به اذن حاکم شرع دارد و معلوم است و ائمه یا علماء اگر قیامی نداشته‌اند، از باب این بوده که این وظیفه را واجب نمی‌دانسته‌اند، بلکه گاهی می‌شود که ضرر قیام به کاری سنگین تر است، لذا صلاح نمی‌دانند، نه اینکه با اصل وظیفه مخالف باشند.
توضیح یکشنبه ـ هاشمی گنابادی4 از طلاب مدرسه نواب بوده و از طرفداران خمینی است. ضمناً حبیب اله عاشوری . شیخ عباس واعظ طبسی . سید عباس موسوی قوچانی5. شیخ غلامرضا اسدی 6. امیر مجد و شیخ محمدرضا محامی دارای سابقه می‌باشند. آرزو
آقای علیخانی . با توجه به توضیح یکشنبه، بهره برداری و سوابق این افراد تکمیل و مراقبت شوند. 18 /2
در پرونده کلاسه 94295بایگانی شود.
توضیحات سند:
1. کتاب «وافی» از تألیفات ملامحسن فیض کاشانی (ره) میباشد که درباره وجه تسمیه‌ی آن می‌نویسد: « سمّیته بالوافی لوفائه بالمهمّات و کشف المبهمات»؛ یعنی این کتاب را از آن جهت وافی نامیدم که تمام مباحث مهم را در بر دارد و از مطالب مبهم پرده برمی‌دارد.2. آیت‌الله میرزا علی آقا فلسفی، فرزند آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنی، در دی ماه 1299 ﻫ ش در تهران متولد شد. دروس مقدماتی و سطوح عالی را در مدرسه مروی و مدرسه محمّدیه نزد استادان آن مدارس و مرحوم آیت‌الله تنکابنی فرا گرفت، سپس به توجیه پدر برای ادامۀ تحصیل راهی نجف اشرف شد. وی پانزده سال در آن حوزۀ کهن از محضر آیات عظام نجف بهره گرفت و سپس به ایران بازگشت و در جوار مرقد مطهر علی ابن موسی الرضا و در شهر مشهد مسکن گزید. وی در 19 بهمن 1384 در مشهد مقدس درگذشت.
3. حضرت زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب، دارای کنیه‌ی ابوالحسین و لقب زید شهید میباشد و به دلیل اینکه پیوسته مشغول قرائت قرآن بود به وی « حلیف القرآن » نیز گفته می‌شد. ایشان از اصحاب امام باقر و امام صادق علیهماالسلام بود و فرقه‌ی زیدیه منسوب به اوست. ایشان در مدینه به دنیا آمد و در زمان فرمانداری یوسف بن عمر بر کوفه، در حالی که حدوداً 42 ساله بود، در این شهر بر ضد بنی امیه قیام کرد. کوفیان او را تنها گذاشتند و او به شهادت رسید.
4. حجت الاسلام حسن هاشمی گنابادی، پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان نماینده ولی فقیه در سازمان جهاد خراسان رضوی به خدمت مشغول شد.
5. شهید حجت‌الاسلام سید عباس موسوی قوچانی، فرزند میرزاعلى اکبر، در سال 1324 ش در خانواده‌اى مستضعف در شهرستان قوچان چشم به جهان گشود. کودکى بیش نبود که پدرش را از دست داد و مادرش با زحمات طاقت‌فرسا او را بزرگ کرد. مدتى در قوچان به تحصیل علوم مقدمات اسلامى پرداخت و سپس براى سیراب شدن از سرچشمه علم، روانه حوزه علمیه مشهد و سپس قم شد. تلاش بى‌وقفه او در جهت تحقق حکومت اسلامى تا حد زیادى مانع از ادامه تحصیل شد. همراهى او در صحنه‌هاى مبارزات سیاسى و اجتماعى با شخصیت‌هائى همچون حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌اى، آیت‌الله واعظ طبسى، شهید هاشمى نژاد و شهید کامیاب، از ابعاد بارز زندگى پرثمرش مى‌باشد.
رهبر معظم انقلاب درباره این شهید بزرگوار فرموده است: «...ایشان در کلاس‌هاى درس من شرکت مى‌کرد و در زمره طلابى بود که در مشهد به آنها «مقدسین» مى‌گفتند. چند ماه قبل از برگزارى مراسم مسخره جشن‌های 2500 ساله شاهنشاهى، احتیاطاً عده‌اى از عناصر و طلاب مبارز را دستگیر کردند. در زندان متوجه شدم که او هم دستگیر شده است. سخت‌ترین شکنجه‌ها را تحمل مى‌کرد و از سلول دیگرى که پشت سلول‌هاى ما قرار داشت، به عنوان قرائت قرآن با صداى بلند به عربى با من حرف مى‌زد و مى‌گفت که «مرا به این سلول آورده‌اند و در را برویم بسته‌اند و براى استفاده از دستشویى هم حق بیرون آمدن ندارم». نگهبان به او تذکر مى‌داد که صدایش را بلند نکند، اما شهید بدون توجه به حرف‌های او همچنان به ایجاد ارتباط با ما و تشریح اوضاع ادامه مى‌داد. بالاخره با زحمت زیاد و خام کردن نگهبان او را متقاعد کرد که خاک جلوى سلول‌ها نجس است و نمى‌توان در آنجا تیمم کرد و بدین ترتیب لنگان لنگان خود را تا جلوی سلول او کشانید و براى تیمم روى زمین نشست سپس با تظاهر به قرآن خوانى، براحتى شروع به صحبت کرد و از من پرسید که اگر در این حال کشته شوم، آیا شهید هستم یا نه؟ از درون سلول پاسخ دادم که انشاءالله تو کشته نمى‌شوى و زنده مى‌مانى ولى بدان که اگر کشته شوى، یقیناً شهید هستى، مقاومت کن...»
شهید موسوی قوچانی، در اسفند ماه سال 1353 کتاب ارزشمند «شیوه امامان شیعه» را تألیف کرد و آن را با نام مستعار «سادات حسینى» منتشر ساخت.
بعد از پیروزى انقلاب اسلامى، مسئولیت بخش اطلاعات و تحقیقات کمیته مرکزى انقلاب اسلامى مشهد را به عهده گرفت. در دوران جنگ تحمیلى عراق عازم جبهه‌هاى نبرد شد و پس از مدتى از ناحیه پا مجروح شد و پس از بهبودى مجدداً به جبهه بازگشت و سرانجام در عملیات فتح‌المبین در سحرگاه ششم فروردین 1361 به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
ر.ک: روزنامه خراسان، شماره‌های 9 /1 /1363، ص 3 و روزنامه خراسان، 11 /2 /1365، ص 3.
6. حجت الاسلام حاج شیخ غلامرضا اسدی مقدم، فرزند علی، از روحانیون بشرویه میباشد که پس از طی مراحل حوزوی به خدمات دینی و علمی مشغول شد. از جمله فعالیت‌های ایشان، تشکیل حوزه‌ی علمیه‌ی بشرویه، تأسیس کتابخانه‌ی « مکتبـه الامام الامیرالمؤمنین(ع)» در مدرسه‌ی علمیه و جمع‌آوری کتاب‌های نسخه خطی و قدیمی وقف شده به کتابخانه‌ی مدرسه‌ی علمیه میباشد. ایشان دارای تألیفات چندی میباشد و اشعار گران‌بهایی نیز در مدح ائمه سروده است.